Całkiem niezły film kiedyś tam obejrzany to...

14 minut temu, la primavera napisał:

5 godzin temu, Vitalinka napisał:

 

Że z oszczędności to się zgodzę,  ale ze pod widza? W jakim sensie? Widz chce bylejakie sceny?

To jest tak jak z muzyką. No nie wiem jak to napisać, żeby źle nie zabrzmiało. Dla masowego widza. O tak. Kino jest nadal kulturą, sztuką, ale obecnie coraz częściej biznesem.

17 minut temu, la primavera napisał:

O, to chętnie sie dowiem która historia najbardziej  Cię zaciekawi

Napiszę. O kozie😄 (owcy) nie pisze, bo przysięgam, że utknęłam na amen, a że jestem uparta i obiecałam, że obejrzę to obejrzę. Stoi mi kością w gardle ten film, wzdryga mnie na samą myśl o nim. Ale poczekam na dobry moment🙃 jak będę potrzebować czegoś usypiającego błękitno szarego i monotonnego, bo ostatnio to mam tak niskie ciśnienie, że musi być tłoczno, gwarno i kolorowo, bo inaczej spię😄

, Frankie '

Film, który można puszczać  w tv w okolicach  świąt, niesie w sobie ciepło i prostotę. Nie ma tu rozbudowanych  postaci, powalającego aktorstwa. To prost prosta historia  o miłości  do dziecka, o mamie, która wymyśla dla swojego syna ojca i chroni go przed tym prawdziwym.

Ładny film.

,Moi synowie '

W tym filmie to tata samotnie wychowuje  dwóch synów.  O ile jeden jest dumą ojca, ma poukładane w głowie,  dostaje się na Sorbonę i idzie po prostu w dobrym  kierunku, o tyle drugi skręca z takiej drogi. Wchodzi w środowisko nazywane w filmie faszystowskim, przeżywa fascynacje przemocą, oddala się od poglądów którymi przepełniony był dom

Czy ojciec może spokojnie patrzeć jak jego syn się stacza? I co może zrobić? Dal mu wychowanie i przekazal wartości ale kiedy dziecko dorasta i idzie w swiat poznaje innych ludzi i inne spojrzenia, zaczyna po swojemu ten swiat rozumieć,  tworzy własne poglądy. Ojciec może napominać, prosić, obwiniać samego  siebie. I tyle. 

Rolę ojca zagrał Vincent Lindon, wyszło mu to znakomicie.  Widać na nim wszystkie ojcowskie rozterki, troski, bezradność,  dumę, obawę, strach,zawód.  To jego film, to ojcowska strona mocy  i niemocy. 

Fus, ten zbuntowany syn,  nie dał nam się dobrze poznać.  Nie dostał czasu i scen by opowiedzieć o swojej zmianie,  co się zdarzyło, że wyrzucił domowe prawdy do kosza.  Nie wiemy co go zmieniło, zatem zostaje nam.myslec o nim tylko źle. To odczucie potęgują  telewizyjne wiadomości,  które zrównują antyimigrancką prawicę z faszystami mówiąc rowniez o naszym kraju. Źle to zabrzmiało, a w obliczu tego, co zrobił Fus, brzmiało jeszcze gorzej. Nie podobało mi się to, bo do filmu o ojcowskiej milosci wmieszano jedyną poprawną opcje polityczną demonizując drugą, bez prawa do obrony..Fus też się nie broni, nawet tyle mu nie dano. Może według autorek tego filmu takiej zbrodni nie da się obronić,  bo zapewne się nie da, ale może jednak warto by było dowiedzieć się gdzie jest jej źródło 

Dnia 8.11.2025 o 15:14, Vitalinka napisał:

musi być tłoczno, gwarno i kolorowo, bo inaczej spię😄

Mówisz i masz

https://youtu.be/PE9Imu6Kzn0?si=gUBHdKZhghFQHC5i

8 godzin temu, la primavera napisał:

Mówisz i masz

https://youtu.be/PE9Imu6Kzn0?si=gUBHdKZhghFQHC5i

Nie znałam tego... jaka ładna ta pani na okładce🙂

A film? Taki kolorowy?

Dnia 12.11.2025 o 17:46, Vitalinka napisał:

jaka ładna ta pani na okładce🙂

😁

Dnia 12.11.2025 o 17:46, Vitalinka napisał:

A film? Taki kolorowy?

Po prostu kup sobie kredki  🙂

,,Destrukcja "

Jake Gyllenhaal jakie Davis, już na samym początku filmu,  w wypadku samochodowym w którym obydwoje  brali udział,  traci żonę, sam wychodząc bez szwanku. W szpitalu chce kupić cukierki w automacie, a ten zacina się. Wydaje się, że kazdy normalny czlowiek w obliczu takiej tragedii  ani myśli o cukierkach,  a gdyby jednak chciał je kupić i gdyby automat nie zadział to wylałby na niego wszystkie swoje  emocje  kopiąc i tłukąc w niego w rozpaczy.  Tymczasem Davis pisze list do firmy obsługującej  automaty i opowiada w nim o stracie żony. Pisze jeden list, drugi, trzeci... i kontaktuje się z nim kobieta  pracująca w biurze obsługi klienta- Karen(Naomi Watts), wzruszona jego listami.  I tak zaczyna się ich znajomość. On, ona i jej syn. Tacy trzej muszkieterowie 

Film wybitnie dziwy, bo takiego sposobu na przeżywanie  żałoby nie widzialam. Davis niszczy. I to nie w napadzie szału,  furii,tylko tak na spokojnie,  przemyślanie. Cóż, widocznie go stać 🙃Ale no nie wiem, Gyllenhaal w tym szaleństwie jest świetny, w swojej szczerości,  w tym.luzie i takim jakby ..oczyszczeniu ? Nie no, to wszystko to jakieś moje wypatrywanie na siłe sensu w filmie którego nie zrozumiałam.

Ale Gyllenhaal fajny.

8 godzin temu, la primavera napisał:

Po prostu kup sobie kredki  🙂

😄❤️

Może ktoś oglądał : )

[/url]

Sorki pomyliłam tematy : )

15 godzin temu, zielona_mara napisał:

Sorki pomyliłam tematy : )

a nie szkodzi, jest tłoczno, gwarno i kolorowo😉

, W roli Boga'

Kiedy w wyniku śmierci jednego pacjenta  pojawia się szansa na życie dla drugiego ,w klinice zbiera się komisja.która ma ocenić, kto zasługuje na nowe serce. Czy nielubiana, problematyczna  i juz niemloda pacjentka, czy mąż i ojciec który jednak waży tyle, że serce może tego nie unieść, cxy może młody chłopak,  który szarżuje życiem swoim I innych ale jest synem darczyńcy gotowym wpłacić dużą sumę na szpital? Jak dokonać wyboru? 

Drugi wątek filmu rozgrywa się 7 lat później,  kiedy to  transplantologia  rozwija się coraz bardziej a powołana do tego celu ekipa lekarzy, przyprowadza próby międzygatunkowych przeszczepów . 

Ogólnie film całkiem ok, ciekawy.  Dość spokojny i wyważony, mimo trudnego tematu. Wątek romansowo obyczajowy nie nadaje lekkości bowiem on też nie jest łatwy ale i nie nie przytłacza. Pokazuje sytuacje które się dzieją i do których osoby w nim uczestniczące podchodzą  z dystansem.  Ot, życie. Każdy jest jakiś- w jednej dziedzinie dobry a w innej zupełnie się nie sprawdza. 

Dnia 16.11.2025 o 00:58, zielona_mara napisał:

Może ktoś oglądał : )

[/url]

Chyba nie kojarzę  co to. Dobry?

,,Zrodzony w ogniu"

Christian Bale, Willem Defoe, Woody Harrelson, Casey Affleck i Forest Whitaker w jednym filmie w rezyserii Scotta Coopera. 

To historia  Russela, który po alkoholu powoduje wypadek samochodowy- ginie człowiek iRussel idzie do więzienia. Do tej pory prowadził zwykle życie-pracował w hucie, miał dziewczynę,  odwiedzal chorego ojca. Troszczyll sie o brata, który niepokronie wikłał się w zakłady,  pożyczki a Russel płacił jego długi.

Kiedy wychodzi z więzienia przekonuje sie, ze stare życie nie istnieje,  bo ojciec zmarł,  Dziewczyna związała się z kimś innym a brat, który w międzyczasie był na wojnie w Iraku, jeszcze bardziej  nie potrafi żyć normalnie.  Ciągnie go na ciemną stronę mocy, gdzie w nielegalnych walkach  szuka większego zarobku. 

Surowy, mroczny obraz, bez zbędnego gadania, rewelacyjna muzyka i zacna obsada sprawia, ze chce się oglądać, choć temat zgrany a scenariusz dość przewidywalny. Ale klimat wyjątkowy.

Dnia 19.11.2025 o 12:59, la primavera napisał:

, W roli Boga'

Kiedy w wyniku śmierci jednego pacjenta  pojawia się szansa na życie dla drugiego ,w klinice zbiera się komisja.która ma ocenić, kto zasługuje na nowe serce. Czy nielubiana, problematyczna  i juz niemloda pacjentka, czy mąż i ojciec który jednak waży tyle, że serce może tego nie unieść, cxy może młody chłopak,  który szarżuje życiem swoim I innych ale jest synem darczyńcy gotowym wpłacić dużą sumę na szpital? Jak dokonać wyboru? 

Drugi wątek filmu rozgrywa się 7 lat później,  kiedy to  transplantologia  rozwija się coraz bardziej a powołana do tego celu ekipa lekarzy, przyprowadza próby międzygatunkowych przeszczepów . 

Ogólnie film całkiem ok, ciekawy.  Dość spokojny i wyważony, mimo trudnego tematu. Wątek romansowo obyczajowy nie nadaje lekkości bowiem on też nie jest łatwy ale i nie nie przytłacza. Pokazuje sytuacje które się dzieją i do których osoby w nim uczestniczące podchodzą  z dystansem.  Ot, życie. Każdy jest jakiś- w jednej dziedzinie dobry a w innej zupełnie się nie sprawdza. 

 

Chyba nie kojarzę  co to. Dobry?

Roztańczony buntownik... oglądałam go jako dziecko : ) myślę, że ok ale czy się spodoba (?) 

''Bękart''

reżyseria Nikolaj Arcel
scenariusz Nikolaj Arcel, Anders Thomas Jensen
produkcja Dania, Szwecja, Niemcy, Norwegia

Zrobił na mnie wrażenie

'' Jest adaptacją duńskiego bestsellera z 2020 roku pt. „The Captain And Ann Barbara” (polskie wydanie w przygotowaniu) i jest to jedna z najpiękniej filmowo opowiedzianych powieści. I co z tego, że zaczyna się w 1755 roku, skoro oczu i serca oderwać od filmu nie można. Ludvig Kahlen, pochodzący z nieprawego łoża były żołnierz, wyrusza na podbój jałowych wrzosowisk, mając przed sobą jeden cel: założyć na nich kolonię i uprawę kartofla. Jest to rodzaj umowy z królem – jeśli misja się powiedzie, Kahlen otrzyma tytuł szlachecki. W dumnym świecie dumnych mężczyzn złe pochodzenie nie brzmi dumnie, a bycie bękartem nie dość, że stygmatyzuje, to z definicji ustawia w hierarchii najniżej. Aby zyskać szacunek, nie wystarczy być żołnierzem, trzeba podjąć się misji, która jak mocny cios ustawi walkę o pozycję w szeregu.''

Zdecydowanie warty poświęcenia czasy, oczywiście to moja subiektywna ocena.

Poproszę o Wasze jeśli się skusicie

Dnia 20.11.2025 o 18:25, Nomada napisał:

Bękart''

reżyseria Nikolaj Arcel
scenariusz Nikolaj Arcel, Anders Thomas Jensen
produkcja Dania, Szwecja, Niemcy, Norwegia

Zrobił na mnie wrażenie

Robi wrażenie, robi.

W końcu to Mikkelsen. Nawet jakby stracha na wroble zagrał,  który cały film stoi na polu bez słowa to zrobiłby to tak, że warto  byłoby zobaczyć. 

,,Mads Mikkelsen. Diabeł wcielony"

To dokument o Mikkelsenie  z którego  nie dowiedziałam się niczego  czego bym juz nie wiedziała oprócz tego,  że cały czas źle wymawiałam  jego imię 🙃 

Ale nazwisko dobrze🙂

Norymberga  z 2025r

Film opowiada o norymberdzkim procesie zbrodniarzy niemieckich, gdy podczas przygotowań do niego poproszono o pomoc amerykańskiego psychiatrę, aby spróbował dotrzeć do ich skąpanych złem umysłów. I być może znaleźć jakiś gen zła, który możnaby przypisać niemieckiemu narodowi. To tak gornolotnie i naukowo, bo w praktyce chodziło o to, aby dotrzeć zwłaszcza do Goringa, jako najwyższego rangą wśród reszty i pomoc w złamaniu go, by w trakcie procesu przyznał się do winy. 

Połowa filmu trochę taka jakby za lekka, fragmentami nawet siląca się na jakiś żart który nijak nie pasował do powagi historii o której miał.opowiedziec film. Psychiatra Kelly- w tej roli Malek, bez tej lekarskiej poważnej aury, nic nie wiemy o jego karierze, zapewne musiał to być ktoś dobry w swoim zawodzie ale zabrakło przedstawienia postaci ( chyba że ja to gdzieś przeoczyłam). Gdy staje naprzeciwko Göringa- w tej roli Russell Crowe, który zagrał te rolę wybitnie- wydaje się taki mały i nijaki. Z czasem to się zmienia bo Kelly podczas spotkan rysuje bardzo wiarygodnie psychologiczny portret Goeringa.  Zatem nie jest to tylko niepowazny, niespelniony iluzjonista.

Dochodzimy do drugiej części filmu,  duzo lepszej,  bardziej mrocznej, poważnej. 

Zaczyna  się proces i ... coż...przekaz pewnych sytuacji zawsze będzie rażący choćby ile lat minęło i ile przeczytało się książek. Odbiór wizualny jest zawsze mocniejszy. Można o czyms słyszeć,  wiedzieć,  czytać. Ale kiedy to się zobaczy to brakuje slow

To chwila jak z filmu Idź i patrz.

Polecam, choćby dla samego Russella Crowe. 

21 godzin temu, la primavera napisał:

Robi wrażenie, robi.

W końcu to Mikkelsen. Nawet jakby stracha na wroble zagrał,  który cały film stoi na polu bez słowa to zrobiłby to tak, że warto  byłoby zobaczyć. 

 

,,Mads Mikkelsen. Diabeł wcielony"

To dokument o Mikkelsenie  z którego  nie dowiedziałam się niczego  czego bym juz nie wiedziała oprócz tego,  że cały czas źle wymawiałam  jego imię 🙃 

Ale nazwisko dobrze🙂

 

 

 

 

To prawda, Mikkelsen ma kamienny wyraz twarzy gdy gra ale wystarczy że lekko uniesie brew do góry i już nic nie musi mówić 😂.

Dziękuję za polecajkę  @La primavera, chętnie obejrzę.

,,Sny o pociągach "

Joel Edgerton w roli Roberta Grainiera- drawala, którego życie wzięło się niewiado skąd, doświadczyło  ciezką pracą, zaprowadzilo  do miłości,przeczołgalo przez ból straty i samotności. W przepięknych krajobrazach toczy się cale jego życie, wraz z nim widzimy jak zmienia się świat,czyniąc bezużytecznymi dotychczasowe osiągnięcia.

To bardzo wolny  spokojny film. Taki majestatyczny,  poetycki, prawie jak u Malicka.. ale jak wiadomo,,prawie " robi duża różnicę. W ,,Ukrytym życiu " duch narratora unosił się nad kłosami zboża, coś dopowiadał, przykrywał jak ciepła pierzyną w zimną noc, a tu  drażnił,  mówił za dużo i za bardzo gornolotnie.  Mówił wszystko.  Jakby reżyser Clint Bentley uznał, że widz jest zbyt głupi by zrozumieć a Edgerton za słaby by to wiarygodnie zagrać.  Tymczasem zagrał wyśmienicie, zmęczoną, starzejąca się twarzą, bólem ale i radością,  szczęściem i tą siłą którą daje miłość i poczucie bycia kochanym do tworzenia rodziny i zbudowania domu.

Czas jest tu też bohaterem, ukazuje zmiany i dostosowanie się do nich. Gdy jeden z drwali ginie,przebijają do drzewa jego buty.   Wracamy do nich po latach, by zobaczyć jak drzewo wzięło je w posiadanie, tworząc na nich nowe życie 

 Jednak by to się dokonało, wydaje mi się  że  czas musiałby być dłuższy  niż ten  filmowy, Rozumiem, że to prawo filmu, ale akurat takich miejsc w których widać jak działa  natura i potrafi np złamać żelazo szukam i czasem znajduję - perły sprzed wielu lat.

,,Dobry ogrodnik " 

Dobry ogrodnik nawet nie byl taki zły.  Całkiem na plus historia  pewnego nawróconego  przestępcy, który hoduje kwiaty niczym Leon zawodowiec. Ale Jean Reno z tym swoim badylem w doniczce nie ma startu do ogrodów którymi opiekuje sie Joel Edgerton.

Słuchamy jego opowieści o kwiatach, kiedy kwitną  co lubią,  jak je pielęgnować i ..kupuje nas tym. Chce się siedzieć i słuchać takich historii. On sam jest tajemniczy,  z lekka ponury,  ale uprzejmy, wydaje sie byc dobrym człowiekiem,  choć  pod koszulą skrywa swą przeszłość.  

I wtedy pojawia  się Maya, która zaburza ten poukładany świat. I zaczyna się dziać,  ale ponieważ to nie jest film dynamiczny, pełny akcji, zatem wszystko  dzieje się powoli, jak w ogrodzie, gdzie trzeba najpierw zasiac nasionko a potem czekać aż wykiełkuje, podrośnie i zakwitnie .

,,Tajny dziennij"

Niesamowicie smutny film z Venessa Redgrave, która gra tu pacjentkę szpitala psychiatrycznego w ktorym przebywa  już 50 lat. Szpital zmienia siedzibę  i pacjentów trzeba przenieść ale ona nigdzie się nie wybiera,  nie chce opuścić tego miejsca . Nowy lekarz dostaje w ręce jej biblię w której, pomiędzy bibilijnymi wersami,spisała  swoje wspomnienia.I tak poznajemy jej historię, opowieść o zazdrości i zawiści, która  potrafi skrzywdzic człowieka,  bardzo skrzywdzić.  

Oglądałam oba filmy, warte poświęconego czasu. I Dobry ogrodnik i Tajny dziennik skłaniają do refleksji.

Ja dziś polecę ''Lee. Na własne oczy.'' W roli Lee moja ulubiona aktorka Kate Winslet.

 Film przedstawia losy Lee Miller, niezwykłej kobiety, która porzuciła życie modelki i muzy artystów, aby jako fotografka wyruszyć na front II wojny światowej.

Przerwana lekcja muzyki (Girl, Interrupted, 1999)

Przerwana lekcja muzyki to poruszający dramat oparty na autobiograficznej książce Susanny Kaysen. Film opowiada historię młodej kobiety, Susanny (Winona Ryder), która po próbie samobójczej trafia do szpitala psychiatrycznego. Tam spotyka różnorodne pacjentki, z których każda zmaga się z własnymi problemami psychicznymi. Najbardziej zapada w pamięć postać Angeliny Jolie jako charyzmatycznej i nieprzewidywalnej Lisy, która pokazuje bohaterce, czym naprawdę jest wolność, a czym ograniczenia społeczne.

Film wyróżnia się mocnymi kreacjami aktorskimi — Jolie zdobyła Oscara za rolę drugoplanową, a Ryder znakomicie oddaje wewnętrzne rozterki Susanny. Reżyser James Mangold buduje atmosferę zamkniętego świata szpitala, pokazując zarówno jego surowość, jak i dziwaczną codzienność pacjentek.

Narracja filmu łączy intymne spojrzenie na psychikę młodej kobiety z krytycznym spojrzeniem na społeczne normy i medykalizację zachowań odbiegających od „normalności”. Obraz porusza trudne tematy: depresję, choroby psychiczne, przemoc, alienację i poszukiwanie własnej tożsamości.

Ja nareszcie (100 lat po wszystkich jak zwykle) obejrzałam "Zjawę" z Leo❤️No i aż muszę tu napisać i polecić jak ktoś jeszcze (w co wątpię) nie oglądał.

Przede wszystkim krajobrazy...kostiumy (choć cięzko to może nazwać kostiumami,ale jednak) zdjęcia...nie wiem jeszcze za co ten film dostał Oskary, ale jak nie dostał operator kamery, czy tam koordynator aktorów na planie, czy kto tam był odpowiedzialny za to czego byłam świadkiem oglądając ten film to naprawdę się zawiodę.

No i MIŚ...walka z misiem...osobiście nie wierzę, że człowiek były w stanie przeżyć 1/100 tego co zrobił Leosiowi sam miś (nawet pomijając przygniecenie go), no ale.... niech będzie. Przy całej mojej sympatii do MISIÓW strasznie się bałam, że Leo go nie pokona ( jednak solidarność gatunkowa wzięła górę, albo po prostu wstawiennictwo za słabszym, a raczej kimś bez szans w takim starciu)

Irytujące te strzelby co były za długie i jak siebie z nich celowali to zawsze osoba "na muszce" łapała za te strzelbę i ja wyrywała😄

Cudowna scena w zburzonym kościele (piękna, ciągle o niej myślę).

No i wszystko, wszystko, ta cała dzicz, te niby przypadki i przypadkowi ludzie, którzy pomogli przeżyć Leonardowi... Bóg miał go w opiece.

No i najgorsze... ten przystojniak co mi się cały film podobał i co tak świetnie grał i miał piękne oczy.... okazał się ...Tomem Hardym (którego nie cierpię) tylko, że z brodą.

I mam teraz dysonans poznawczy.😐

45 minut temu, Vitalinka napisał:

Ja nareszcie (100 lat po wszystkich jak zwykle) obejrzałam "Zjawę" z Leo❤️No i aż muszę tu napisać i polecić jak ktoś jeszcze (w co wątpię) nie oglądał.

Przede wszystkim krajobrazy...kostiumy (choć cięzko to może nazwać kostiumami,ale jednak) zdjęcia...nie wiem jeszcze za co ten film dostał Oskary, ale jak nie dostał operator kamery, czy tam koordynator aktorów na planie, czy kto tam był odpowiedzialny za to czego byłam świadkiem oglądając ten film to naprawdę się zawiodę.

 

No i MIŚ...walka z misiem...osobiście nie wierzę, że człowiek były w stanie przeżyć 1/100 tego co zrobił Leosiowi sam miś (nawet pomijając przygniecenie go), no ale.... niech będzie. Przy całej mojej sympatii do MISIÓW strasznie się bałam, że Leo go nie pokona ( jednak solidarność gatunkowa wzięła górę, albo po prostu wstawiennictwo za słabszym, a raczej kimś bez szans w takim starciu)

 

Irytujące te strzelby co były za długie i jak siebie z nich celowali to zawsze osoba "na muszce" łapała za te strzelbę i ja wyrywała😄

 

Cudowna scena w zburzonym kościele (piękna, ciągle o niej myślę).

 

No i wszystko, wszystko, ta cała dzicz, te niby przypadki i przypadkowi ludzie, którzy pomogli przeżyć Leonardowi... Bóg miał go w opiece.

 

No i najgorsze... ten przystojniak co mi się cały film podobał i co tak świetnie grał i miał piękne oczy.... okazał się ...Tomem Hardym (którego nie cierpię) tylko, że z brodą.

I mam teraz dysonans poznawczy.😐

Kiedyś widziałam fragment właśnie też z niedźwiedziem... w sumie mogę obejrzeć, a od siebie polecę "Człowieka z dziczy" to chyba pierwowzór. Jak były jakieś tam mistrzostwa w piłkę lat ileś temu to trafiłam na niego na niego w necie. Dialogów nie ma może zbyt wiele ale film wciąga... i tam też jest niedźwiedź a wszystko bardziej realistyczne.