Codzienne myśli wiejskiego głupka

Piątek i za chwilę trzeba pędzić do dentysty. Wieczorem na telefonie chwilę słuchałem Federico Mocci. Jego rozważania na temat czasu i czekania. Na temat miłości. Przytoczę tu jego takie znamienne slowa: ,,Nieważne, jak długo czekasz, ważne na kogo,,   Bo przecież zdarza się że ktoś czeka całe życie na coś co już było i przeminęło albo też na jakieś marzenia które nigdy się nie spełnia i nie zrealizują. Nigdy nie zaistnieją. Takie oczekiwanie to teoretycznie czyste szaleństwo.
Trochę tak jak z tym balonem Kacperka którego kupiła mu Królowa Matka Agata. Napelniony był lekkim gazem i trzeba go było trzymać na sznurku. Powiew wiatru porwał go z nieporadnych rączek chłopca i uniósł gdzieś w przestworza. Już nie można go było złapać.
Kiedy dojrzeją dmuchawce powiew wiatru też porywa maleńkie spadochrony i niesie nie wiadomo gdzie i po co. Większosc z nich ginie bezpowrotnie ale zdarza się ze któreś skiełkuje i zapuści korzenie.
Czy miłość jest podobna do Kacperkowego balonika? Albo nasion dmuchawca? Porywa ją wiatr zdarzeń i nie zauważymy nawet jak i kiedy. Nawet gdy bardzo dbamy o nią i staramy się to i tak czasem przebity balonik na jakimś kolcu nagle gwałtownie się kończy i uchodzi z niego powietrze a nam wydaje się wtedy ze trwała tylko chwilę
Na miłość można czekać cale życie. Nawet na tą pierwszą niewinną szczenięca. Nawet zapominając o tym że się czeka i wcale nie przewracać kartek z kalendarzy i nie spoglądać na zegarek. Zwyczajnie czekać w przestrzeni traconych dni w nieświadomości ze tego czasu jest coraz mniej. Potem niespodzianie ona wraca gdzieś nagle jak promocja na ziemniaki w Lidlu.

Dobrego dnia!

Wielu dobrych dni!

Radosnego nastroju.

Ps

Ten tekst jest wstępem

Nie przestawaj pisać. Twoje dzisiejsze pisanie skojarzyło mi piękną pieśń Bułata Okudżawy. 

Szukajcie swojego balonika, a jak już znajdziecie to trzymajcie go mocno obiema rękami.

Dnia 2.07.2022 o 07:57, Dionizy napisał:

No piszę trochę. Zmienilem tylko miejsce bo tam zbyt wiele wspomnień i nie istniejących już chwil i dusz. Tu jest teraz dobrze. Dobrego dnia.

Dobrze, że jesteś

12 godzin temu, jakiś gość napisał:

Nie przestawaj pisać.

Podpisywywuję się pod tym apelem obiema rencoma i nogoma

22 godziny temu, jakiś gość napisał:

Nie przestawaj pisać. Twoje dzisiejsze pisanie skojarzyło mi piękną pieśń Bułata Okudżawy. 

Szukajcie swojego balonika, a jak już znajdziecie to trzymajcie go mocno obiema rękami.

Dziękuję. To bardzo mądre i bardzo miłe dla mnie.

Ja to napisałem bo wydaje mi sie ze mam ten swój balonik w rękach i muszę bardzo o niego dbać by coś zlego z nim się nie stało. Tylko czy można go uchronić przed ostrymi kolcami losu i zdarzeń? Nie wiem ale na pewno będę próbować

xxxxxxxxxxxxxxx

Co się dzieje?

Znowu sobota?

O ciurwa!

Rankiem na chwilę wyszedłem w samej koszuli nocnej pochodzić po trawie. Jej żólta barwa kontrastowała z przestrzenią zieleni. Zieloność otoczyła mnie zewsząd tuląc napełniała nadzieją.

Na listkach kwiatów i źdźbłach trawy połyskiwało mokre srebro.

Cicho, pięknie, majestatycznie.

Przez chwilę zagubiłem się pomiędzy liliami a hortensjami wpatrzony w poszukiwania sójki. Może szuka swoich piskląt które odleciały gdzieś w obcy świat tak jak moje. Ale to przecież naturalne że pisklęta odlatują z gniazd. Dziś muszę budować dalej mój sens życia. Potem zatopię go w bogactwie i pięknie naszego świata.

Xxxxxx

Chyba ostatnio za dużo jem a właściwie żeruję jak niedźwiedź co szykuje się do zimy. Ja też podobnie jak on przygotuję swoją gawrę i zbieram tłuszczyk. Czy przez to stanę się misiaczkiem? Albo chociaż Twoim misiem? Albo może nie eksperymentować i zrobić sobie dietkę i zamiast być pączusiem:

Rozpalić ogień w Twoich oczach

I uniosę go w nasze zakamarki

Wzbudzę żar w Twoim sercu

W świetliste relacje naszych ust

wkleję słowa znane tylko nam

Teraz zastanawiam się

Jak na nowo formatować czas

Tak by istniał tylko ten

W którym jesteśmy razem

A potem opaszę Twoje ciało

Radosną chwilą upojenia

Odpędzę pracz troski

,,Nie pozwolę Ci się bać,,***

***

To chyba jakiś tekst z pop lub disko w polu

Dziś tak przy niedzieli pod wpływem nocnej rozmowy z przyjaciółmi postanowiłem że muszę tutaj Wam napisać całą prawdę o sobie. Na taką decyzję miała jeszcze wpływ rozmowa z Kazimierzem. Nie! Nie widzieliśmy się tylko On zwyczajnie do mnie zadzwonił i w sumie też sugerował ze teraz już w końcu czas wyznać jak na spowiedzi całą prawdę. A więc:

Jestem piękny i uroczy

i taki wesoły

Gdy spojrzysz mi w oczy

to orły, sokoły….

Ja snem Twoim jestem

źródłem relaksacji

I słoneczkiem i deszczem

świecą przy kolacji

Jestem szczęściem Twym fartem

ostoją wytchnienia

Jestem zmierzchem i rankiem

chwilami milczenia
Jestem Twoją modą

kwiatami w ogrodzie

wichrem i pogodą

w domu i zagrodzie

Zawsze jestem słodki

i grzeszę skromnością

nie uprawiam plotki

szokuję gładkością
 

A Narcyzem jestem

To tylko nawiasem

Gdy pomyślisz o mnie

Uśmiechnij się czasem

Koniec.

39 minut temu, Dionizy napisał:

 

A Narcyzem jestem

To tylko nawiasem

Gdy pomyślisz o mnie

Uśmiechnij się czasem

 

Koniec.

Imię w końcu zobowiązuje 😂🤣😅😆❤

2 godziny temu, Maybe napisał:

Imię w końcu zobowiązuje 😂🤣😅😆❤

No

Posmutniało mi niebo
z południowej strony 
chmury w cichości skryć chcą 
to co w oczy bije
choć maluje się uśmiech 
na bezdusznym lustrze
ściągam potem odbicie 
zakładając sobie

Jestem jakoby cieniem

przezroczysta cała 
cel moich myśli i pragnień 
odwraca się do niej 
mówi
- znowu się śmieje  
i trosk się pozbywam, 
z tobą nie wiem co zrobić 
milczeniem cię zbywam…

Łapię sens jak motyla
który zaraz umrze
wpadam w otchłań bez wyjścia
choć ktoś na ramieniu
podpowiada złe rzeczy 
chowając się w cieniu

Twoja skóra latem z potu brylantami

Pieszczę ją oddechem, dotykam ustami

Budzi się gdzieś trzewiach ukryte pragnienie

Twój szept powoduje sekund podniecenie

Przepływasz przeze mnie ruczajem pragnienia

Zrywasz ze mnie troski gasisz niepokoje

Dłońmi kreślisz mapę mojego westchnienia

odpływamy w gwiazdy dalekie we dwoje.

Wiesz?

Na rubieżach rozkoszy nie ma ciszy.

Ku niebu wznoszę swój zachwyt.

W mózgu wciąż mi drży Twoje ,,Kocham,,

Namaszczony Twoim  niespiesznym dotykiem myślę jak przeżyć kolejne dni bez Ciebie.

Czasem życie zatacza kręgi i to co wydawało się ze przestało istnieć na nowo powraca. Może trochę w innej formie, w innym kształcie ale jednak przy dokładnym wpatrzeniu się te same wibracje wracają

Tak naprawdę to pomimo całego tragizmu, ciągłego ,,wiecznie pod górkę,, codziennego borykania sie z codziennością jestem  szczęściarzem. Przeżyłem wiele lat ze wspaniała kobietą matką trójki znakomitych dzieci. Nie wiem co to awantury i patologie, w sumie nigdy nie miałem długów ani jakiś większych klopotów z finansami. Do tego wszystkiego Wiem że jestem kochany taką prawdziwą i niekłamaną miłością. Taką która nie kocha mnie za coś ale pomimo wszystkich moich wad. Pomimo moich sklonności i błędnych decyzji. Nie przeszkadzają jej łańcuchy na mojej szyi ani bransoletki czy też kolczyk. Nie widzi nic złego w noszonej przeze mnie kolorowej nie zawsze meskiej odzieży rodem z lumpeksu.

Taaaaak. Jestem szczęściarzem że Ją spotkałem emocjonalnie wiele lat temu na pomoście w Dominikowie.

I choć tak to niewiele to bardzo Cię Kocham

,,Tylko tyle i aż tyle,, Ale czy to wystarczy?

Chyba kończy sie czas wiejskiego glupka i trzeba wrócić do miejsca które tchnęło życie w moją duszę. Czas znowu otworzyć zakurzone drzwi do Rupieciarni zmysłow

Muszę zajrzeć do tej Twojej rupieciarni.

Lubię takie miejsca gdzie przeplata się wszystko i wszystko można napisać  

Przeczytane zbyt szybko i zachłannie, aż rozdzwonił się mój nadgarstek z niepokojąco wysokim pulsem.