Całkiem niezły film kiedyś tam obejrzany to...

5 godzin temu, la primavera napisał:

Jest tyle lepszych. 

Daj mi więc coś gorącego, słonecznego z hiszpańskim temperamentem, z emocjami południowców, proszę🙂

15 godzin temu, Vitalinka napisał:

Daj mi więc coś gorącego, słonecznego z hiszpańskim temperamentem, z emocjami południowców, proszę🙂

To mogą być  tylko,,Pamiętniki z wakacji" 😁

Tymczasem proponuję inny Lamb, po prawej, z tyłu - masyw Barańca. 

2 godziny temu, la primavera napisał:

To mogą być  tylko,,Pamiętniki z wakacji" 😁

hahah skąd Ty to znasz? Kunszt aktorski poraża!😄

A ja biedna szukałam filmu☹️🤭

Góra fajowa💞🙂

Jessssu Święty.... tu jeszcze z komentarzem jakiegoś youtubera....

na własną odpowiedzialność   ⬅️KLIK

Primavero!!!😁😉

1 godzinę temu, Vitalinka napisał:

hahah skąd Ty to znasz?

To jest nawet na Filmwebie. I piszą, że nie oglądają  😁

2 godziny temu, la primavera napisał:

To jest nawet na Filmwebie. I piszą, że nie oglądają  😁

 

taaaa....😉😄

,,Każdy twój oddech"

Kiedy pacjentka psychiatry,  wobec której zastosowal on kontrowersyjną  metodę leczenia, popełnia samobójstwo, zjawia się jej brat który chce się na nim zemścić.  Bajeruje mu i żonę i córkę, piszę na niego donosy i wcale nie jest bratem dziewczyny. I wszystko to jest  takie kiepskie na jakie wygląda, niestety. Od razu to bylo widać ale pałając sympatią  do Ceseya Aflecka  za Manchester by the Sea liczylam, że to będzie jednak coś niezłego. 

,,Łokieć"

Na tle poprzedniego filmu ten wydaje się całkiem ok. Opowiada o mieszkającej w Niemczech młodej dziewczynie tureckiego pochodzenia, która mierzy się z uprzedzeniami i codziennymi trudnościami. Narastającą w niej frustracja daje w koncu swój upust i Hazel ucieka do Turcji, gdzie zna jednego  chłopaka z którym utrzymuje internetową znajomość. 

Dziewczyna  jest postacią złożoną, raz jej wspolczujemy a raz jesteśmy zszokowani jej zachowaniem. Budzi emocje ale nie sympatię. 

Nie powiem, żeby film mi się podobal ale przynajmniej był lepszy od tamtego. 

,,Człowiek bez przeszłości"

 Aki Kaurismaki w swoim specyficznym stylu opowiada historię człowieka, który wskutek pobicia  stracił pamięć.  Nie jest mu z tego powodu specjalne  przykro  a scenarzysta nie uruchamia wszystkich dostępnych  sposobów,  by pomóc mu odnaleźć tożsamość.  Bez wiedzy kim jest, bez pieniędzy,  bez swojego miejsca do życia, trafia do innych wyrzutków  społecznych, którzy zamieszkują  baraki na złomowisku. Znajduje u nich pomoc, akceptację i poczucie wspólnoty. Na kolację zapraszają się tu do Armii Zbawienia, głodnego karmią,  płacą za przyslugi innymi przysługami. Nikt nie płacze nad swym losem, pogodzeni ze sytuacją ludzie zdają się być szczęśliwi. Zdarza się tu nawet miłośc i ona  też przychodzi bez zadnych fajerwerków,  w spojrzeniu, gdzieś pomiędzy łyżką a talerzem. 

Jest tu też pies,poczciwy ciapek  o złowieszczym imieniu Hanibal,  który bardzo łatwo przewiązuje się do naszego bohatera. Ciekawe, czy to ten sam piesek który był w ,  Spadajacych liściach". Klimatycznie filmy są zbliżone, podobny peerelowski wystrój, brzydota i szarość. Trochę surowego humoru i sarkazmu, trochę dramatu, trochę obyczajowości  i pewna porcja  niedorzeczności, którą trzeba po prostu przyjąć na wiarę, by delektować się prostą historią o prostych ludziach,  którzy zamiast kąpać się w promieniach  zachodzącego nad morzem słońca toną w papierosowym  dymie.

Lubię takie kino, trochę na bakier z rozsądkiem, ale przemawiające do serca. 

,,Arytmia "

Rosyjski film Borysa Chlebnikowa to historia  młodego ale rozpadającego się małżeństwa lekarzy- Kati i Olega. Ona pracuje w szpitalu on jeździ w karetce. Bardzo szybko rozumiemy na czym polega jego praca i ile w niej trudności. Zyskuje naszą sympatię i w myślach pojawia się domysl, że winna jest zatem ona. I ta ona wsiada do samochodu,  przesadza swojego męża,który jest pod wpływem alkoholu, na miejsce pasażera i jadą na urodziny do jej ojca. I nasza sympatia kieruje się w stronę  Katii, bo Oleg to może i dobry lekarz ale kiepski mąż, taki ,,whisky moja żono "  Bo alkohol leje się tam wodospadem. 

Problemy w służbie zdrowia, funkcjonowanie w nierealnych procedurach, są w filmie dobrze pokazane.  Sposób, w jaki sobie z nim radzą też. Nie ma tam słowa,,nie da się " są natomiast sposoby  i kombinacje. Udalo się też pokazać reżyserowi  dwie strony takich dramatów, bo nawet nowy szef pogotowia,  który ma tu być tym złym służbistą,  ma też swoją kwestię  do powiedzenia. 

Cały film uważam za dobry i warty zobaczenia,   wartki,  bez nudy, realistycznie pokazane interwencje, stosunki panujące w pracy,  przyjaźnie, krótkie ale wymowne  sceny dające głębszy obraz sytuacji.  To jest bardzo ok.  

 Natomiast  problem rozpadającego się małżeństwa  został potraktowany inaczej, dla mnie  za słabo. Bez kłótni, pretensji,  żali, trzaskania drzwiami. Trochę to nierealne. Jedyna scena, którą można by nazwać jakimś rodzajem wyrzucenia emocji, odjechała w kosmos. Tak jakbyśmy tylko my widzieli, że chłopak jest alkoholikiem. W ogóle w tym filmie alkohol nie jest pokazany jako problem, piją i potem wstają rano i idą ratowac ludzkie życie.  Nie boli ich głowa, nie wspomagają się kroplówkami,  nie wyglądają na zmęczonych i przepitych, nie brak.im jasności  oceny sytuacji. Naprawdę  tak można? 

A potem.przychodzi piosenka , letnia, nostalgiczna 

Może i w  naszych bohaterach obudzi coś więcej?

Ciee, ty to masz zdrowie La Primavera