Celestia Napisano 4 godziny temu Tytuł zainspirowany jest opowieścią o maszynistach zatrzymujących i cofających pociągi, gdy planeta Wenus jest nisko nad horyzontem i wygląda jak nadjeżdżający pociąg na tym samym torze. Niestety tamtej nocy pociąg nie zatrzymał się a dziewczyna, której poświęcony jest ten utwór ,zginęła. Co Ją do tego skłoniło,problemy w domu, w szkole? Coś zabiło w Niej wiarę w lepsze jutro. Cytuj Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach
Celestia Napisano 3 godziny temu Piosenka zainspirowana historią starszego małżeństwa.Lela i Raymond Howard postanowili wybrać się na jednodniowy festiwal do pobliskiego miasteczka.Ich syn protestował gdyż jego osiemdziesięciotrzyletnia matka wykazywała objawy choroby Alzheimera. Osiemdziesięcioośmioletni Raymond również był w słabej kondycji psychicznej z powodu niedawnej operacji mózgu. Oboje nieświadomi swojego złego stanu zdrowia beztrosko wyruszyli w drogę. W trasie, która bardzo się wydłużała, kilkakrotnie byli zatrzymywani przez służby drogowe za jazdę z niewłaściwymi światłami Po trzech dniach w gazetach pojawiło się ogłoszenie o zaginięciu starszej pary.Po dwóch tygodniach odnaleziono ciała.Okazało się że ich samochód spadł z klifu. Raymond nadal siedział na siedzeniu pasażera, Lela leżała dalej, wydostała się na zewnątrz wciąż ściskając torebkę i kluczyki do samochodu. „Droga, którą jadą jest wybrukowana złotem I jest zawsze lato Oni nigdy nie zmarzną nigdy nie będą głodni nie wrócą do domu ale to już ich nie obchodzi Chcieli ruszyć w drogę Dziś są tam szczęśliwi „ Cytuj Udostępnij ten post Link to postu Udostępnij na innych stronach