Pod wspólnym dachem

  Dnia 6.09.2018 o 21:00, Dionizy napisał:

Myślę że za jakiś przyzwoity sprzęt pięć stówek to nie jest zbyt wiele także niech będzie to do 500. Fajnie że jesteś Rawiku. Miło wymienić kilka słów z Tobą. 

Wysłałem ci do bardzo dobrego sprzętu tylko że stówkę więcej będzie trzeba dołożyć - nawet na nim pograć by można jak by kartę graficzną dołożyć

Dziękuje, z tobą również fajnie jest popisać - w razie jak zamówisz komputer to mogę go zkonfigurować zdalnie przez TeamViewera

Obejrzałem. Jest całkiem przyzwoity no i nowy co ma znaczenie. Jutro podejmę decyzję. Chyba że znajdziesz cos lepszego.  

  Dnia 6.09.2018 o 21:18, Dionizy napisał:

Obejrzałem. Jest całkiem przyzwoity no i nowy co ma znaczenie. Jutro podejmę decyzję. Chyba że znajdziesz cos lepszego.  

Żeby nie było, wszystkie komputery które ci wysłałem to sprzęt poleasingowy, czyli używany głównie w firmach, jako komputery biurowe, dlatego większość będzie wyglądać prawie jak nowe, a niektóre wystarczy tylko przetrzeć szmatka i będzie jak funkiel nówka  A coś lepszego raczej będzie ciężko bo trzeba by wtedy były 'snajpić' i od razu bez zastanawiania kupić.

Rawik!!! Czemu ten telewizor tak głośno ryczy?!!!!!  Nie można ciszej oglądać meczu? 

BiL!!!! To samo. Najgorsze w tym to że dziewczyny przy prasowaniu nie mogą sobie pogadać a przecież tak bardzo lubią te swoje ploteczki. 

Dyziu  

  Dnia 7.09.2018 o 19:58, Dionizy napisał:

Rawik!!! Czemu ten telewizor tak głośno ryczy?!!!!!  Nie można ciszej oglądać meczu? 

BiL!!!! To samo. Najgorsze w tym to że dziewczyny przy prasowaniu nie mogą sobie pogadać a przecież tak bardzo lubią te swoje ploteczki. 

Właśnie cicho tam, chyba żadnego gola jeszcze nie ma

Jest Zizi już 1-0 dla Polski. To miłe. Ja jednak wolę tu z Wami posiedzieć. Może jakaś herbatka?

Może być melisa z lawendą?

Meliska to na spanie  a ja tego nie potrzebuję po takim dniu jak dziś. Może mięta z cytryną? 

Dobra, robię.

Zrobiłam i piję  

Lubie wieczorem takie dziwne kombinacje smaków i zapachów. Przydałoby sie jeszcze pogapić się w ogień 

  Dnia 7.09.2018 o 20:31, Dionizy napisał:

Przydałoby sie jeszcze pogapić się w ogień 

Miętę sam lubię i bym się napił. Co do ognia to już śmigam narąbać i rozpalę kominek, no chyba że wolicie ognisko?

Ognisko, zdecydowanie ogień uwolniony. Ten zamknięty w kominkowym wkładzie jeszcze doczeka się swojego czasu, gdy w długie zimowe wieczory będzie duszę ogrzewał, do cichej muzyki tańczył.

Tymczasem ogień ogniskowy pierwsze skrzypce gra. Czerwonym językiem opłata grube kłody, syczy, puszcza dym szczypiący w oczy kiedy wiatr zakręci nim w naszą stronę.

Wieczór. Kolacja z ogniska. Placki ziemniaczane pieczone na grubych blachach z odzysku po rozbieranym kaflowym piecu kuchennym. Popijane winem zmieszanym  z opowieściami z minionego dnia.

Trochę za bardzo przypieczone, trochę parzące dłonie i język. Może ciut za słone.

Jeden się studzi na trawie. To dla leżącego w bezpiecznej od ognia odległości i cierpliwie czekającego na swoją część z ogniskowej kuchni czworonożnego członka rodziny.

Tylko udaje, że śpi. Wszystko ma pod kontrolą. Widzi to co dla niego leży na trawie i tylko czeka na magiczne słowo,,możesz".  Nie wie co to jest, tylko ludziom potrzebne nazwy. Wszystko i tak dzieli się na to, co nadaje się do zjedzenia i na to, co mu z pyska wyjmują, że niby ,,fe".

Ludzie są trochę dziwni. Ale potrzebni. Mają ręce które głaskają. Tak, człowiek to dobre stworzenie.

To wczoraj.

Dziś już tylko ogień  na kuchence w kawiarce kawę robi.  Trzeba dzień zacząć.

,,Ogień Uwolniony,, Tak to dobra sprawa. ,,Uwolniony,, Ja też czasem robię się uwolnionym. Pewnie że nie w stu procentach bo tak chyba się nie da ale przynajmniej w takim stopniu jak jest to możliwe. Uwalniam się wtedy od pracowni, domu, kwiatów na rabatach. Od telewizji, radia pilnych i durnych wiadomości, od ciekawskich i potrzebujących czegoś. Od łazienki z ciepła wodą, lodówki, zegara, i kuchni. Zaszywam się wtedy gdzieś w głębi lasu i czekam. Nie na coś szczególnego.Nie. Czekam zwyczajnie na to co stanie sie za chwilkę albo za taką długą chwilę lub nawet ogromne chwilisko. Bez pośpiechu i emocji wpatrując sie wtedy w jezioro albo koronę jakiegoś drzewa wypatrując np wiewiórek. Czasem po wkurzam jakiegoś żuka  gnojarza zagradzając mu drogę patykiem który akurat leżał obok mojego krzesła w zaimprowizowanym zakątku kawowym kolo jarzębiny cierpiącej męki dźwigając ogrom powoli dojrzewających owoców. No tak ale przecież miałem mówić o ognisku. Pali on się zawsze w czasie takich chwil wolności. A wygląda to tak Trzeba zdobyć np u leśniczego chociaż cztery spore kloce długości cztery, pięć metrów ( chętnie dają jakieś pogryzione przez szkodniki , popróchniałe nie nadające się do sprzedaży gatunki) Potem te kloce układa się tak by spotkały się końcami w miejscu gdzie zapłonie ogień. Potem w miejscu spotkania pni rozpala się ognisko z pozbieranych drobnych gałęzi, szyszek i wszystkiego co do tego sie nadaje. Ognisko płonie ale zaczynają sie też palić te grube kloce. Gdy ognisko przygasa trzeba je zwyczajnie dopchnąć do siebie W zależności od grubości i długości takie ognisko płonie kilka dni. Wieczorami można dorzucić kilka gałęzi wtedy będzie jaśniejsze, większe a przez dzień nie musi być takie duże. Ważne że płonie i leci dymek. No i faktycznie jest tak jak napisałaś Pocahontas Nad tym konstrukcja czy raczej bryła z prętów i kawał żeliwnej blachy ze starej kuchni kaflowej ale ta z fajerkami. Na takiej kuchni polowej gotuje się woda do mycia garów, smaży jajecznica, gotują sie ziemniaki albo kasza. Placki ziemniaczane też ale takie w obozowym wydaniu i smaku. W sumie wszystko robi sie tak jak przy zwykłych plackach tylko że wtedy dodaję do utartych kartofli jeszcze trochę drobno pokrojonej kapusty kiszonej i jeśli jest w zasobach to boczuś wędzony. Takie placki nazywam Sarbinki od miejsca gdzie pierwszy raz je skosztowałem (Sarbinów) i są przyrządzane tylko w czasie wypraw letnich. Wracając jeszcze na chwilę do tego ognia. Płonie on zawsze tak długo jak długo mieszkamy w tym miejscu. Na koniec miejsce jest porządkowane. Ognisko gaśnie. Po zlaniu wodą przekopujemy ziemię by zniknął popiół a na wierzch trzeba pozbierać innych miejscach trochę ściółki,  igliwia, szyszek by jeśli przybędzie tu inny ,,wyzwolony,, nie widział śladów po nas  Gdy wszystko jest już uporządkowane i przywrócone prawie do pierwotnego stanu i czas się wynosić nikt z nas nie patrzy sobie w oczy. Trzeba ukryć zawilgocenie. I tak jest zawsze. 

Takie ogniska znam tylko z telewizji. Indianie w amazońskich dżunglach cały dzień ogień podtrzymują właśnie dopychając do siebie kłody drewna, podobno.

Tymczasem nasz Dionizy w naszym lesie takie same cuda wyprawia.

Zastanowiło mnie, czy moglibyśmy wrócić do takiego życia, świadomie rezygnując z udoskonaleń i techniki na rzecz wolności i swobody. 

Czy jednak wyrośliśmy w cywilizacje i takie życie może być tylko chwilowa odskocznią?

W amazońskich dżunglach powiadasz?  Ja pierwszy raz z takim paleniem ognisk spotkałem się na Mierzei Wiślanej w miejscowości Słowiki. W tamtym miejscu szerokość mierzei ma kilkaset metrów. Z jednej strony jest Zalew Wiślany a z drugiej Zatoka Gdańska. Od strony zalewu spory teren należał ( nie wiem jak jest teraz) do młodego chłopaka. Była z nim dziewczyna, być może żona. W sporej przyczepie zorganizowali sklep z wędlinami chlebem i różnymi łakociami dla dzieci. Na placu płonął właśnie taki ogień. Turyści zatrzymywali się, Kupowali kiełbaski i piekli je na metalowych widełkach poustawianych przez gospodarza w bardzo karnym szyku. Co chwilę podbiegał czyścił je ustawiał. Potem dobiegał do kloców by je podsunąć po czym odbiegał do sklepiku. Po jakimś czasie dowiedziałem się ze ten chłopak po jakimś wypadku utykał na jedną nogę i biegając trochę to ukrywał. Lubiłem tam siadać z kiełbaska na patyku słuchać dobrej ( w moim guście muzyki ) i patrzeć na piękne krajobrazy. Bo tam wtedy wszystko było piękne. I prawie górzyste sosnowe lasy biegnące na północy w stronę morza . Żywe, intensywnie zielone i dość mocno pokrzywione wiejącym od morza wiatrem. A na południu? Mocno zarośnięte wielodniowym zarostem sitowi i trzcin  rozlewisko Wisły, a w nim tysiące ptaków bezzasadnie walczących o swój kawałem szuwarów albo jakąś rybę czy kawałek chleba rzucony przez dzieci. Tak tam było. Miejsce by sie zatrzymać, uspokoić myśli. Teraz słyszę ze są tam plany przekopania tam mierzei i stworzenie kanału miedzy zalewem a Bałtykiem. Zrobi się ruchliwie, głośno, Zginie kulawy sklepikarz i płonące kłody.  Odleci ptactwo tak jak odlatują ludzie.....

Smutno prawdziwe.

Miejsca się zmieniają, człowiek ujarzmia naturę krzywdząc w ten sposób siebie i kolejne pokolenia. Bardziej lub mniej świadomie. Szkoda.

Przeczytałem teraz to co napisałem rano. Będę musiał jeszcze raz czytać przed dodaniem bo pisząc tak na żywca zdarzają się jakieś niedociągnięcia. Przepraszam. 

Ludzie lubią niszczyć wszystko co się da Nazywają to czasem postępem a czasem przystosowaniem środowiska do nowych swoich potrzeb. Niestety zawsze z punktu widzenia Natury wygląda to źle. 

Tak dużo jest w tym roku winogron. Już nie wiem co z nimi robić. Pożyczyłem od znajomego prasę do wyciskania z nich soku i właśnie napełniam nim już trzecią butlę.Ta ma pojemność 35 litrów i nie jestem pewien czy teraz wszystkie sie zmieszczą. Ciekawe jaki będzie trunek po sfermentowaniu samego soku. Jak będzie be to trzeba będzie kiedyś zrobić z niego jakiś bimberek tylko znowu będzie kłopot ze znalezieniem sprzętu do tego. Ale to czeka mnie dopiero za jakiś czas gdy skończy się fermentacja. Zrobimy wtedy jakaś wspólną Nastroikową imprę i wszelkie problemy same się rozwiążą.  

  Dnia 12.09.2018 o 20:16, Dionizy napisał:

Tak dużo jest w tym roku winogron. Już nie wiem co z nimi robić. Pożyczyłem od znajomego prasę do wyciskania z nich soku i właśnie napełniam nim już trzecią butlę.Ta ma pojemność 35 litrów i nie jestem pewien czy teraz wszystkie sie zmieszczą. Ciekawe jaki będzie trunek po sfermentowaniu samego soku. Jak będzie be to trzeba będzie kiedyś zrobić z niego jakiś bimberek tylko znowu będzie kłopot ze znalezieniem sprzętu do tego. Ale to czeka mnie dopiero za jakiś czas gdy skończy się fermentacja. Zrobimy wtedy jakaś wspólną Nastroikową imprę i wszelkie problemy same się rozwiążą.  

Lepszy będzie sok.

Czemu uważasz Viktorio że lepszy będzie sok? Po soku nie ma poprawy nastroju i ogólnej radości. Nie lubisz alkoholu? 

Ładnie masz na imię 

  Dnia 12.09.2018 o 20:29, Dionizy napisał:

Czemu uważasz Viktorio że lepszy będzie sok? Po soku nie ma poprawy nastroju i ogólnej radości. Nie lubisz alkoholu? 

Ładnie masz na imię 

Jest poprawa, jak po każdej rzeczy, która sprawia przyjemność, za bardzo nie lubię, ja mam 17 lat. Dziękuję

17 lat powiadasz?  

Wiesz? mój chrześniak ma córkę która ma właśnie 17 lat i na imię Viktoria tylko że jej imię pisze się Wiktoria. To tak po jej babci.  Jak się okaże ze to Ty to będzie świetnie. 

Moje też piszę przez W, tylko na forum przez V

No ale nie jesteś córką mojego chrześniaka? 

Jeśli Dionizy to prawdziwe imię to na pewno nie.