Całkiem niezły film kiedyś tam obejrzany to...

,,Królestwo

Film hiszpański z 2018 roku opowiada o Manuelu -wysoko postawionym polityku,  którego  machlojki wychodzą na jaw.  Bardzo chcialby, żeby partia go wybroniła, ale ci co mają w niej największą władze postanawiają go poświęcić.  Manuel nie działl sam, jego przekręty to działania całej partii, korupcja, ustawiane przetargi,  wyłudzania...baardzo duze pieniądze trafiały nie tylko na jego ale i na ich konta i dlatego  nie chce być jedynym winnym. 

Ma nadzieję, że gdy pokaże machlojki większe niż swoje wyżej od niego postawionych osób, to jego wina zostanie umniejszona. I pełny takiej nadziei staje do ostatniej sceny filmu, rewelacyjnej sceny. 

Gdzieś przeczytałam, że tytułem tego filmu powinno być   "kurestwo" a nie "królestwo". Zaiste. 

Dnia 24.07.2023 o 23:02, Serotonina napisał:

Super, nie? Cisza, bezwonny spokój, moźna czytać leżąc na boku, pod kołdrą, po ciemku, zmieniać rozmiar, zdobyć w ciągu kilku sekund. :).

Nie wiem. Mnie się nigdzie nie spieszy, nie czytam byle prędzej, szybciej i do brzegu.

,,Osiem gór "

Wiedziałam, ze to będzie  piękny film zanim go obejrzałam.  Historia  męskiej przyjaźni, która zawiązała się w dzieciństwie i trwała mimo wielu okresów  oddalenia.  Dwóch chłopców z dwóch różnych  światów. Inne sposoby na życie. Inne losy, trudności i szczęścia.  Łączy ich dom wspólnie wybudowany w górach,  które dla jednego z nich są domem do którego wraca  co jakiś czas, a dla drugiego  miejscem do życia. 

Film niespieszny, wymowny scenami, z piękna muzyką i górskimi krajobrazami. Pokazuje relacje w rodzinie, tęsknoty,  marzenia i próby znalezienia  sensu życia,  nakreślenia kierunku w którym chce się pójść. 

Wyszłam z kina zachwycona. 

,,Emigranci "

Skandynawski dramat z 2021 r dziejący się w dziewiętnastym wieku i opowiadający losy szwedzkiej rodziny,  która postanawia  opuscic kraj i szukać szczęścia  w Ameryce. 

Nieszczęście  które  im się przydarzy sprawi, że początkowo niechętna wyjazdowi Kristina  zgodzi się na te podróż.  Nie jest to łatwa decyzja,  bo staje w sprzeczności do tego, czego naucza ich pastor  i z czym nie może pogodzić się matka Kristiny, która odwraca się od córki. 

Dalej też nie jest łatwo. Podróż statkiem to wyzwanie. Ścisk, brud, chroby i śmierci. Sztormy. Jednym słowem-byle do brzegu. Ten następuje ale niesie kolejne trudności. Mąż Kristiny w końcu znajduje dla nich miejsce, gdzie chce osiąść, wybudować dom i żyć. Może i na początku nie zachwyca ale to pracowity i zdolny mężczyzna więc można mu uwierzyć, że stworzy tu dom i że wszystko będzie dobrze.

Wraz z nimi do Ameryki przybywają inne szwedzkie  rodziny.  Tworzy się wspólnota która chce zachować wlasna tozsamosc narodowa i religijną,jednocześnie negując amerykański styl życia. Mąż Kristiny jest innego zdania, chce żyć po nowemu. Rodzi to nieporozumienia między małżonkami. Ale i z tym sobie poradzą, bo gdy nadejdzie czas próby, dobro uczynione staje się bardziej widoczne na tle pustej gadaniny. 

Film bardzo mi się podobał. Wciągnęły mnie losy bohaterów,  zaciekawily przemyślenia Kristiny. Bardzo dobrze zrobiony,  realnie, wszystko do siebie pasuje. Oczywiście jak to bywa w skandynawskich  filmach  nie ma w nich natłoku dialogów, aktorzy grają a nie tylko gadają, wzdychają i przewracają oczami.  

,,Z innego swiata"

Ładnie opowiedziana historia  młodej, francuskiej dziewczyny, która wyłamuje się standardom wiejskiego życia i nie pasuje  do reszty rodziny. Jest w niej nieokiełznany żywioł i namiętność.  Nie ma zachamowan.  Chce uwieść nauczyciela  i robi to w bardzo  bezpośredni, rażąco bezpośredni sposób, wstydliwy dla rodziny.

Aby nie zostać zamkniętą w psychiatryku, godzi się wyjść za mąż za robotnika, który przybyl tu za pracą z Hiszpani. Jest murarzem,  choć tu zrywa lawendę. Jej rodzina , zwlaszcza matka- zauważa, że dziewczyna nie jest mu obojętna, pronuja małżeństwo i pomoc. I tak młodzi się żenią,  wyjeżdżają i zakladaja firmę budowlaną.  Ale każde z nich żyje osobno, choć coś się i na tym poziomie troszku zmienia. 

I pewnego dnia piękne, młode, lekko niezrównoważone dziewczę poznaje w sanatoriom chorego żołnierza, który czyta, gra na pianinie,  odurza się opium, i mówi filozoficzne dyrdymały. Dla niej ideał. 

Mąż wie o tym. Nie robi wyrzutów. Na tle żołnierza wypada słabo.  Prosty  robotnik. Ale jak wielkie ma serce okaże się na końcu.  

Film ładnie poprowadzony, opowieść się snuje, koniec zaskakuje  a pola lawendy prawie pachną z ekranu. 

Marion Cotillard zagrała główna rolę rewelacyjne.  Jest wiarygodna zarówno jako rozchwiana emocjonalnie wiejska panna, zimna i oschły prostututka dla niechcianego męża jak i zakochana po uszy w żołnierzu. Wszystkie  te charaktery łącza się w niej i zapewne ten film nie byłby tak dobry gdyby to nie ona grała tam główna rolę.  

,,Spisek" 

Film zaczyna się zabójstwem  Lincolna i dość szybkim aresztowaniem podejrzanych między którymi jest kobieta, u której w domu mieli spotykać się spiskowcy. Być moze gdyby udało im się aresztować jej syna,  podejrzewanego o udział w zamachu, dano by jej spokój. A tak stała się główna bohaterką filmu. 

Trudno aresztowanych nazwać podejrzanymi, ponieważ w oczach wszystkich byli winni, a sprawujący władze po takim ciosie potrzebowali sukcesu natychmiastowego- złapania,osądzenia i stracenia zamachowców. Widzimy wiec proces pokazowy, słyszymy fałszywe zeznania, naciągane fakty, niejasności działające na niekorzyść oskarżonej. Broni jej pewien młody prawnik, który niechętnie  przyjmuję te sprawę,  ale z biegiem czasu angażuje się w nią coraz bardziej domagając się  dla swojej klientki  tego, z czego, wydawałoby się, ze Ameryka słynie- poszanowania praw zawartych w konstytucji. 

Świetny film. 

,,Miłość i hazard"

Chyba taki  byl tytul tego węgierskiego  dzieła, nakręconego z rozmachem,  kostiumy, sceneria, wyścigi konne- wszystko to pięknie wyglądało.  Ale fabuła...

Węgry miały w swojej historii konia któremu wystawily pomnik.  Był rewelacją wyścigów,  wygrał 54 gonitwy i został niepokonany.  I o tym miał być film- o koniu. Ale włożyli te historię  w film z gatunku płaszcza i szpady, z pojedynkami, z utraconym majątkiem, że zdradą  przyjaciół,  z miłością sana nie wiem jaką. Ja to niby wszystko ogladnelam i nawet ciekawa byłam końca ale to taki film klasy B, glowny bohater stylem bycia przypomina Deepa z piratów z Karaibów,  średnio to wygląda. Dialogi niespecjalne, historie naiwne. Koniec taki ze aż  glupio oglądać. A koń...no koń jest ale to nie jest film o koniu. A mógłby być, o koniu i kocie bo choć kotek wydawał mi się mocno naciąganym wątkiem to jak później doczytałam akurat on istniał naprawdę  i miał swoją rolę przy koniu.

... a poszedłem sobie do kina na najnowszy Mission Imposisble,

fajna rozrywka,

może trochę za dużo tej "niemożliwości",

ale tak chyba musi być...

... w końcu tytuł zobowiązuje,

, Póltora dnia '

Szwedzki dramat o rozadajacej się rodzinie. Małżeństwo jest po rozwodzie,  dziecko zostało z mamą a kontakt z tatą ma mocno ograniczony. I  chociaż dziewczynka jest tu główną  postacią dla której rozegrał się ten dramat, jest jeszcze zbyt malutka,  by brać w nim inny niż bierny udział. Zostaje więc była żona i byly mąż,który desperacyjnie pragnie zobaczyć swoje dziecko. Poznajemy dwoje ludzi, którzy mają swoje strachy. Oczywiste przestaje byc oczywistym a dobrego wyjścia nie widać.

Spokojny, smutny, wzruszjacy film

"Po miłości "

Była sobie pewna kobieta, która zakochała się w muzułmaninie, przyjęła dla niego islam i wyszła za niego za mąż. 

A gdy umarł został jej po nim zapach jego koszul, zwyczaj parzenia dwóch filiżanek, łóżko, sprzęty, które dotykał  i...drugie życie które prowadził a o którym nie miała dotąd pojęcia.  I postanawia  poznać tamta rodzinę.

Czego w tym filmie nie ma?  Wielkich dram, oskarżeń, potoków łez, zemsty. Wydaje się, ze bohaterka przyjmuje życie na chłodno, nie ma rozpaczy i bólu okazywanego widzom.  Są za to gesty. Drobne codzienności które tworzą życie razem, a których potem brak. Są kroki, które stawia  w obcym domu który jednocześnie przestaje być obcy bo są w nim ślady jej męża. Są sytuacje które zaskakują.

Bardzo delikatny film, cichy, emocjonalny. Podobał mi się 

,,Piękna wies pięknie płonie"

..a brzydka wies pozostaje brzydka nawet gdy plonie

Wojna jugoslowiańska nie doczekala się wielu filmowych o niej opowieści wyprodukowanych w Hollywood i bardzo dobrze, bo nie wiem  czy potrafiliby oddać klimat wojny domowej która przeszła przez ten były już kraj, 

Ten film to opowieść o dwóch kolegach, którzy stanęli po różnych stronach konfliktu, uwikłali się w niego, zagrzebali przyjaźń i wioskowa wspólnotę, ulegli podziałowi na my i oni.

Wojna domowa to okropna wojna,  wrogowie mówią w tym samym języku, zabijają ludzi z którymi nie tak dawno razem świętowali. Wojenny absurd jest w niej bardziej widoczny. Jak sobie z nim radzić? Humorem? Bo chociaż w filmie ludzie giną, wioski się palą a pokiereszowami ranami leżą w szpitalu i ostatkiem sił pragną zabić rannego wroga leżącego na drugim łóżku, to sytuacji w których się w filmie zasmiejemy nie brakuje. Dziwne? Nie, bo może dzięki żartom, soczystym przeklenstwom udaje się im nie oszaleć i opanować sytuację. I nam widzom też łatwiej. Jest taka scena   gdy nie mając już wody zaczynają pić własny mocz. To, w jaki sposób oswoili się z tym pokazuje, jak ważne w życiu jest mieć poczucie humoru, bo czasem jest ratunkiem przed szaleństwem i pomaga radzić sobie z sytuacjami jakich rozum nie ogarnia. 

Film jest bardzo pocięty. Skupia się na akcji w tunelu i na czasie gdy już jest po akcji a ci, co przeżyli, leżą w szpitalu.A między tymi ujęciami wraca do wspomnień gdy chlopcy byli mali, i gdy uwiklani w wojnę dokonują jej dziela. Wprowadza też absurdalna obrazy, nie wiadomo skąd. Wszystko to bardzo do siebie pasuje pokazując tragiczny obraz wojny, bo przecież nietragicznego obrazu  wojny nie ma

Obok "Idź i patrz"  i "Mandarynek" ,,Piękna wieś pięknie płonie" to pozycja obowiązkowa.

,,Gad" całkiem niezły netflixowy kryminał w starym stylu. Benicio del Toro gra tu główna rolę,  czyli pana policjanta,  który ma znaleźć mordercę młodej kobiety,  agentki nieruchomości.  Nie ma tu szybkich akcji, pościgów, wielu strzelanin. Są podejrzani,  zwroty akcji, domysły. Film nie ma wybitnego scenariusza, jest trochę niewyjaśnien, które nie wyglądają  jakby miały dodawać cos filmowi, czy były miejscem na własną interpretację,  ale są jakby niedoróbkiem. Albo ja przeoczyłam wyjaśnienia  i się niepotrzebnie  czepiam.

Del Toro prowadzi cały film,gra świetnie i ogląda się go z wielką przyjemnością. Jego postać ma już swoje lata, widać to po braku nieskazitelnej figury,  po okularach, które ubiera do czytania,  po sposobie zachowania,  które jest bardzo wyważone,  bez napalania się na jakąś teorię i po braku zaufania do innych.  Poza tym ma żonę,  taneczne hobby, i kuchnie w remoncie. Do tego przystojni pan stolarz ładnie patrzy na jego żonę. Cóż, może trzeba mu co nieco wyjaśnić w tym temacie? Oczywiście nie powie po prostu- weź się pan odwal od mojej żony, jest na to zbyt kulturalny ale i zbyt twardy, żeby nic nie zrobić. 

Podsumowując,  film na plus właśnie ze względu na świetnego  Benicio del Toro. 

,,Palmy w sniegu"

Bardzo ładny film, klimatem przypomina Indochiny, Pozegnanie zAfryką,Australię.  Piękne widoki, trudne miłości, różne kultury, wyzyskujący i wyzyskiwani. 

Film zaczyna się współcześnie gdy umiera ojciec Clarence, który wraz z bratem spędził lata na terenie Gwinei, która była wtedy kolonią hiszpańską.  Dziewvzyna porządkując rzeczy trafia  na pewien list, zdjęcia i postanawia  pojechać, by odkryć świat,  który był kiedyś domem dla jej ojca i wujka. I dziadka. 

Film byłby dużo lepszy gdyby wstawki  z teraźniejszości na tym się skończyły, mnie sie nie podobały i na szczęściej było ich malo, bo film skupia się przede wszystkim na tym, by opowiedziec co się zdarzyło na  Fernanda  Poo,pokazując nam przy tym piękne krajobrazy i tamtejszą kulturę.

Wiatr zmian który przewial przez te wyspę pokazał, że nie wszystko w życiu jest możliwe. Wyrzeźbił wujka Clarrnce, który przybyl tu jako młody chłopak, to miejsce go ukształtowało i pozostalo w nim na zawsze. Ten wiatr przewiewa również widza- mnie, początkowo patrzyłam na tą opowieść jako kolejny melodramat, trochę nużący ale porywały mnie widoki a potem akcja coraz bardziej się rozkręcała,  juz nie snula sie nad zielona dżunglą a biegla wśród dusznych chat i kakaowcow, robiło się gęściej od wydarzeń i rosła ciekawość dalszego ciągu. 

Dnia 10.10.2023 o 12:24, la primavera napisał:

trudne miłości,

no,

oglądam ostatnio filmy o miłości...

... chyba spadł mi testosteron,

trudno...🤷‍♂️

PS. na szczęście w międzyczasie obejrzałem "John Wick 4"💪

"Życie po życiu" 2009 z Christinką Ricci, gra ona tam trupa który ożył w domu pogrzebowym i leży na stole półnaga gadając z właścicielem ów domu, cała blada i zimna. Świetne główne role (Liam Neeson), oscarowe wręcz dialogi sam na sam.

14 godzin temu, syn fubu napisał:

"Życie po życiu" 2009 z Christinką Ricci, gra ona tam trupa który ożył w domu pogrzebowym i leży na stole półnaga gadając z właścicielem ów domu, cała blada i zimna. Świetne główne role (Liam Neeson), oscarowe wręcz dialogi sam na sam.

Obejrzę, bo nie słyszałam o tym filmie, a aktorzy fajni.

Cudne profilowe:)

Ona jest naprawdę piękna:O

3 godziny temu, Monika napisał:

Ona jest naprawdę piękna:O

3 godziny temu, Gość w kość napisał:

Co to za komentarz?

No to już napisz kto jest, jak zacząłeś.

Przecież wiesz dobrze,, że będę teraz umierać z ciekawości.

10 godzin temu, Monika napisał:

Obejrzę, bo nie słyszałam o tym filmie, a aktorzy fajni.

Cudne profilowe:)

Ona jest naprawdę piękna:O

Obejrzyj bo jest za darmo na cda

3 godziny temu, Monika napisał:

No to już napisz kto jest, jak zacząłeś.

nie,

bo nie o tym ten temat,

poza tym...

11 godzin temu, Monika napisał:

naprawdę piękna

... co to w ogóle znaczy?

4 godziny temu, Gość w kość napisał:

... co to w ogóle znaczy?

To, że mi się podoba i nic więcej.

5 godzin temu, syn fubu napisał:

Obejrzyj bo jest za darmo na cda

Dziękuję

9 godzin temu, Monika napisał:

To, że mi się podoba i nic więcej.

 

Bardzo ciekawe i inteligentne wybrnięcie z sofizmatu twojej opinii.

24 minuty temu, syn fubu napisał:

 

Bardzo ciekawe i inteligentne wybrnięcie z sofizmatu twojej opinii.

Dziękuję, ale moja opinia nie była sofizmatem (aż musiałam sprawdzić co to jest).

Jak mam napisać co znaczy "naprawdę piękna", skoro dla każdego znaczy to co innego.

Dla mnie ona jest piękna, Gość w Kość wybrzydza, że nie do końca jest.

....i ok ma prawo:)

I żeby nie nie było, że nie na temat znowu, bo mi żaden film nie przychodzi na myśl:P

,,Co dzień zawdzięcza nocy"

Ładny film.  Opowiada historię algierskiego chłopca, którego ojciec oddaje pod opiekę swojemu bratu.  Dzięki temu chłopiec ma lepsze życie ale upartosc i uczciwość które cechowały jego ojca  przejdą na niego, pokierują jego życiem i nie pozwolą  mu nie dotrzymać danej obietnicy, mimo, że skrzywdzi tym nie tylko siebie. A my widzowie będziemy świadkiem  miłości, która się nie zdarzyła, bo gdyby posłuchał swojego  wujka, który mu radził:

,,ożeń się, kochaj kobietę jakbyś nic innego nie umiał w życiu robić, jeśli kobieta obdarzy cię miłością  dosięgniesz wszystkich gwiazd "

Gdyby posłuchał...to na końcu filmu nie musielibyśmy uslyszec, ze:

,, temu, kto przeszedł obojętnie obok najpiękniejszej historii  swojego życia zostaną lata zalu i żadne westchnienie  nie ukoi jego duszy"

11 godzin temu, Monika napisał:

To, że mi się podoba i nic więcej.

to trzeba było tak od razu,

wierzę, że może komuś się podobać,

6 godzin temu, Monika napisał:

Dziękuję, ale moja opinia nie była sofizmatem (aż musiałam sprawdzić co to jest).

 

Dla ciebie nie była, dla odbiorcy zdania już tak.

A ty czujesz się piękna?