Tablica liderów

Task. Jeśli tylko szczęście i pogoda nam dopisze. Wiedziałem że Nomi{Nomada} ma jakiś ukryty plan namawiając mnie i innych na tą poranną wyprawę do paśnika. Za wcześnie na taki spacer i za solidny ekwipunek. Monika została przez nią zrugana za te beztroskie futerko i musiała wrócić do swojego pokoju przebrać się w ocieplacze -W takim ubraniu nie wyrusza się na zimową wyprawę w górach! I nie ma znaczenia czy to jest kilometr czy też dziesięć Po chwili Monika była już ubrana w zimową kurtkę a przy jej plecaku tak z boku zauważyłem przywiązane do troków elastyczne raki Nasza kotlina spowita była zmrożoną mgłą powoli osiadającą na naszych ubraniach i na twarzach przemieniając brwi i moje wąsy w białe lodowe zmarzliny. Ja z Bilim szliśmy jako pierwsi po chrzęszczącym śniegu Dalej Nomi potem Zuzia i Monika Caly pochód zamykał Kapitan Jack Sparow. Milczenie. Tylko ten chrzęst i obłoki oddechów. Po wyładowaniu siana do paśnika Nomi z Moniką zakopały nasze sanie między dwoma świerkami w śniegu -Teraz ja was już poprowadzę Powiedziała Nomada i wyciągnąwsze z plecaka kije powoli ruszyła przodem -Gdzie ona nas prowadzi i co zamierza zadawalem sobie w myślach pytania ale nie wytrzymałem i -Dokąd nas wiedziesz Nomado? - Zrobimy sobie taki zimowy spacer. Najpierw dojdziemy koło Trzech Jaworów do drogi pod Reglami a potem przez kocioł Czarnego Stawu z boku Bystrej podejdziemy na góre która jest najdostojniejsza choć nie najwyższa w naszych górach. Ma w sobie coś bardzo tajemniczego a jednocześnie dumnego. Zimą wygląda jak wychodząca za mąż panna młoda. Ma w sobie i dumę i idealnie symetryczny kształt. To wspaniała góra Śmielec. No tak. Mogłem się tego spodziewać Dobrze że mam dobre buty -Posluchajcie! To mowiła Nomada wcielając się w rolę przewodniczki i szefowej wyprawy. Tak wyprawy bo do przejścia mamy jakieś sześć i pół kilometra po ośnieżonym szlaku niezbyt często uczęszczanym Ona lubi takie nieskażone ceprami miejsca -Teraz idziemy równym niezbyt szybkim marszem bez wygłupiania i zabaw Te będą na powrocie. Zrozumieliśmy o czym wczoraj mówila Nomada dopiero wtedy gdy przekroczyliśmy wysokość tysiąca metrów. Nagle zniknęly lasy i kosodrzewiny a krajobraz jakby z kosmosu. Uformowane wiatrem ogromne bałwany i rzeźby iście fantastycznych kształtów ale nie to było najdziwniejsze. Nagle znaleźliśmy się ponad mgłą i chmurani. Niebo stało się głębią błękitu królewskiego pędzącego gdzieś w czerń o tak wielkiej przejrzystości że zetykało oddech. Nie byłoi widać dolin. Zalane wszystko oceanem chmur z którego tylko gdzieniegdzie sterczały pojedyncze wyspy szczytów. I to tak mocno grzejące plecy słońce. Pomyślałem że jeśli istnieje niebo to ono wlaśnie tak wygląda. Bez slów siedzieliśmy na lodowych bryłach z parującymi kubkami herbaty w dłoniach. Uśmiechnąłem się do Zuzi Cudownie wygląda z tym rumieńcem

Miłego dnia 🙂

Dzień dobry 🙂

Za dzieciaka tata mnie wkręcił, że to szklany dziadek mróz rozsypał się na maleńkie kawałeczki i rozsypał po całym świecie, dlatego śnieg tak lśni. Uwierzyłam 😊 Dla tych widoków jestem jak ten orangutan, nie przejmując się tym co będzie 😉 Spieszmy się cieszyć śniegiem, tak szybko się topi 😉

Wychodzi na to że byłem tam powtórnie 😁 wychodzi na to, że to czwarty raz . Za pierwszym jedynie dotarliśmy do wnętrza Czarnego Kotła, prowadziła tam wąska ścieżka mimo tablic o zakazie wstępu, krajobraz jak z bajki o Jasiu i Małgosi, a sam kocioł mógłby zagrać jako idealny plener np dla Horpyny. Potem po latach latem nie odnalazłem tej zakazanej ścieżki, przyroda i zakazy zrobiły swoje. Trzeci raz była wiosna a tam zima i była mgła i mróz na wąsach jako żywo tu opisujesz. Fajne miejsce

Bry Bluesowe klimaty wpadłam zostawić Miłego weekendu

Wzajemnie 🙂

Bry U mnie też pięknie, śnieg się skrzy obłędnie w słońcu, szkoda, że taka zioma nie może potrwać trochę tylko zaraz znowu będzie deszcz i odwilż i szarobura chlapa