Tablica liderów

? Nie bierz sobie tego do serca Tosiu. Zrobiłem sobie drugą a ten moj maleńki foch to tylko taki mój egocentryzm i chęć zwrócenia na siebie uwagi. Cisza w domu. Ci co mieli wyjść do pracy już poszli a ci co nie muszą wstawać śpią jeszcze w swoich wyrkach zababuchani w kołderki i napuszone poduchy. Być może jeszcze dosypiają swoje sny o krainach szczęśliwości bez kłopotów i smutku. Krainach gdzie jest im dobrze a klopoty omijają ich szerokim zakolem takim szerokim jak bieg Odry kolo Krosna Niestety potem trzeba się obudzić i kolejny raz mierzyć sie z codziennymi trudami i kłopotami. Ze smuteczkami tymi maleńkimi z powodu dziury na prawej skarpetce albo krzywo ukrojonego placka do porannej kawy ale też z tymi ogromnymi smutkami które gniotą pierś prawie uniemożliwiając oddech i paraliżują myśli. Wtłaczają w krainę bezsilnej rozpaczy. Mam teraz potworną huśtawkę nastrojów i choć chce trochę wyhamować ten szaleńczy rozbujany ruch myśli to na niewiele się to zdaje. Może najbliższe wydarzenia trochę wszystko ustabilizują. Mam obawy czy nie zarażam tymi minorowymi nutami otoczenia i może dlatego i tu jest tak cicho. Czasem a właściwie zawsze wyglądam słow Zuzi, Aliady, Weroniki i innych. Mało ich. Pewnie to przez tą zimę i zamarznięte długopisy. Dobrego dnia. Ciekawe jak smakuję te ciasta co stoją w ganku poprzykrywane by nie wyschly. Czyżby to było dzieło Zuzi?

Prezes był ostatnio u stylisty. Jak Wam się podoba? Mateuszek, ten od Kłamczuszków pozazdrościł Panu Prezesowi. A temu ciągle mało:

Korea Płn to kraj gdzie wolność słowa jest mrzonką, a swobody obywatelskie ustalane są według widzimisię partii. Czy to jednak ma oznaczać że kraj jest nieciekawy? Czy to że Majowie i Aztecy w ramach rozrywki urządzali sobie krwiożercze uczty z wyrywaniem serca na żywca swoim własnym ludziom w liczbie tysięcy ma oznaczać że przestali być cywilizacją niejaskrawą, wycofaną, zapomnianą?

Jak to śpiewał kaliber "Gruby, czarny kot przebiegł mi drogę, a chuj mu w dupę nawet 13-stego w piątek"

? .....

Ba, nawet mają tam takie specjalne obozy... pracy.

Dziękuje Ci że może kiedyś brylanty znajdę we wieży dziękuje Ci za rubin już podarowany za wzrok weń wpatrzony w ogień pragnień zmieniony za las ciemny, wilgotny za szadź i lód na gorąc trud za maliny we francuskiej mowie za truskawki w sowieckim słowie za koszyk z ochlebieniem i masło rozpływające za nóż tak tępy, że skrzywdziłby słońce i za polskość kochaną co iglicą jak w spłonkę rozpala emocje, te krótkie i niekończące cdn...

Maluje Cię kosmykami słońca widzianego z wieży Notre Dame prawdziwa baśń sztucznych owoców - gdy późną nocą słońce widziane Tytułuje - "Dla madame" lecz czytasz "Och, to cham" do góry miedzianym skrzydłem szybuje, lecz tam tylko psy oraz chłam drugim zaś skrzydłem srebrnym drogę znaczę w górę, na szczyt katedry I tak trwa me zakochanie kim jestem nie pojmiesz, kim jesteś to również pytanie bo kocham cię jak góry zanim je zobaczę jak szczyty letnie suche, tak przystępne jakże lecz ty masz serce zimne, jak skuty lodem staw bez żalu mnie odstawiasz, jak buty z dawnych lat A ja pożądam takiej co milczenia unika tej co huragan zwiastuje, i z myśli nieprędko znika takiej co na szczycie wieży wznosi dom zbudowany z kłosów oraz piór od wron I znów nie spotkałem Cię lecz nową poezję co brzeg rwie niczym rzeka szeroka co przed siebie ucieka krótki szlak nad portem, może będziesz tam czekać lecz jeśli nie to już wkrótce, w nurt zamienię się.