Tablica liderów

Afrykanka będzie idealna.

Czasem trwa więcej niż kilka latek, Maybe. Po jakiejś ekstremalnej traumie, zwłaszcza z okresu dziecięcego (mam takową w pakiecie), całościowe przypominanie sobie zajmuje więcej, czasem dopiero konkretny bodziec w dorosłym życiu pozwala łopatologicznie odcyfrować większość zakamarków pamięci zdarzenia, a to zaledwie wstęp do odpuszczenia. Dokładna pamięć odezwie się, gdy ktoś osobowościowo może podołać konfrontacji z taką tjudną przeszłością. ?

No i macie rację, bo jak facet nie umie przyjąć odrzucenia na klatę to jest - mówiąc staropolskim językiem - kiep, a nie facet. A kobiety nie są siostrami miłosierdzia.

Są alkoholicy, inni nałogowcy, psychopaci, socjopaci, manipulanci, mitomanii, więc i poharatani przez życie i nie leczący się - wszystkich ich należy unikac jak ognia, żeby własnego życia sobie nie zniszczyć. Związek nie jest terapią, a partner nie jest psychoterapeutą, więc nie powinniśmy podejmować się prób leczenia tych ludzi. Muszą to zrobić sami lub u fachowca. Miłość nie leczy zaburzeń. Moze zwyczajny egoista. To że zagaduje nie znaczy że chce czegoś więcej, a może chce ale jest egoistą. A może jest nieśmiały. Boi się konfrontacji zupełnie sam na sam.

Nigdy nikt ci nie da gwarancji. Praca nad sobą jest jak wychodzenie z depresji, bo same leki nie pomogą, trzeba jeszcze zmienić sposób postrzegania różnych spraw. Każda praca nad sobą wymaga pewnych zmian w myśleniu. Myślę że warto. Zawsze warto bo zawsze to nas uczy czegoś nowego, otwiera nowe horyzonty. I tak jak napisała @Alma jest to proces. Czasem trwa kilka lat zanim coś do nas dotrze. PS. I jeszcze jedno... to że komuś nie wybaczymy to niekoniecznie jemu robimy krzywdę tylko sobie, bo nadal nasze wspomnienia bolą. Co do tych sytuacji które opisalas Sisi, trzeba mieć jaja I się odciąć od toksycznych ludzi, albo ograniczyć kontakt do minimum, nawet jeśli jest to matka, ojciec. Nie ma też co przejmować się opinią ludzi bo to nasze życie, nie ich. Ludzie z niską samoocena nadto przejmują się tym, co powie otoczenie. Ja nie oceniam tych, którzy oddają rodziców do domów opieki. Nie każdy rodzic był dobrym rodzicem, są choroby kiedy nie jesteśmy w stanie zapewnić dobrej opieki całodobowo, poza tym każdy ma prawo do swojego prywatnego życia, np. na drugim krańcu Ziemii, a nie rodzimy dzieci i nie wychowujemy po to, żeby były nam za coś wdzięczne, żeby były naszymi opiekunkami, wychowujemy i puszczamy je wolno. To egoizm urodzić dziecko tylko po to, żeby na starość miał ci kto podać herbatę. To egoizm uwiązać dziecko do własnej nogi.

Na nozdrza.Jak ma rozszerzone to dużo powietrza wciąga i ma dużo siły do pracowania w domu.

Od kilku tygodni mam Kocurka ze schroniska, teraz akurat siedze przy lapku z nim i przygląda się co ja robie

M.in. pająka.