Tablica liderów

To trudny temat. Każdy chce kochać a może bardziej chce być kochany. Chce być dla kogoś ważny,By słuchał ktoś tego co mówi by sie uśmiechał. Czasem położył rękę na plecach. Cieplą. Obtarł łezkę i rozśmieszył do łez. Przytulił, czasem nawet pokrzyczał. By był zawsze bardzo blisko. Czy to aż tak wiele? Tylko ze tak prawie nigdy nie jest. Wchodzi rutyna, egocentryzm, zarozumialstwo. Ten co kocha naprawdę odsuwany jest gdzieś w sferę niewidoczności. Przestaje być słyszany, dostrzegany, ...... ech tam Szkoda klawiszy na takie pisanie choć to dotyczy tak wiele ludzi i związków.

Tak Dyziaczku tak jest. Takie figle płata nam nasze własne ciało tzn mózg:) Sabotuje nas na każdym kroku dnia codziennego nawet

A pamiętasz jak rozwinęłaś moją tkaninę? tą co chciałem ukryć przed dniem i nocą? Wydawało mi sie ze ona jest taka jaka jest i już. Przytuliłaś wtedy do mojej dyszącej bezradnością piersi swoją szaleńczą logikę po czym powaliłaś na ziemię kilka reanimacyjnych pożądliwie dotyków ust i tchnienie w me nozdrza powiewu nowego świata nowej myśli potem włożyłaś w moją dłoń nożyczki i powiedziałaś: -Wytnij ze splotów wszystkie ciemne, niepasujące złe nici Wytnij a stanie sie ona dobra, czysta, szlachetna. pamiętasz? Ciągle mam te nożyce i bezradność bo nie wszystkie nici niezbyt dobre można wyciąć Nie wszystkie by nie pękła cudza tkanina....... Dziękuję Ci Raduniu za tamte myśli Towarzyszą mi w mojej pracy przy krosnach tkających codzienność.

Często patrzymy nie widząc i często słuchamy nie słysząc:)

I tak stać się może że ktoś litościwy, za męża jego żonę uszczęśliwi. I chociaż to zacnie gdy ktoś nas wyręczy, niejeden (to dziwne!) woli sam się męczyć. Faceci wszak bardzo dziwnym są gatunkiem...

@Zizi W Anglii mieszkam aktualnie. Tutaj też znalazłem sobie kilka zalesionych miejsc i szlajam się czasami z psem

wyrzuć to całe kochanie jest jak zmaganie się z czasem potykaniem o własne stopy pijanego na umór nędzarza stracił już wszystko a zaczął od siebie wyrzuć rozum z tymi jego zakazami i nakazami skrętami w prawo, wiecznie w prawo aż do zadławienia się własnym ogonem fałszywy drogowskaz w fałszywym świecie ściskasz w pięściach tęczę aż do ostatniej łzy a to tylko rozbicie wejdź w biel wchłoń ją stań się nią tam znajdziesz miłość i mądrość wszechświata tam się spotkamy bez blizn

Klękła Krysia przed konfesjonałem ja nie miałem czasu. W kości z życiem grałem o chwilę szczęśliwą i przyjaźń prawdziwą Teraz nie wiem kto wygrał. Czy je pokonałem. Konie w stajniach Ucichły tabory

Moja Góra o której czasem piszę. Ona mi w okna zagląda. Wiem z jej urodą jest jak z kobietą. Nie każdy w niej dostrzeże świętość Wiosna

Na nagiej czereśni rozsiadły się wrony Rozglądają się na wszystkie strony Machają skrzydłami Bo nad głowami Latają cztery hałaśliwe drony Klękła Krysia przed konfesjonałem...

Zakupiłam na targu zieloną pietruszkę troszeczkę koperku i dojrzałą gruszkę będzie gotowanie potem podjadanie potem nam zaparzę w imbryku czarnuszkę Na nagiej czereśni rozsiadły sie wrony

Robię kakao, chce ktoś?