Tablica liderów

Bo Zizi ma piękne kogutki i chcę im się spodobać

Tak, dla mamy powinna być silna i pewnie taką pokazuje, myślę że te nerwy i łzy zostawia sobie jak ona nie widzi.

Ja bym chciała wiedzieć jak najszybciej bo to bywa tak szybko rozwijająca się choroba, ze lepiej wcześniej niż za późno. Współczuję i mam nadzieję, że dasz radę to przetrwać i że nie spełni się czarny scenariusz. Niedawno przeżywałam to samo, całkiem przypadkiem u mojej siostry wykryto 2 cm guz. Po biopsji okazało się, że nie ma komórek rakowych ale co nerw zjadłyśmy to nasze. Myślę, że nie było by dobrze gdyby mama widziała, że Ty "już ją chowasz". To chyba ją powinnaś pocieszać a nie Ona Ciebie. Tak mi się wydaje.

Przykro mi z powodu choroby Twojej mamy Jak przechodziłem przez coś podobnego, też ktoś bliski mi zachorował na raka i byłem przy tej osobie w tych ciężkich chwilach. Twoja mama ma na szczęście zdrowe podejście, lepiej nie roztrząsać sprawy przed ostatecznymi wynikami, dlatego zawsze byłem przeciwny by lekarze mówili na wyrost diagnozy, lepiej najpierw się upewnić. Jak się uspokoić? Niektórzy medytują, inni jak Ty próbują ten ból zajechać fizycznie. Ja niezmiennie staram się zawsze podchodzić na spokojnie szukając pozytywów, te pozytywy dodają mi wtedy energii i wiary. Łatwo mówić, a gorzej wprowadzić w życie. Niestety sprawdzonej metody nikt Ci raczej nie poda, bo na jednego cos działa a na drugiego niekoniecznie

- Raz, dwa, trzy...raz,dwa,trzy....raz, dwa, trzy.. - Cholera muszę więcej ćwiczyć by trzymać linię- pomyślała Klara- nie mogę przytyć !!! - W przeciwnym razie zostanę na pewno zaproszona na niedzielny obiad.....