Wiersze o kwiatach...

Dzień dobry, już wstałam i Witam kwiatami...  ?

Dzisiaj Magnolią...

 Time-Lapse: Magnolia Stellata blooming...

Magnolia...

Naprzeciw mojego okna
zakwitła magnolia

wypyszniła się na kilka dni
królowa efemeryd
skąpana w bieli

nieszczęsna!
zapewne nie wie
że na ile piękna
na tyle krótkowieczna

wczesną wiosną
patrzyłam na nią z okna
chwilę potem
dziwnie opustoszał
mój prywatny krajobraz

za rok dopiero
na nowo wybuchnie bielą
aby niebawem
niepostrzeżenie umierać...

Jadwiga Zgliszewska

Lilia

Julian Tuwim

Rozchyliłem stulone płatki i pokazałem jej wstydliwe wnętrze kwiatu.
- Niech pan przestanie.

Jeszcze nie wiedząc, lecz już przeczuwając widocznie, zaśmiałem się nagle
i nagle urwałem...
- Bo?...

Podniecające i sekretne były jej oczy, zmrużone niezdecydowaną
odpowiedzią...

Wtedy rozwarłem szeroko na cztery strony świata białe ciało lilii i
wilgotnymi wargami upieściłem wnętrze...

A gdy podniosłem oczy - ona stała w pąsach, z rozfalowaną piersią i
błyszczącymi źrenicami.

I uśmiechnąwszy się nikle (pewno z warg moich, ufarbowanych żółtym
pyłkiem) - jakimś specyficznie wzruszonym i drżącym głosem
powiedziała:
- Pan jest wy-ra-fi-no-wa-nie nieprzyzwoity!...

8 godzin temu, Zizi napisał:

- Pan jest wy-ra-fi-no-wa-nie nieprzyzwoity

Jeden z piękniejszych i niedościgniony dla mnie tekst zawierający w sobie wszystko co powinna zawierać poezja erotyczna. Kiedyś gdzieś na leśnej górskiej ścieżce też czołem się jak lilia stopniowo i czule sukcesywnie pozbawiony wstydu, zahamowań, ograniczeń. 

nie jestem już lilią

wtulony w kolce

smutków codziennych

mojej Róży

będę Twoją muchą

Rosiczko

gdy skończy się sen.

Dzień dobry Różo  ? w piosence, której tekst może być poezją...

Dominika Żukowska i Mirek Kowalewski(Koval) - Gdybyś różą była...

Gdybyś różą była, królową w ogrodzie
czerwień byś nosiła i do góry skroń
mógłby cię podziwiać każdy kto przechodzi
lecz pieściłaby cię tylko moja dłoń...

Gdybyś brzegiem była zielonego morza
wzrok byś utopiła gdzie najdalsza dal
a ja bym przybywał z bezkresu przestworzy
stopy ci obmywał pocałunkiem fal...

Gdybyś była żaglem w błękicie przestrzeni
zarwałbym się nagle jak się zrywa wiatr
wpadłbym w twe ramiona i tak przytuleni
przez ocean pragnień popłyniemy w świat...

Gdybym różą była, królową w ogrodzie
w czerwieni bym skryła najpiękniejsze sny
mógłby mnie podziwiać każdy kto przechodzi
a ja bym marzyła byś mnie zerwał Ty... ?

Bzy...

Gdy pod twoim oknem maj zakwitnie bzami,
poezji zapachu otulony tiulem,
choć nadal tęsknota snuć się będzie z nami,
to wiosna nadzieją obejmie ją czule.

Wtedy cię odnajdę, gdzieś na końcu świata,
niosąc bzu naręcze w słoneczny poranek,
aby wraz z miłością zaklętą w tych kwiatach,
złożyć sny o jutrze w dłonie ukochane...

Jan Lech Kurek

Fiołki...

Leśnych fiołków bukiecik dostałem,
Maleńki okruch błękitnego nieba,
Zaklęte w zapach piękno doskonałe,
Którym swą miłość wiosna chce wyśpiewać.

Jeszcze czuć na nich dotyk Twojej dłoni,
Jeszcze drżą płatki muśnięte ustami,
Wciąż czuję mgiełkę fiołkowej woni,
I Twoich oczu spojrzenia aksamit.

Odtąd już zawsze wiosna będzie miała,
Zapach fiołków i Twoje spojrzenie,
Którego ciepłem chwilę zatrzymałaś,
Wpisując w pamięć słoneczne marzenie.

- Jan Lech Kurek

Ja tylko tak, chciałam spróbować jak to działa, jak to jest będąc gościem, hi

Kaczeńce...

Znów jak co roku
Zaskoczyły mnie
Przydrożne kaczeńce

I trudno się dziwić
Że przyspiesza kroku
Me zdziwione serce...

Adam Ziemianin

Być kwiatem ?...

Rozkwitają. Milczą pośród liści.
W kij związane lub pną się na kratę...
Dekoracje? Jeńcy? Statyści?
Łatwo chwalić kwiaty,
Lecz być kwiatem?...

Maria Pawlikowska - Jasnorzewska

Świat frezji... 

Świat frezji ? to zapachu tęcza,
to kolor ciepły, jedwabisty,
akordów bukiet, nut naręcza
i spojrzeń miękkich jasne listy.

Świat frezji ? jest jak dobra dotyk,
jak wiara z jej niezwykłą siłą,
to jaskółczego lotu gotyk
i miłość, którą się wyśniło.

Świat frezji ? to artyzmu przejaw,
gdy Ogrodnika coś natchnęło
to szczęście, radość i nadzieja,
prawdziwe, małe arcydzieło?

Świat frezji ? to marzenia o tym,
że szczęście musi nadejść w końcu
i choć niekiedy są kłopoty,
to zawsze warto iść ku słońcu?

Marcin Urban

Pa,pa... Ładnego Dnia  ?

Kawałek, bo to trochę długie:

Asnyk

Róża

,,Ach, ta róża! ach, ta róża! 

Co się w twoje okno wdziera, 
Na pokusy mnie wystawia, 
Sen i spokój mi odbiera... 

Wciąż z zazdrością myślę o niej, 
Choć jej nie śmiem dotknąć ręką, 
Bo mnie gniewa, że bezkarnie 
Patrzy nocą w twe okienko. 

Radbym nieraz rzucić wzrokiem, 
Błądząc w wieczór po ogrodzie, 
Radbym dojrzeć... ale zawsze 
Stoi róża na przeszkodzie! ...."

5 minut temu, cyganka napisał:

Pa,pa... Ładnego Dnia  

I nawzajem.

A co do frezji- moje rosną jakby im się nie chciało. Nawet nie wspominam o jakimś kwitnięciu, z dwudziestu cebulek chyba trzy łaskawie łodygi wypuściły. 

* * *

Teraz tak tańczą te światowe dzieci,    
tańczą na blichtrowych deskach,
ale ja rozwijam swoich marzeń sieci
sama w różach i liliach.

Światowe dzieci gruchają i tulą się,
zuchwalą w kokieteriach,
ale ja gram swoją własną grę
sama w różach i liliach.

Nigdy ukochanego nie widziałam
więcej niż w swoich snach.
Zielona jest suknia, w którą się ubieram,
zielona w różowych szwach...

Harriet Löwenhjelm
tłumaczenie ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski

Witajcie Stokrotki...

Stokrotki...
I

Jakże żałuję tej szczęśliwej pory,
Kiedy stokrotki, kwiatek pospolity,
Zdał mi się w cudne ubranym kolory,
I budził w sercu dziecinne zachwyty,

I kiedy długie majowe wieczory
Spędzałem, patrząc w jasnych ócz błękity,
Cichego szczęścia pełen i pokory,
Bijący sercem, a nigdy niesyty.

A choć to było kwiecie takie skromne,
Nigdym się z prawdą marzeń nie rachował,
Bom miał rozkoszą serce nieprzytomne.

I kiedym usta różane całował,
Tom nic nie pragnął i nic nie żałował,
I dziś drżę jeszcze, gdy tę chwilę wspomnę...

II

Później, ach, wiele kwiatów egzotycznych
Widziałem pełnych piękności i woni.
Dużo heroin znałem poetycznych,
Niosących uśmiech, łzy i serce w dłoni...

A przecież żaden z tych kwiatów rozlicznych,
Wspomnieniem szczęścia mnie teraz nie goni
I z tych postaci wzniosłych, eterycznych,
Od melancholii żadna mnie nie broni!

Bom się nie spotkał już z tym upojeniem,
Co jedno drogę do szczęścia otwiera,
Bez względu czy jest prawdą, czy złudzeniem.

Bez niego serce powoli zamiera
I z ideałów maski zdziera,
I żegna zwiędłe stokrotki westchnieniem...

Adam Asnyk