Wiersze o Jesieni...

Pomaluj...

Pomaluj purpurą
jak wino dojrzałe
i liście ich winorośli
Pomaluj żółciami
słonecznika, dyni
co się na grządkach rozrosły

pomaluj lawendą
niech wonią omami
i wrzosem liliowym pomaluj
pomaluj jak w sadach
grusz kosze zerwanych
i jabłek od słońca rumianych

pomaluj świat cały
w mozaikę kolorów
jak tylko w nie jesień bogata
pomaluj mi życie
w pastele spokojne
gdy jesień piękniejsza od lata.

pomaluj mi usta
koralem jarzębin
karminem róż - serce pomaluj
i przybądź z paletą
barw pełną i pędzlem
i bądź mi nadwornym malarzem!

Jadwiga Zgliszewska

Kawałeczek z Gałczyńskiego Cyrulika jesiennego:

,,(..)Eeech! to się jesień zaczęła

 i nie ma komu dać w mordę... 

Tristis est anima meausque, 

jak mówią, ad mortem."

Liście klonowe...

Liście klonowe ,łagodne jak ręce ,
głaszczą mnie po włosach - nic więcej ,
dotykają sukni ,ramion, szyi z lekka ,z lekka
jak mrugająca powieka --
mruga i nie wie o tym ...
Pachną jesienią i słońcem ,i złotem ,
pachną i głaszczą ...nic więcej...

Kazimiera Iłakowiczówna

A ja zapomniałam zaznaczyć zakładając temat, że Jesień jako pora roku, ale też wiersze o jesieni życia będą tutaj mile widziane...

Jesienne kwiaty...

Nad płotem się rozpostarło
Słonecznikowe dumanie.
Makowe rude grzechotki
na jednym klęczą kolanie.

Dalie w szerokich spódnicach
Patrzą, czy słonce je widzi.
Róża, że stoi samotna,
Żywym rumieńcem się wstydzi.

Rezedy wonią bogate .
Biedronką podają usta,
A malwy dziwią się -dziwią,
Jak pięknie w barwnych im chustach.

Powoje pną się po plocie,
Jarzębin śmiechem zwabione,
A kiwa głową nasturcja
i bratki patrzą zgorszone.

A ogrodniczka -jesień
Tka kwiatom szaty tęczowe....
Choć wie, że płaczą ros łzami
W chłodne poranki wrześniowe... 

Maria Zientara-Malewska

Jesień...

Patrzcie! Idzie pani Jesień.
Małe krosno z sobą niesie.
I w koszyczku ma niteczki
Kolorowe, jak z bajeczki.

Spójrz, usiadła tam, na łące,
Gdzie widzieliśmy zające.
W krośnie nitkę przetykała.
Śliczny dywan wnet utkała.

Już na pole go rzuciła.
Łąki, lasy pozłociła.
O!, uniosła się pod chmury
I cekiny sypie z góry!

Elżbieta Jones /ejon/

Rozmowa z wiatrem...

O czym śpiewasz pod moim oknem?
O tym, że hulam po polach i moknę,
że przeganiam mgły nad polami,
że psocę i żartuję z chmurami...

I jeszcze o czym?

O tym, że pani jesień dostojnie już kroczy,
w malachitowej sukience do ziemi
i że się zakochałem w tej pięknej jesieni... 
Do stóp rzucam jej liście oliwkowo-płowe,
kąpię drobniutkie stopy w rosie kryształowej,
rumieńcem jabłek witam jej uśmiech z bursztynu,
stroję ją w najczerwieńsze kiście jarzębiny,
barwnym płaszczem otulam przed zimnem
i deszczem
i szepczę jej do ucha kolorowe wiersze...

Pozwól, że moje okno otwarte zostanie,
chcę cię wpuścić do domu i twoje śpiewanie...

Renata Strug

Zbierzchowski:

OSTATNI UŚMIECH JESIENI.

Jesienne słońce się złoci
Na zwiędłych liści kobiercu.
Pozwólcie, że moje pióro
Umaczam w tęskniącem sercu.
Uczułem miłości dotyk,
Więc muszę pisać erotyk.

Gdzie jesteś biała księżniczko
Tak bliska a tak daleka?
Choć los mię z tobą rozłączył
I życia szumiąca rzeka,
Na chmurach w oparów dymie
Wciąż piszę Twe słodkie imię.

I myślę, że gdy dostrzeżesz
Ten jawny dowód tęsknoty,
Powrócisz znowu do gniazdka
Mój ptaku śliczny i złoty,
I znowu będziemy razem
Po chmurach latać Pegazem.
 
A tętent naszego szczęścia
Wśród gwiazd rozniesie się echem
Ty jesteś w życia jesieni
Ostatnim złotym uśmiechem.
Więc wracaj piękna wieczyście,
Nim spadną ostatnie liście.

Najpiękniejszy wiersz o jesieni...

Ktoś mnie nauczył łapać rymy
które jesienią w kształtach liści                       
lub w srebrze bladej pajęczyny
fruną do wiersza co się przyśni

ktoś mi pozwolił chwytać słowa
które jak jabłka się czerwienią
i nawet nocą je rozpoznam
sny najpiękniejsze są jesienią

ktoś stworzył nuty do tej pieśni
melodię wyjął wiatr z kieszeni
więc nim zaśpiewasz niech się przyśni
wiersz najpiękniejszy o jesieni...

Stanisław Kruszewski

?

Bez taczek, bez grabi, to specjalność ludu;

Jesienio! dodaj mi skrzypce!

Niech nad niezgrabionym zagram trawnikiem

W miejskiej szarzyźnie ułudy:

Kędy pracownik miejskiej zieleni tworzy cudy,

Nowości potrząsa gościem w pomarańczowj kamizelce

I obleka w nadziei złote naszywki odblaskowe.

Niechaj, kogo tanie wino zamroczy,

Chyląc ku ziemi poharatane po pijaku czoło,

Często nie ma światła w  około,...

Jesienio! ty wylatuj gdzieś indziej...

?

Jesienny jazgot kipiącej szarości

skonczył był wczoraj sny o nagości ?

gdzie twe majteczki i sutki sterczące...

No cóż ...? 

Cieszę się bardzo i z drżeniem pod skórą

czekam na spektakl słońca z wichurą

Na orgię kolorów zaklętej w drzewach 

gdzie liście nośnikiem są ziemi i nieba 

Gdzie piękne słońce choc bursztynowe 

Maluje świat, myśli i głowę.

To taki czas gdy człowiek już czeka...

gdy już biel zdaje się gdzieś z daleka...

czeka na spokój, duszy zwolnienie, 

na złoty spokój, kolorów drżenie 

Lubię tę porę ?

O cholera? opony będzie trzeba zmienić na zimę ?

17 minut temu, Bledny napisał:

Jesienny jazgot kipiącej szarości

skonczył był wczoraj sny o nagości ?

gdzie twe majteczki i sutki sterczące...

No cóż ...? 

Cieszę się bardzo i z drżeniem pod skórą

czekam na spektakl słońca z wichurą

Na orgię kolorów zaklętej w drzewach 

gdzie liście nośnikiem są ziemi i nieba 

Gdzie piękne słońce choc bursztynowe 

Maluje świat, myśli i głowę.

To taki czas gdy człowiek już czeka...

gdy już biel zdaje się gdzieś z daleka...

czeka na spokój, duszy zwolnienie, 

na złoty spokój, kolorów drżenie 

 

Lubię tę porę ?

O cholera? opony będzie trzeba zmienić na zimę ?

 

łoooo naprawdę twoje?! Łooo szacun

Moje? 

Mogę też coś o jesiennych cyckach napisać ?

1 godzinę temu, Bledny napisał:

Moje? 

Mogę też coś o jesiennych cyckach napisać ?

Jesienne cycki jak dorodne gruszki.

29 minut temu, Pieprzna napisał:

Jesienne cycki jak dorodne gruszki.

Naprawdę?

Cholera, Pieprzna, poka ?

Jesienna kawa gdy mokro na dworze 

Pomaga jak Pawlak Jadźce w oborze 

Bo tak kurewsko co mi się nie chce 

Nie było jeszcze w tym durnym mieście 

Muszę gdzies cycka w jesienna słotę

Chwycić w swe łapska, by zaraz potem

Życie wrócilo i tak już z werwą 

Przekuć swą pracę...

A teraz Pieprzna mnie gruszką mami 

Bym rzucił pracę i został z wami 

chytrze przejrzałem jej plan misterny 

Będę od teraz swej pracy wierny 

Chyba że szybko wyśle jpga 

? robota z cyckiem rady se nie da ?

Za późno?

lecem ?

"Wrzesień"

_______________

Pogoda rozległa, wysoka i wczesny dzień,

Dzień jakiś krągły i szklanny jak bania.

Smugą fioletu, która ze zboczy się słania,

W głębie rozpadlin spływa cień.

Dojrzały dzień jesienny, szadzią pokryty jak śliwa,

Mruży świetliste rzęsy w pajęczej plącząc je tkani...

... A przez powietrze wysokie, skrzypiąca słodko i nudnie,

Żurawi jesienna strzała puszczona na południe

W dal fioletowo-złotą, zamgloną dal odpływa...

Pogodny dzień jesienny zamknięty w szklannej bani.

Autor- Beata Obertyńska

꧁ "ZANIM JESIEŃ" ꧂

Zanim rudy wrzesień, Zanim złota jesień, Zanim chłód i mgła, Lato w sercu drga.

Jeszcze liście zielone, Jeszcze myśli szalone, Jeszcze słońce się błąka W srebrnej sieci pająka.

Póki wrzosy kwitnące, Póki trawa na łące, Póki pajecza nić, Tak bardzo chce się żyć!

Autor: Renata Ptak

***Jesień

Każda pora jest inna

każda coś z sobą niesie.

Jedna bez i słowiki

inna zaś wrzosy w lesie.

.

Czas podwaja działanie

kiedy w strefie rozmarzeń

jest i pięknie, i ciepło

w darze los radość daje.

.

Każda cząstka powietrza

rytmy słodkie wygrywa.

Balast trosk, który niesiesz

jakoś lżej co dzień dźwigać.

.

Obraz lata na pewno

zapamiętam, przytulę

bo śpiew z sobą przynosi

ciepło, zieleń i uśmiech.

.

Autor : Maryla Polak

Piękna jest polska jesień w liściach złotych,

W uśmiechach słońca bladych i łagodnych.

Liść spada cicho jak złocisty motyl:

Wieczór gwiaździsty jest rzeźwiąco chłodny

Do lasu teraz iść bierze ochota:

Ileż tam teraz z liści żółtych złota.

Jesień jest złota, sny bywały złote

I złote włosy, tudzież złote serca,

Teraz sny z zdarzeń bardzo szarych plotę,

Bo chłód jesieni ich urok uśmierca.

Złote zaś serce w samotni łzawi,

A co do włosów złotych – to nie bawi.

Jeszcze została tylko złota jesień.

Pogodne niebo wrześniowym wieczorem;

Po latach złudzeń, wiosny i uniesień

Liść żółty z ziemi jak skarb cenny biorę,

Ten zachód życia dziwnie mnie rozmarza,

Cóż jest u diabła... czyżbym się zestarzał?

Konstanty Ćwierk, „Złota Jesień”

Jesień pozostanie naszą porą roku.
Zamglone słońce
chłodne poranne rosy
nici babiego lata
złota melancholia krajobrazu
zasuszone liście i kwiaty
Pachnący las
z prześwitami
słonecznych promieni.(z netu)

Tak było 2 lata temu ,a obecnie pozostały tylko żółte kwiatki🌻

"Jesień w ogrodach"

po ogrodach przechadza się jesień

jakby chciała czymś jeszcze zachwycić

w czyjeś oczy zaglądnąć purpurą

a co zeschło mgłą lekko przydymić

jeszcze w kwiaty tchnąć barw pełną gamę

niechaj cieszą gdy staną w promieniach

coś zasrebrzyć zażółcić z uśmiechem

zaszeleścić zaszeptać pozmieniać

wszystko staje się kruche niestety

popisuje się wiatr bardzo często

szarpie kruszy wywiewa zetlałość

wszędzie słychać skrzydlatą pieść tęskną

w tej tęsknocie jest nutka nadziei

rankiem czasem ją może usłyszysz

drży w powietrzu jak oddech jak tchnienie

bowiem dobrze zna przyrody instynkt

przejdzie jesień ta miodowo złota

przyjdą deszcze chłód się rozpanoszy

zima śniegiem przykryje być może

po niej wiosnę czas do nas zaprosi

i znów wszystko wyrośnie nad podziw

zapatrzymy się w jasność bezcenną

radość dotknie emocje zapłoną

znów ogrody wysnują pieśń piękna

Autor : Maryla Polak