Czy poezja może być terapią?

Poezja- to obszar pełen piękna. Możemy przyrównać poezję do muzyki naszych serc. Piękno słów to balsam dla duszy. Język poety często dociera do głębi, do istoty człowieka..... Wzrusza, skłania do refleksji- odkrywa przed nami cały urok świata...... Wkraczamy w świat fascynujący - często zmieniamy nasze spojrzenie na rzeczywistość. Czasem jest to świat fikcji, czasem pełen realizmu... Każdy ma ulubiony gatunek poezji, ulubionego poetę. Moim ulubionym poetą jest Adam Asnyk. Napisał on wiele przepięknych wierszy emanujących ciepłem i pięknem. Cyprian Kamil Norwid, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, ks. Jan Twardowski, Zbigniew Herbert i inni. Można tak wymieniać w nieskończoność - zachwycać się utworami. Dla mnie zawsze cudny jest " Letni wieczór" A.Asnyka czy " Krzak dzikiej róży ..." Jana Kasprowicza.

,,Zdradzę wam tajemnicę: nie czytamy
poezji dlatego, że jest ładna. Czytamy ją,bo należymy do gatunku ludzkiego,
a człowiek ma uczucia. Medycyna, prawo,finanse czy technika to wspaniałe dziedziny,ale żyjemy dla poezji, piękna, miłości."

John Keating

Usiąść wieczorem, ciepłym kocem się okryć, kubek herbaty z pomarańczą mieć blisko i wziąć do ręki tomik czyimiś uczuciami spisany.... piękna sprawa.

Odpowiedź: Tak, może. Podobnie jak wszystko co pozwala nam się oderwać/ poprawić humor. 

18 godzin temu, la primavera napisał:

,,Zdradzę wam tajemnicę: nie czytamy
poezji dlatego, że jest ładna. Czytamy ją,bo należymy do gatunku ludzkiego,
a człowiek ma uczucia. Medycyna, prawo,finanse czy technika to wspaniałe dziedziny,ale żyjemy dla poezji, piękna, miłości."

John Keating

 

Usiąść wieczorem, ciepłym kocem się okryć, kubek herbaty z pomarańczą mieć blisko i wziąć do ręki tomik czyimiś uczuciami spisany.... piękna sprawa.

 

 

Prawdę mówiąc nigdy tego nie próbowałem. Poezja to głównie w szkole, interpretacja itd. Lubiłem to, byłem w miarę dobry, ale raczej nigdy nie zrobiłem tego tak jak to opisałaś. Miałem jakiś tomik Białoszewskiego. Dawno to było. Pisałem jakieś swoje nawet w liceum, ale domyślam się, że to była czysta grafomania. Lubiłem okres Młodej Polski, dekadentyzm. Odzwierciedlał to, co mi w duszy grało. Pamiętam jak pierwszy raz się pojawiło w liceum. Dla mnie to był lekki szok. W końcu coś,  z czym się identyfikowałem w poezji!!

21 godzin temu, la primavera napisał:

Usiąść wieczorem, ciepłym kocem się okryć, kubek herbaty z pomarańczą mieć blisko i wziąć do ręki tomik czyimiś uczuciami spisany.... piękna sprawa.

 

Pięknie napisane.

Dla mnie to takie sam na sam z Leopoldem Staffem.

Można spróbować jeszcze inaczej, czytają komuś poezję na głos albo słuchając, gdy ktoś czyta. 

Cos jak w filmie ,,tamte dni tamte noce".

Robi się wtedy magicznie.

,,Lubię szeptać ci słowa, które nic nie znaczą - 
Prócz tego, że się garną do twego uśmiechu, 
Pewne, że się twym ustom do cna wytłumaczą - 
I nie wstydzą się swego mętu i pośpiechu.

Bezładne się w tych słowach niecierpliwią wieści - 
A ja czekam, ciekawy ich poza mną trwania, 
Aż je sama powiążesz i ułożysz w zdania 
I brzemieniem głosu dodasz znaczenia i treści...

Skoro je swoją wargą wyszepczesz ku wiośnie - 
Stają mi się tak jasne, niby rozkwit wrzosu - 
I rozumiem je nagle, gdy giną radośnie 
W śpiewnych falach twojego, co mnie kocha głosu."

Leśmian.

Zaśpiewany przez Napiórkowskiego jest jeszcze ładniejszy. 

Poezja bywa terapeutyczna na wiele sposobów.

Kiedy odnajdujemy w czyichś strofach odpowiedź na to, co w nas dotąd nienazwane...

Kiedy autor pisze o tym, co i dla nas jest trudne...wówczas mniej samotnym tułaczem czujemy się...

Kiedy czytamy utwory, które podnoszą nam uszyska i wracają uśmiech...

Wreszcie, kiedy sami wylewamy na papier lub klawiaturę swoje uczuciowe gamy...:)

W dniu 5.11.2018 o 16:43, Alma napisał:

 

Wreszcie, kiedy sami wylewamy na papier lub klawiaturę swoje uczuciowe gamy...:)

 

Najczęściej są to smutne gamy, i jeśli pisane dla samych siebie, żeby żal nazwać i na zewnątrz wyrzucić to ok. Ale gdy ktoś zechce tym smutkiem innych obdarowywać? Wydaje tomik poezji, zaprasza na swój wieczór poetycki, a w każdym  wierszu śmierć, choroba i żałość nad kruchością życia.

Zgadza siem, Primavero?

...dlatego czasem warto zastanowić się, po co, na co nam to pisanie...

Według mnie, tak na roboczo odpisuję, bez wielkiego namysła, jest okoliczność, która uprawnia do dyspensy w temacie zaraźliwej i strasnie smętnej twórczości - jeśli ktoś ma się na siebię zamachnąć, to niech pisze, ile wlezie, od se mła pełne zwolnienie z oczyszczania intencjonalności tfórczości...lub gdy o obłęd ktoś się ociera - sorry winnetou, takim Osóbkom wolno...jasne, że każdemu może to widzieć się inaczej?

Nie wydaje Ci się, że te współczesne poezje są ogólnie jakieś smutne? 

Różnie czytamy poezje, różnie definiujemy tyż smuteczki, Primaverko. ?

Dam Ci 2 przykłady z Halszki Poświatowskiej, dla mnie tchną wolnością, ciszą i przestrzenią.

A dla Cię? ?

***(miałam kłopoty z angielską terminologią filozoficzną )

- Rao mi to ślicznie i cierpliwie wyjaśniał:

mogę być albo nie
kiedy jestem
no to jestem
no to wiem że jestem

a kiedy mnie nie ma
to nie wiem
ani o rośnięciu moim
ani o łagodnej drodze obłoku
ani o ekspansji słońca

nie mówię nic
nie myślę

w skupieniu głębokim
trwam

Koniugacja

ja minę
ty miniesz
on minie
mijamy
mijajmy
woda liście umyła olszynie

nad wodą
olszyna
czerwona
zmarzła moknie
mijam
mijasz
mija

a zawsze tak samotnie

minąłeś
minęłam
już nas nie ma
a ten szum wyżej
to wiatr
on tak będzie jeszcze wieczność wiał

nad nami
nad wodą
nad ziemią
 

Ależ trafiłaś Almo. 

Poświatowska to moje ulubiona poetka.  

Tak, tchną wolnością i szczerością. Jest dla mnie bardzo szczera w swoich słowach. Taka prawdziwa.  Najbardziej lubię nie jej wiersz ale prozę ,, opowieść dla przyjaciela". To najlepsze co napisała. 

Lubię ją  za czerwoną szminkę w kieszeni, za padający deszcz,  za to że są noce gdy świat się kończy,  za czas - przezroczystą perłę wypełnioną oddechem, za tęsknotę w słońcu...

Mimo jej choroby z jej wierszy nie zionie rozpaczą ani śmiercią. Nazywa po imieniu, to co się stanie, czyli własną śmierć, ale nie robi tego w sposób który sprawia, że czytelnik czuje się winny, że jest zdrowy.

No i nie mam nawet jak dać Ci lajka, Primaverko...zarejestrowałabyś siem, ooo?

Tyż lubiem te jej opowiastki.

Fakt, Halszka na ogół pisze tak dalece łosobiście, że o żadnych obwinianiach reszty świata mowy nie ma.

...ale po śmierci mężyka coś tam grało inaczej, dramatyczniej, może i rozpaczliwie?

Wiesz, mam za sobą problemsy oddechowe, pewnie, że nie aż tak traumatyczne, przede wszystkim nie tak nieodwołalne, niemniej przy każdej dłuższej, trudnej walce o oddech jest specyficzna klima... żądanie powrotu przeplatane ulgą wyciszenia, znikania, odpływania...tjudno w dwóch zdaniach to ujmnąć... ?

7 minut temu, Alma napisał:

No i nie mam nawet jak dać Ci lajka, Primaverko...zarejestrowałabyś siem, ooo?

Jesteś już chyba z ponad 10 osobą, która ją kusi do rejestracji. Ona pewnie chce być anonimowa, nawet myślałem żeby jej założyć konto, ale nie mam jak "podać" dane do logowania, hasło można zmienić, więc to nie problem  

Primavero po zalogowaniu wiele opcji zyskasz <kusi>  

Kropla drąży skałę, Bill, a wiele kropel - tem bardziej ?

14 godzin temu, BrakLoginu napisał:

 

 

Primavero po zalogowaniu wiele opcji zyskasz <kusi>  

 Jeżeli to co zyskalabym to: karta"moja biedronka" karnet do siłowni i na basen, zniżki do kina, karta podarunkowa do empiku, karnet zniżkowy do fryzjera i kosmetyczki, darmowe esemesy, kartę miejską, raty zero procent, kup trzy zapłać za dwa, dwadzieścia procent więcej kawy za tą samą cenę....to dziękuję, już mam.

15 godzin temu, Alma napisał:

 

Wiesz, mam za sobą problemsy oddechowe, pewnie, że nie aż tak traumatyczne, przede wszystkim nie tak nieodwołalne, niemniej przy każdej dłuższej, trudnej walce o oddech jest specyficzna klima... żądanie powrotu przeplatane ulgą wyciszenia, znikania, odpływania...tjudno w dwóch zdaniach to ujmnąć... ?

 

Graniczne doświadczenia?  Chwila, gdy nie istnieje nic, tylko oddech?  

Ech te choroby.. skąd to się bierze. 

Nie czytałam jeszcze 

,,Tylko mnie pogłaszcz…"

- listów Morawskiego do Poświatowskiej . Morawskiego, czyli Przyjaciela z ,, Opowieści dla przyjaciela" .

Długo nie zgadzal się na druk, gdzieś czytałam, że nie chciał aby jego żona poczuła się niekomfortowo, gdyby świat ujrzał, co kiedyś pisał do innej kobiety. Jeśli to prawda, to już go lubię.

2 godziny temu, la primavera napisał:

Jeżeli to co zyskalabym to: k

Ale Cię męczą z tym logowaniem Nie daj się...

13 minut temu, LayneStaley napisał:

Ale Cię męczą z tym logowaniem Nie daj się...

Tak naprawdę to niewiele się zmienia, jeżeli ktoś chce pisać na forum i tylko tyle i aż tyle, to tyle wystarczy

Nie jest narażona na prywatne wiadomości, a może było by to problematyczne  

Teraz, Zizi napisał:

Tak naprawdę to niewiele się zmienia, jeżeli ktoś chce pisać na forum i tylko tyle i aż tyle, to tyle wystarczy

Nie jest narażona na prywatne wiadomości, a może było by to problematyczne  

Pogróżki, albo co gorsza listy pochwalne jej fantastycznego stylu

1 minutę temu, LayneStaley napisał:

Pogróżki, albo co gorsza listy pochwalne jej fantastycznego stylu

No właśnie.

A tak? Wszystko jasne otwarte, nie ukryte za ciężką kotarą PW  ,

nie zbiera lajków , bo by nas tu wszystkich zawstydziła ich ilością, wpadlibyśmy w kompleksy  

Primavera jest po prostu wyjątkowa.

Z tego, co wiem, to i siostra Poświatowskiej nie była chętna zgodzić się na 'opowieści...', że zbyt intymne, że zostanie źle zrozumiane...cosik w tym jest...ale talentnych pośmiertnie często odzieramy z prywatności, nawet tej elementarnie prywatnej...

Tyż nie czytałam jeszcze 'Tylko mnie...'

Sporo u mnie tych granicznych, jak to nazwałaś Primavero, doświadczeń, tak od maliucha... ?

Teraz sobie mogę puszczać oczko albo żarcić, teraz tak...?...choć nadal bywam wezwana do tablicy ?

Udam, że nie widzę, jak mnie tu obgadujecie.

Ale już wystarczy bo jak mi ego za wysoko podskoczy to snikersów w sklepie braknie. 

Almo, to Cię pieroństwo dopadło. Walczyć o oddech, niewesoło. To chyba to na a..?

Jeżeli autor nie zgadza się na publikację to myślę, że choćby nie wiem jakie to były arcydzieła, wydawać ich nie wolno. W końcu są jego. A gdy umrze nie zostawiając wytycznych co dalej, to....to nie wiem. Lepiej, żeby się określił.

Jam klasyczna, nieco staroświecka dziewczynka, Primavrko: gruźlica w ogólniaku...i przy okazjum, jestem przykładem na antyterapeutyczność poezyjów ? ...sobie stąpałam beztrosko po literackich schodkach, aż w dusycce powiał wiatr zmian i...na ciało przelazło...

Walczyć o oddech - to najważniejsza walka jest. I jeszcze coś o Halince Poświatowskiej: wielbicielką kotowatych była.

Kot

ja mam pana boga w futrze
kiedy się przeciągam wzdłuż
czuję jego palce
wyprężone na grzbiecie

on - w mięśniach moich nóg
kroczy ciszej
niż okrągły księżyc
po przyczajonym niebie

nie płoszymy gałęzi
wiatr
trzepocze nam w pysku,
skrzydłem głupiego wróbla

oblizuję wąs
z ciepłej krwi
zmrużony - śpiewam hymn
- o dobrym bogu
 

Cudny ten burasio w linku.

Nie podoba mi się poezja pisana dla zysku, dla wydawnictw. Poezja to nie powieść czy nowela która w założeniu ma mieć komercyjne znaczenie. Ktoś kto bierze zapłatę za poezję, a w swojej poezji nie głosi nienawiści do pieniądza, mało tego - nie poczuwa się jako byt tego świata - co ma w dzisiejszych czasach odwzorowanie w muzyce rap (takim kimś był np wyjątkowy Tupac, Too Poetic itp), to taki ktoś kto pisze poezję dla wygody materialnej - jego poezja jest nędzna, sztuczna, mamiąca pozornym pięknem.

Podsumowując jeśli poezja nie skrzywdziła cię do tego stopnia by nie czerpać z niej korzyści, to ta poezja nie jest wystarczająco dobra, a jeśli poezja nauczyła cię że nie ma z niej ani złotówki/centa zapłaty wtedy dopiero ta poezja jest dojrzała. Dlatego pieprzyć poezje komercyjną, pieprzyć Szymborską i Tuwima. Muzykę można sprzedać, bo jest ona jak dywan albo obraz, ale słowa? Sprzedając słowa to jak sprzedawać siebie, kto sprzedaje siebie słowami, sprzedał siebie dla świata i to wie/wiedziało wielu poetów/artystów.