Zima w poezji

Zima piękna jak królowa, i powagę w sobie ma. Ta cudowna pora roku, o swe wdzięki dziennie dba. Białym śnieżkiem z nieba prószy, wszystko wokół nim okrywa. Sople na gałęziach wiszą, gdy ją mróz za rękę trzyma. Świat wokoło bielą lśni, w śnieżnych czapach stoją drzewa. Niesie z sobą mroźne dni, baśń zimową otwiera(z netu)

"Zerwał się wiatr. Audrey zadrżała. 
-A kiedy nadejdzie zima? - spytała.
-Przytulę cię jeszcze mocniej."

Marc Levy 

Zima...może właśnie po to jest, żeby zbliżać ludzi,  siedzieć pod kocem,  w długie wieczory długie rozmowy prowadzić.

Zimowy poranek

Ranek szary i taki ciężki, powiesił sen 
nie zapomniany jeszcze na szczycie łóżka. 
Splątanych na poduszce kilka włosów, jak len 
i chaotycznych myśli - śpi zwinięta smużka.

Okna oddychają szarością, zza firan 
nieśmiało sącząc różowego świtu zorze. 
Szumi na wietrze, ku chwale dnia - dytyramb, 
obok w poranek wtulona - bezlistna brzoza.

Wszystko toczy się ospale, jak gdyby samo, 
złodziejaszka snów - enigmatyczną ścieżką. 
Kropla po kropli światła - lukruje szarość, 
noc zimową spychając we wczorajszą przeszłość.

Na dzień dobry otworzył chmur śniegowe wieko, 
jeszcze w filiżance kawy pokłada nadzieje. 
Z garnka niepostrzeżenie cicho kipi mleko, 
zaczynając prozę dnia...już dnieje...już... dnieje!

- Zofia Szydzik

Piękny wiersz Helenko!

Najcichszym szeptem

Śniegowe pióra jak z pierzyny
sypią się dzisiaj cały ranek.
Zgrzebne ulice pobieliły
w zimową nutę
zaplątane.

W kałużach chmurnych zmarszczek wyścig,
niebo promieni ciągle skąpi;
o świcie zbieram skrawki myśli,
układam wiersze
z marzeń wątłych.

Radość zastygła w cieniu powiek,
skrzydlate słowa skrzepły w zimnie.
Może odtają, gdy wypowiem
najcichszym szeptem
twoje imię.

Autor : Ewa Pilipczuk (Impresje codzienne) 

Zima                                          

Przytulam głowę do poduszki
Za oknem świergoczą jemiołuszki 
Mróz wciąż trzyma
Nastała sroga zima
Ziemię przykrył puch biały
A ja przesyłam do ciebie
Uśmiech nieśmiały
Dlaczego znów jesteśmy sami
Śnieg skrzypi pod butami
Mróz tężeje
Wciąż nie wiem
Co z tobą się dzieje
Wszędzie biało
Dużo śniegu napadało
Dziś tylko zima
W swych objęciach mnie trzyma

~Chantalie

Pójdziemy...??

Zimą gdy mróz na szybie
srebrne listy pisze
kładąc między paprocie 
tęczowe refleksy
mógłbym usiąść przy tobie
i słuchać - ach słyszę 
głos twój cudny - melodię 
(czy ty jeszcze nie śpisz)

czy to ciepło z kominka
które noc roznosi
niczym skoczną muzykę 
do tańca - no właśnie 
sprawić może coś więcej 
(daleko do wiosny)
niż iskierka miłości 
która zanim zgaśnie

w wyobraźni zostanie
różą za firanką
mróz nam zagra na flecie 
może aż po marzec
zatańczymy ze sobą 
najpiękniejsze tango
i nie patrząc już w gwiazdy
pójdziemy się starzeć

Autor : S.Kruszewski 

Pamiętacie !☃️

PAMIĘTAMY! :))

pamiętam jak w dzieciństwie recytowałam te wszystkie wierszyki. najczęściej brałam do ręki książkę i udawałam, że je czytam, choć wcale nie potrafiłam czytać - w ogóle dość późno nauczyłam się czytać, pamiętam, że miałam z tym problemy spore, za to błyskawicznie zapamiętywałam to, co usłyszałam, więc cytowałam z pamięci, udając, że czytam. w sumie do tej pory pamiętam wszystkie te dziecięce rymowanki, piosenki, wierszyki, czy... modlitwy nawet wszelkie - to, czego uczyłam się tak typowo "na pamięć" w szkole..

Zima w bieli się ubrała bo taki kaprys miała, by nie zapomnieć ze to ona śniegiem przecież naznaczona. I sypnęła nam płatkami puchem białym pod nogami, zakrywając nam ulice płoty,drzewa,kamienice. Cóż wszak ona tu króluje a jej figlów nie brakuje, czasem pulsy w sobie ma lub minusy z mrozem da.(z netu)

SIĘ MARZY ?

Taki na wpół senny dzień w połowie zimy
Sanie wyznaczyły drogę pośród śniegu 
Dzwonki, gdzieś za rogiem, już się wydzwoniły
Cisza i ospałość, tylko wiatr jest w biegu

Dachy w śnieg odziane, na ich brzegach sople
Zanim zechcą stopnieć przyjdzie nam poczekać
Jak strażnicy zimy wiszą ponad oknem
Które mróz z lubością w każdą noc okwieca

Pola zasypane, jak droga i płoty
A nad nimi drzewa po wierzchołki w bieli
Jeszcze tylko chwila, a pąki, jak z procy
I trawa spod śniegu z wiosną nam wystrzeli

Taki na wpół senny dzień w połowie zimy
A słońce już śmielej tuli krajobrazy
I my, coraz bardziej i mocniej marzymy
O pierwszym kwiateczku, który się pojawi

Autor : roma rappe

Śnieg, ubity na miazgę naszymi stopami,
Szeleści jak jesienią rozsypane liście,
Szukamy w zmierzchu śladów zbłąkanej łani,
Zbiegłej pomiędzy kwiatów zimowych okiście.

Tak zastaje nas wieczór, zgubionych w otchłani,
Osaczonych ponurym, ciemnym widnokręgiem,
Szosa mknie ku nam w dzwonkach, a ponad dzwonkami
Ślepia końskie się żarzą, jak płonący węgiel.

Niebiosa w snopach iskier i ziemia się błyska,
Jakby wiatr ziarenkami rozsypywał mosiądz,
Mrok podbiega pod konia, garście śniegu ciska
I odlatuje w pole, kurzawę podnosząc.

Potem wraca, gna chmury i tumany śniegu,
Z których się wymykamy w pobielonych czapach,
Bije we mnie wiew mroźny wichru północnego
I twojego gorąca młody, rześki zapach.

Śnieg dawno pokrył ślady. Wracamy zdyszani
I wicher nas lodowym oddechem nasyca -
Z głębi wrzącej, skłębionej, drgającej otchłani
Zagania nas do domu hucząca śnieżyca.

- Leopold Lewin Wieczorny spacer.

Podaruj mi uśmiech

W zimowy poranek, gdy w skostniałej ciszy 
na mroźnej pościeli ociąga się promień,
ptaki nie zagrają na nieba klawiszach,
dźwięk radosnych myśli nie chce się przypomnieć.

Gubię się w nostalgii, rozpamiętywaniu, 
kolor wiersza zamilkł, pora tak wyblakła,
podaruj mi uśmiech, ciepła słów nie żałuj, 
smutek zaraz zniknie, bo ma krótki nakład.
Autor : Ewa Pilipczuk

Jaki jest sens kopiowania wierszy?

19 minut temu, CzarnaStonka napisał:

Jaki jest sens kopiowania wierszy?

Jeżeli Ci to przeszkadza ?to po prostu nie wchodż na stronę .Ja tez omijam strony które mi nie odpowiadają i tyle?

To nie jest polska biała zima. To jest takie krótkie zimne , zlodowaciałe przedwiośnie 

Zima rozsiadła się na świerkach

Zima rozsiadła się na świerkach,
po drodze w dal pomknęły sanie, 
wróbel na płocie smętnie ćwierka,
a ja miłości nie mam dla niej.

Widzę jej piękno, zimne, białe, 
znam baśń o złej królowej śniegu,
jej serce jest zlodowaciałe, 
niech idzie na północny biegun.

Bo ja się kocham w kwietnych łanach,
w wierszach mi śpiewa wciąż skowronek,
chodź, ulepimy dziś bałwana, 
zanim zaczniemy grać w zielone...

Autor : Ewa Pilipczuk

Witam w pierwszy dzień lutego !

Co lubi luty?

Drugi miesiąc w roku
lubi mrozem władać,
gdyż zimę ma na oku,
by twardo i pewnie panować...

Ciągle się przebiera,
aby przypodobać się jej;
zimo lub ciepło zsyła,
by trafić w humor pani swej...

Zna przestępne dni,
kując lód, malując na szkle
i co cztery lata się pyszni
albowiem, to jego zadanie...

Przykrywa milczeniem
na powitanie i pożegnanie
śnieżnobiałym pyłem,
by na ferie mknęły sanie...

- Aleksandra Baltissen 

Luty ....

Kwiatom sen o wiośnie daleki jest jeszcze,
lecz świergot sikorek weselej pobrzmiewa, 
choć słońca krąg śmielszy, mróz przenika dreszczem, 
sklepy rozpoczęły zimową wyprzedaż.

Przyleciały gile czerwone, jak jabłka,
siadły na gałęziach, skubią jarzębinę, 
dni dwadzieścia dziewięć w szalikach i czapkach,
ale za to każdy nosi twoje imię.
Autor : Ewa Pilipczuk

Nowe okno

Świt zmarznięty, choć wcześniej dzień wstaje,
ptak o brzasku się zaniósł szczebiotem.
Chłodnych ranków niemrawy trwa balet,
luty jeszcze ma szarą kapotę.

W starych liściach usnęły mi wiersze,
miłość frazą też nie chce zakwilić.
Wiatr powtarza zimowy wciąż refren,
barwne myśli się wczoraj zgubiły.

Nie dowierzam gawronom i srokom;
przybądź marcu, nie pozwól mi skostnieć.
Zakończ marazm i otwórz szeroko
nowe okno. 
Z widokiem na wiosnę.

Autor :Ewa Pilipczuk

Przedwiośnie!?

W miasteczkach i na wsiach czuje się przedwiośnie
Już oczkiem spod ziemi przebiśniegi łypią
Lecz w górach inaczej, tam zima, radośnie
Chodzi po ścieżynach, białym śniegiem sypiąc

Jeszcze się po lasach pan luty przechadza
I zakłada drzewom śniegowe czapeczki
A słońce wysoko, wiosnę zapowiada
Lód topi na głazach, zmienia go w kropeczki

Na leśnej polanie, pod świerkowym dachem
Śniegowy bałwanek, a przy nim zwierzęta
Przybyły z darami, poruszone czasem
Chcą, żeby bałwanek dobrze je pamiętał

Wiewiórka układa na śniegu prezenty
Niedźwiadek się tuli, sarna się uśmiecha
Ptak śpiewa, że będą za bałwankiem tęsknić
I na jego powrót od grudnia już czekać

Autor : roma rappe

Zima kłania się wiośnie, garścią przebiśniegów ?

~W oczekiwaniu ...
Niedługo biel przestanie straszyć,
zimowy sen odejdzie w nicość;
świergotem się rozdzwonią lasy,
łany zawilców w nich rozkwitną.

Mgiełką zieleni wzejdą pola,
spragnione słońca przebiśniegi
wychylą główki, a w ogrodach
lodowy smutek czas przepędzi

na cztery wiatry. Otwórz okno,
ziemia już pachnie przebudzeniem.
Wyjdą na spacer, chociaż chłodno,
wtulone w siebie nasze cienie.

Autor : Ewa Pilipczuk

Dziś był ładny, ciepły dzień. Gdyby kalendarz nie pokazywał, że to luty, możnaby pomyśleć, że to jak u Staffa:

,, Zaledwo zimy minęła pogróżka,

W łagodnym, miękkim i tkliwym powiewie

W sad nagi wchodzi wiosna, nowicjuszka

Skromna, co jeszcze o swych czarach, nie wie(...)"

Ale drzewa w sadzie jeszcze zaspane. Krzewy też słońcu nie wierzą. Tylko glicynia, może dlatego, że jeszcze w zimowej kołdrze, to jej ciut za gorąco, jakby żywszych kolorów nabiera.