Taki jest świat

Ludzie myślą tylko o sobie. Ostatnie okruchy bezinteresowności można znaleźć jednie w rodzinach, a poza nimi to jest robione na pokaz. 

Tak nie jest? To zastanów się kiedy zrobiłeś coś dobrego dla obcej osoby? Nie pisz o pieniądzach, bo jeśli dajesz je komuś to robisz to dlatego, by poczuć się lepiej. 

Nie mogłam sobie przypomnieć ostatniego gestu bezinteresowności. Mam. Kilka tygodni temu pomogłam starszej Pani odczytać ceny na produktch. Takie nic. 

...jestem młoda, energiczna i ciekawa świata. Pewnego dnia poczułam się osłabiona, straciłam przytomność. Budzę się w szpitalu i mówią mi, że  wykryli chorobę zagrażającą mojemu życiu.

Jest jeden ratunek. Jakiś lekarz potrafi mnie wyleczyć. Muszę tylko polecieć do USA i mieć 5 milionów? 

Dla mnie i mojej rodziny taka kwota to kosmos.

Miałabym gdzieś egoistyczne pobudki darczyńców, bo chciałabym za wszelką cenę żyć.

Drobne gesty, uśmiech, dobre słowo, są w cenie. Niestety. Poklepywanie po plecach w wielu przypadkach nie ukoi naszego cierpienia.

Sorry Mirage. Masz takie nie inne spojrzenie, bo nigdy nie potrzebowałeś milionów dla ratowania życia.

Z całego serca życzę Tobie, aby tak pozostało. 

Sobie i innych także.

Historia  oczywiście zmyślona.  Jestem póki co zdrowa. 

Czasem trzeba sobie zrobić szybką wizualizację ludzkich dramatów, stawiając siebie w "roli głównej".

Pieniądze niekiedy ratują życie, nie jest tak że pieniądze to zła pomoc a zrobienie zakupow to dobra pomoc. Wszystko zależy od potrzeb osób potrzebujących. 

Żadna pomoc nie jest altruistyczna, bo z każdej darczyńca czerpie choćby samozadowolenie, podbudowując swoje ego. Jednak nie ważne z jakich pobudek ktoś pomaga, ale ważne, że potrzebujący dostaje pomoc.

Wczoraj pakowałam rzeczy, których nie noszę, aby oddać organizacji charytatywnej wspierającej osoby chore na raka, na sprzedaż w ich lumpeksach tzw charity shops. Czy robiłam to z dobrego serca? Pewnie tak, ale przede wszystkim, żeby oproznic moją szafę z niepotrzebnych rzeczy. Jednak wolę oddać na jakiś cel, niż wyrzucić do śmieci.  Jednak nie gloryfikowalabym samą  siebie, że taka dobra jestem.

Co do rzeczywistej pomocy  - tak, pomagam, mam staruszeczkę sąsiadkę, wystawiamy jej śmietniki, robimy zakupy, współpracujemy z opiekunkami, ktore do niej przychodzą 4 razy dziennie. Pieniądze też wpłacam raz w miesiącu, bo może moje parę groszy wspomoże kogoś i pozwoli mu żyć. Gdyby każdy tak mowil, że pieniężna pomoc jest nic nie warta, miliony ludzi by nie żyło. Wejdź na siepomaga.pl i powiedz wtedy ze pomoc finansowa jest mniej wazne wobec innej pomocy.  Naprawdę nie wiesz o czym mówisz.

Pomocy się nie priorytetyzuje, która lepsza a która gorsza. Każda pomoc jest ważna.

  Dnia 13.01.2022 o 20:58, Mirage napisał:

Ostatnie okruchy bezinteresowności można znaleźć jednie w rodzinach, a poza nimi to jest robione na pokaz. 

Bywa i tak, że chętniej pomoże ktoś obcy niż własna rodzina.

  Dnia 13.01.2022 o 20:58, Mirage napisał:

Nie pisz o pieniądzach

A dlaczego nie? Skoro ktoś właśnie takiej pomocy potrzebuje?

Ale zgadza się, rzadko się zdarza aby ktoś pomagał bezinteresownie.

Niestety, większość naszych problemów wynika z biedy, niedostatku.

Jak mnie ktoś poprosi o jedzenie, dam nawet wtedy, kiedy sama niewiele mam.

Jak mi przyjdzie ktoś z flaszką wina żeby się wypłakać na partnera, to wykręcam się  nawałem pracy i bólem wszystkich zębów.?

  Dnia 14.01.2022 o 10:10, Frau napisał:

Niestety, większość naszych problemów wynika z biedy, niedostatku.

Jak mnie ktoś poprosi o jedzenie, dam nawet wtedy, kiedy sama niewiele mam.

Jak mi przyjdzie ktoś z flaszką wina żeby się wypłakać na partnera, to wykręcam się  nawałem pracy i bólem wszystkich zębów.?

Śmieje się, bo też mam alergie na kolezanki, które tylko narzekają na związek, ale nic nie robią, żeby zmienić sytuację.  Z czasem zaczynam współczuć tym facetom.

  Dnia 14.01.2022 o 12:03, Maybe napisał:

Śmieje się, bo też mam alergie na kolezanki, które tylko narzekają na związek, ale nic nie robią, żeby zmienić sytuację.  Z czasem zaczynam współczuć tym facetom.

Ja mam alergię na ludzi, którzy odgrywają szopki, żeby wzbudzić litość otoczenia. 

Z tym partnerem to tak na chybił trafił palnęłam. 

W związkach nie ma winy bez przyczyny. Trudno coś mądrego doradzić. 

  Dnia 14.01.2022 o 14:42, Frau napisał:

Ja mam alergię na ludzi, którzy odgrywają szopki, żeby wzbudzić litość otoczenia. 

Z tym partnerem to tak na chybił trafił palnęłam. 

W związkach nie ma winy bez przyczyny. Trudno coś mądrego doradzić. 

Daj spokój Frau megalomanów/ki (w tym często narcyzów/ki) eliminuję od razu że swojego otoczenia. Dla  mnie to ludzie nie-normalni, nie-uczciwi, siegający po manipulację. A ja w jakichkolwiek relacjach lubię szeroko pojętą normalność, otwartość, czyli szczerość, uczciwość.  Cała reszta mnie nie obchodzi . Po prostu nie mam na to czasu, za stara jestem na takie zabawy, więc spuszczam takich ludzi w klozecie, chyba ze sie ockną w końcu.

Dlatego jak taka koleżanka przychodzi i po raz setny mi sie żali na swojego faceta, dzieci, matkę, teściową, szefa, w sobie nie widząc problemu, to jak wywalę co o tym wszystkim naprawdę myślę, to więcej już nie przyjdzie ? I nie robię tego z premedytacją, ale tak to działa. Bo po co takiej osobie dawać rady? I po drugie, ja nie jestem ścianą płaczu bez emocji, gdzie można wiecznie wylewać swoje żale. To tak jak komus nasrać pod dywan i jakby nigdy nic wyjść do domu.

  Dnia 14.01.2022 o 15:32, Maybe napisał:

Daj spokój Frau megalomanów/ki (w tym często narcyzów/ki) eliminuję od razu że swojego otoczenia. Dla  mnie to ludzie nie-normalni, nie-uczciwi, siegający po manipulację. A ja w jakichkolwiek relacjach lubię szeroko pojętą normalność, otwartość, czyli szczerość, uczciwość.  Cała reszta mnie nie obchodzi . Po prostu nie mam na to czasu, za stara jestem na takie zabawy, więc spuszczam takich ludzi w klozecie, chyba ze sie ockną w końcu.

Dlatego jak taka koleżanka przychodzi i po raz setny mi sie żali na swojego faceta, dzieci, matkę, teściową, szefa, w sobie nie widząc problemu, to jak wywalę co o tym wszystkim naprawdę myślę, to więcej już nie przyjdzie ? I nie robię tego z premedytacją, ale tak to działa. Bo po co takiej osobie dawać rady? I po drugie, ja nie jestem ścianą płaczu bez emocji, gdzie można wiecznie wylewać swoje żale. To tak jak komus nasrać pod dywan i jakby nigdy nic wyjść do domu.

Ktoś kiedyś powiedział: 

kultura osobista wymaga od nas tego, aby nie obarczać ludzi swoim nieszczęściem. 

Oczywiście odnoszę się do tych ludzi, którzy z wyrachowania robią z siebie pokrzywdzonych przez cały świat.

  Dnia 14.01.2022 o 16:28, Frau napisał:

Ktoś kiedyś powiedział: 

kultura osobista wymaga od nas tego, aby nie obarczać ludzi swoim nieszczęściem. 

Oczywiście odnoszę się do tych ludzi, którzy z wyrachowania robią z siebie pokrzywdzonych przez cały świat.

 

A ja myślę, że to nie kwestia kultury, tylko chorej głowy

  Dnia 14.01.2022 o 17:34, Maybe napisał:

A ja myślę, że to nie kwestia kultury, tylko chorej głowy

Nie szarżujmy. 

Ludzie są wylewni. Niektórzy aż nadto. 

Ja dla przykładu mówię sporo, nie mówiąc nic ?

  Dnia 14.01.2022 o 18:18, Frau napisał:

Nie szarżujmy. 

Ludzie są wylewni. Niektórzy aż nadto. 

Ja dla przykładu mówię sporo, nie mówiąc nic ?

Wylewność większa lub mniejsza a robienie z siebie wiecznej ofiary, nie probując niczego zmienić, w dodatku obarczanie innych swoimi problemami, to dwie różne sprawy.

To jest objaw, który wymaga porady psychologa. Aby innym z takim człowiekiem żyło się łatwiej.

  Dnia 14.01.2022 o 18:24, Maybe napisał:

Wylewność większa lub mniejsza a robienie z siebie wiecznej ofiary, nie probując niczego zmienić, w dodatku obarczanie innych swoimi problemami, to dwie różne sprawy.

To jest objaw, który wymaga porady psychologa. Aby innym z takim człowiekiem żyło się łatwiej.

Pisząc co piszę, ciągle mam na uwadze swoją szwagierkę, która miała ujowego męża. Katowała nas każdym jego wybrykiem. Urlop na wsi w jej towarzystwie był katorgą. Wiedziała jak zyskać litość i pomoc finansową. Rodzice się zamartwiali po nocach, a ona urodziła jemu drugie dziecko... 

Na szczęście już po rozwodzie. Odetchnęłam. Pomyślałam czas na mnie. Powiem co mi na sercu leży ? 

Doopa blada. Znalazła jeszcze gorszego kochanka. I powtórka z rozrywki. 

Znowu siedziałam cicho i wszyscy przez to myślą, że jestem szczęśliwa ?

  Dnia 14.01.2022 o 18:39, Frau napisał:

Pisząc co piszę, ciągle mam na uwadze swoją szwagierkę, która miała ujowego męża. Katowała nas każdym jego wybrykiem. Urlop na wsi w jej towarzystwie był katorgą. Wiedziała jak zyskać litość i pomoc finansową. Rodzice się zamartwiali po nocach, a ona urodziła jemu drugie dziecko... 

Na szczęście już po rozwodzie. Odetchnęłam. Pomyślałam czas na mnie. Powiem co mi na sercu leży ? 

Doopa blada. Znalazła jeszcze gorszego kochanka. I powtórka z rozrywki. 

Znowu siedziałam cicho i wszyscy przez to myślą, że jestem szczęśliwa ?

Moim zdaniem swoich problemów też nie ma co ukrywać, jeśli się ma zaufane osoby, którym można się wyżalić, wyrzucić to z siebie, jednak też nie można swoimi problemami walić w kogoś jak w bęben, licząc na to, że ktoś będzie wiecznie ścianą płaczu i w końcu nie wyrazi swojego zdania. Jeśli ktoś nie próbuje zmienić sytuacji, to znaczy, że przede wszystkim ma problem ze sobą, a nie z mężem czy z kimś na kogo ciągle narzeka. 

Ludzie popełniają często te same błędy, bo uczenie się na własnych błędach to proces...nie zawsze uda sie od razu, faktem jest, że niektorym nie uda sie nigdy, z roznych powodow, może właśnie przez to że nie widzi się problemu w sobie. Dużo by pisać...

Gorzej gdy ktoś narzeka, wylewa to innym, szuka wiecznego wspolczucia i nic nie robi. 

Kiedyś miałam taką koleżankę, że nie mogłam nawet podzielić się z nią żadną radością, bo próbowała we mnie wyrobić poczucie winy, że ja mam tak dobrze a ona taka biedna, a jak nawet dzieliłam sie niepowodzeniem, to i tak rywalizowała ze mną, że ona ma gorzej ?... to jest kuźwa chore. A później jeszcze innej koleżance mówiła, że od ludzi z problemami wszyscy uciekają. Wszyscy mamy problemy, przyjaciele są od tego, żeby wesprzeć, czasem coś doradzić, czasem tylko wysłuchać, bo w dzieleniu tymi złymi rzeczami też nie ma niczego złego, ale nie można robić z kogoś jedynie ściany płaczu, szukając współczucia a wręcz litości.

  Dnia 14.01.2022 o 19:20, Maybe napisał:

Moim zdaniem swoich problemów też nie ma co ukrywać, jeśli się ma zaufane osoby, którym można się wyżalić, wyrzucić to z siebie, jednak też nie można swoimi problemami walić w kogoś jak w bęben, licząc na to, że ktoś będzie wiecznie ścianą płaczu i w końcu nie wyrazi swojego zdania. Jeśli ktoś nie próbuje zmienić sytuacji, to znaczy, że przede wszystkim ma problem ze sobą, a nie z mężem czy z kimś na kogo ciągle narzeka. 

Ludzie popełniają często te same błędy, bo uczenie się na własnych błędach to proces...nie zawsze uda sie od razu, faktem jest, że niektorym nie uda sie nigdy, z roznych powodow, może właśnie przez to że nie widzi się problemu w sobie. Dużo by pisać...

Gorzej gdy ktoś narzeka, wylewa to innym, szuka wiecznego wspolczucia i nic nie robi. 

Kiedyś miałam taką koleżankę, że nie mogłam nawet podzielić się z nią żadną radością, bo próbowała we mnie wyrobić poczucie winy, że ja mam tak dobrze a ona taka biedna, a jak nawet dzieliłam sie niepowodzeniem, to i tak rywalizowała ze mną, że ona ma gorzej ?... to jest kuźwa chore. A później jeszcze innej koleżance mówiła, że od ludzi z problemami wszyscy uciekają. Wszyscy mamy problemy, przyjaciele są od tego, żeby wesprzeć, czasem coś doradzić, czasem tylko wysłuchać, bo w dzieleniu tymi złymi rzeczami też nie ma niczego złego, ale nie można robić z kogoś jedynie ściany płaczu, szukając współczucia a wręcz litości.

 

Nikt nie wie tak dobrze jak ja, co jest dla mnie dobre. 

Każdy ma swoje problemy, po co więc innych obarczać moimi. 

  Dnia 15.01.2022 o 08:37, Frau napisał:

Nikt nie wie tak dobrze jak ja, co jest dla mnie dobre. 

Każdy ma swoje problemy, po co więc innych obarczać moimi. 

 

A ja różnie. Mam mądrych przyjaciół i czasem ich rada jest nieoceniona. Czasem z niej nie korzystam. Ale generalnie mówimy sobie o różnych rzeczach, dobrych i złych, nawet nie po to, żeby narzekać, czy oczekiwać rad, ale ot tak po prostu naturalnie, jak człowiek z człowiekiem bez udawania.

  Dnia 15.01.2022 o 09:30, Maybe napisał:

A ja różnie. Mam mądrych przyjaciół i czasem ich rada jest nieoceniona. Czasem z niej nie korzystam. Ale generalnie mówimy sobie o różnych rzeczach, dobrych i złych, nawet nie po to, żeby narzekać, czy oczekiwać rad, ale ot tak po prostu naturalnie, jak człowiek z człowiekiem bez udawania.

I bardzo dobrze. Nie neguję Twojego stylu życia/bycia.

Mój jest inny.

Udaję, że jestem mądra i sama sobie poradzę z każdym problemem ? 

  Dnia 15.01.2022 o 09:41, Frau napisał:

I bardzo dobrze. Nie neguję Twojego stylu życia/bycia.

Mój jest inny.

Udaję, że jestem mądra i sama sobie poradzę z każdym problemem ? 

 

No właśnie...I po co, na co....radzić zazwyczaj musimy sobie sami, bo nikt za nas nic nie zrobi, ale zwyczajnie lżej człowiekowi 

  Dnia 15.01.2022 o 09:47, Maybe napisał:

No właśnie...I po co, na co....radzić zazwyczaj musimy sobie sami, bo nikt za nas nic nie zrobi, ale zwyczajnie lżej człowiekowi 

Takich dobrych znajomych dobieram sobie pod kątem praktycznej zaradności życiowej.

Interesują mnie ich umiejętności, kreatywność. 

  Dnia 15.01.2022 o 09:57, Frau napisał:

Takich dobrych znajomych dobieram sobie pod kątem praktycznej zaradności życiowej.

Interesują mnie ich umiejętności, kreatywność. 

 

Ja sobie jakoś specjalnie nie dobrałam, po prostu znamy się od szkoły. A że nasze jakieś tam priorytety, poglądy, sposób patrzenia na świat nie są diametralnie różne, to trwa to już tyle lat. Mówię oczywiście o przyjaciołach w liczbie 2. 

A znajomi są i ich nie ma, zmieniają się. 

  Dnia 15.01.2022 o 10:53, Maybe napisał:

Ja sobie jakoś specjalnie nie dobrałam, po prostu znamy się od szkoły. A że nasze jakieś tam priorytety, poglądy, sposób patrzenia na świat nie są diametralnie różne, to trwa to już tyle lat. Mówię oczywiście o przyjaciołach w liczbie 2. 

A znajomi są i ich nie ma, zmieniają się. 

Dokładnie @Maybe, Przyjaciele, znajomi przychodzą i odchodzą, a rodzina zostaje z nami , na tzw dobre i złe czasy.

  Dnia 15.01.2022 o 20:26, dorka84 napisał:

Dokładnie @Maybe, Przyjaciele, znajomi przychodzą i odchodzą, a rodzina zostaje z nami , na tzw dobre i złe czasy.

@dorka84 nie strasz! Ja nie chcę żeby moja ze mną została ! ??

  Dnia 15.01.2022 o 20:47, Fifka napisał:

@dorka84 nie strasz! Ja nie chcę żeby moja ze mną została ! ??

Nie chcesz, żeby z Tobą zostali? Rodzice, rodzeństwo? Wiesz ile bym dała żeby móc jeszcze raz spotkać swoją nieżyjącą już babcie, moc znowu ja przytulić , porozmawiać pośmiać się, tak jak za dawnych lat spędzić z nią trochę czasu. 

  Dnia 15.01.2022 o 20:58, dorka84 napisał:

Nie chcesz, żeby z Tobą zostali? Rodzice, rodzeństwo? Wiesz ile bym dała żeby móc jeszcze raz spotkać swoją nieżyjącą już babcie, moc znowu ja przytulić , porozmawiać pośmiać się, tak jak za dawnych lat spędzić z nią trochę czasu. 

@dorka84 mówię o dobrych i złych czasach. Życie pozaziemskie zostawiam na boku tematu.