Sztafeta pamięci pokoleń

Alejki, tuje zielone,
spojrzenia bez słów
i płomyki oszklone,
nieme strażniczki,
na zawsze ukrytych snów.

Jest matka z córką,
jak inni,
którzy tu przyszli
pamięć oczyścić
z umarłych liści.

Jutro przykucnie tu czas,
z kolejna jesienią,
a z nim,
córka z dzieckiem,
by się tak samo...
pochylić nade mną..

Sługami, Boże, jesteśmy twymi w grobach,
Bo praw za życia równych nie ma.
Kamienny dom w sądny dzień
Zwolni stary szkielet z robaka szczęk.

Czy płaczesz tam? Nikt się nie dowie, człowieku.
Czy płaczesz tam? A może drwisz?
Z tego, co wiem, to robaków mrowie tańczy, klaszcząc w dłonie,
Powoli zjada cię

Miałam zamiar wcześniej, ale jakoś klimy forumowe biegły zbyt dynamicznie...

Zacznę Borowskim i nie tylko dlatego, że wielkim połetą był...

Niewątpliwie władał i panował nad słowem sugestywnym; i w prozie, i w rymach dobitnie rytmicznych...

Nad nami noc. Goreją gwiazdy,

dławiący, trupi nieba fiolet.

Zostanie po nas złom żelazny

i głuchy, drwiący śmiech pokoleń.

...a to ode mnie...dla wieczystej niepamięci człowieka jako mieszkańca ziem gościnnych...

Matka Natura cicho westchnie,

nastanie era nowych istnień

i będzie rodził się, umierał

ktoś inny, wpięty w czasu kierat.

Odpomni las ludzkie grabieże.

Zostanie po nas kilka ścieżek,

co w błędne koła pozwijane,

prawie jak struny, zbyt zaspane,

                                  by chcieć z nas drwić...

Zostanie po nas zaśpiew ptaków,

menuet ślimakowych tańców,

upartych mchów wzrost nieuchronny

i 'Wielki błękit' nareszcie wolny...

                                    ...od nas, profanów wszystkochciejskich,

                                     w ogłady szatach, a wciąż dantejskich....

W dniu 27.10.2018 o 15:58, Tomasz napisał:

Sługami, Boże, jesteśmy twymi w grobach,
Bo praw za życia równych nie ma.
Kamienny dom w sądny dzień
Zwolni stary szkielet z robaka szczęk.

Czy płaczesz tam? Nikt się nie dowie, człowieku.
Czy płaczesz tam? A może drwisz?
Z tego, co wiem, to robaków mrowie tańczy, klaszcząc w dłonie,
Powoli zjada cię

Cały Tomasz ze swoimi makabreskami

dobitne i raczej dobre

8 godzin temu, Alma napisał:

Miałam zamiar wcześniej, ale jakoś klimy forumowe biegły zbyt dynamicznie...

 

Zacznę Borowskim i nie tylko dlatego, że wielkim połetą był...

Niewątpliwie władał i panował nad słowem sugestywnym; i w prozie, i w rymach dobitnie rytmicznych...

 

Nad nami noc. Goreją gwiazdy,

dławiący, trupi nieba fiolet.

Zostanie po nas złom żelazny

i głuchy, drwiący śmiech pokoleń.

 

...a to ode mnie...dla wieczystej niepamięci człowieka jako mieszkańca ziem gościnnych...

 

Matka Natura cicho westchnie,

nastanie era nowych istnień

i będzie rodził się, umierał

ktoś inny, wpięty w czasu kierat.

 

Odpomni las ludzkie grabieże.

Zostanie po nas kilka ścieżek,

co w błędne koła pozwijane,

prawie jak struny, zbyt zaspane,

                                  by chcieć z nas drwić...

 

Zostanie po nas zaśpiew ptaków,

menuet ślimakowych tańców,

upartych mchów wzrost nieuchronny

i 'Wielki błękit' nareszcie wolny...

                                    ...od nas, profanów wszystkochciejskich,

                                     w ogłady szatach, a wciąż dantejskich....

 

Czemu tak mało piszesz Almo?

...a wiesz, Dionizy, że Janko tyż tak czasem zamarudził... ?

Jestem u Wasz kwilkę małą, oswajam siem :)

13 minut temu, Alma napisał:

...a wiesz, Dionizy, że Janko tyż tak czasem zamarudził... ?

Jestem u Wasz kwilkę małą, oswajam siem

 

Nie licz czasu.... nie warto. on i tak wszystkich pogania w stronę chryzantem i płonących zniczy

zwyczajnie bądź tak jak jest powiew wiatru Czasem ciepłym miło innym razem mrożącym serce. Bądź nawet taka marudząca.....

Może łatwiej będzie oswoić mnie? Niż samej się oswajać?

Lubiem czas, nawet nie domyślasz siem, jak bardzo lubiem...i jak jestem z nim zrośnięta...

Nie czekają mnie znicze i doniczki kwietne.

...bezpotomnie, bezmężowo, może nawet komplitnie anonimowo do ziemi ostatniej doczłapię...

Nic to, jak mówił Wołodyjowski, nic to...

Dionizy, z Ciebie jest Wysoce Oswojony, Ciepłolubny Kocurro

Zaciekawiasz mnie Almo:) 

A z Dyziem nie ma co dyskutować, ma nosa do talentów 

Nie wiem, co odpowiedzieć, Zizi.

Pisałam dużo jako młódka, czasem siem odzywa cosik...

Jedno jest pewne: gdyby nie kilka strof Ireneo, żaden rym-cym-cym by ze mnie nie uszedł

To Ireneo jest tu 'kompozytorem', inspiracją...