Strasznie poważny problem

Drogie forum,
Niech mnie no ktoś wyjaśni, czy ja mam coś z głową, czy może jednak nie.
Mam w pracy koleżankę, z którą siedzę w jednym pokoju. Lubimy się, ogólnie wszystko ok., poza jedna sprawą, otóż koleżanka cały boży dzień je i pije. Wszystko oczywiście bardzo zdrowe i dietetyczne. Ale cały dzień! I od rana: chrum, chrum, chrum, gul, gul, gul. Nie robi tego jakoś wybitnie obrzydliwie, ale odgłos jedzenia i głośnego przełykania zakończonego cmokaniem (z butelki) towarzyszy mi przez 8 godzin. Jak jest chwila wytchnienia od jedzenia, to jest piłowanie paznokci.
A we mnie wszystko płacze.
Ja wiem, że można coś powiedzieć, wiem, że można prosić o litość. Ale nie umiem tego zrobić.
Bardziej chciałabym więc wiedzieć, czy tylko mnie takie rzeczy przeszkadzają? Czy to jest przekroczenie jakiś granic, takie ciągłe spożywanie?

W przypadku pracy biurowej może to być rzeczywiście strasznie problematyczne, ale skoro ona tak duże je, pije i w ogóle robi wszystko poza pracą to co na to szefostwo? Przecież jej wydajność jest bliska zeru?

Nie, nie tylko tobie, mam to samo, nie musi to być nawet chamskie mlaskanie i siorbanie, ale chrupanie, przeżuwanie, przełykanie, albo odgłos gryzionego jabłka - coś masakrycznego. Nie dałabym rady, naprawdę.....i współczuję, bo we mnie też wszystko płacze, gdy w kinie na dramacie żrą popcorn, nachosy i złopią colę ??

2 godziny temu, Maybe napisał:

Nie, nie tylko tobie, mam to samo, nie musi to być nawet chamskie mlaskanie i siorbanie, ale chrupanie, przeżuwanie, przełykanie, albo odgłos gryzionego jabłka - coś masakrycznego. Nie dałabym rady, naprawdę.....i współczuję, bo we mnie też wszystko płacze, gdy w kinie na dramacie żrą popcorn, nachosy i złopią colę ??

Jest nawet jakieś plemię w Ameryce Południowej bodajże, które czynność jedzenia uważa za wstydliwą na równi z defekacją. I tam każdy ze swoją miską manioku idzie w krzaki. 

Też bym się u nich odnalazła.

1 godzinę temu, aliada napisał:

Jest nawet jakieś plemię w Ameryce Południowej bodajże, które czynność jedzenia uważa za wstydliwą na równi z defekacją. I tam każdy ze swoją miską manioku idzie w krzaki. 

Też bym się u nich odnalazła.

? ??? 

Rozumiem, że to naturalna czynność, ale mnie te odgłosy doprowadzają do szału... Albo jak słyszę, że komuś zawias szczęki tak puka, chrupie.....umieram od środka.