Samotność

Samotność - Kazimiera Iłłakowiczówna

Tamara Łempicka

Samotność

Lalka jest senna i blada jak płótno,
Siedzi sama pod stołem, tak jej smutno, tak smutno.
Za oknem jest na pewno zgarbiony człowieczek
I koszyk ma pełen cieniutkich szpileczek.
Wtyka je w szpary murów, aż lecą pyłki tynku,
Nie ma miłosierdzia i nie ma odpoczynku.
Krysia, jak tylko wróci, wyjdzie na ganek z bacikiem.
I może wtedy człowieczek przepadnie z płaczem i krzykiem.

Pragnienia

Krzysztof Kamil Baczyński

Co dzień kochając cię płaczę,

tęsknię za tobą — patrząc,

oczy mi popieleją,

wiedzą, że nie zobaczą.

A z ciebie gorycz płynie

jak w niebo dym spokojny,

dzień jak liść kruchy się zwinie

i ptak, co w śpiew niezbrojny.

Ostatnio pozostalo Mi tylko czytanie wierszy o Tęsknocie, uczuciach ,miłości oraz nienawiści . Smutno mi

Chodzi Anioł Stróż po świecie
sprząta po miłościach,
co się rozleciały
zbiera jak ułomki chleba dla wróbli,
żeby nic się nie zmarnowało

Bliscy boją się być blisko,
żeby nie być dalej...
miłości się nie szuka
jest albo jej nie ma,
nikt z nas nie jest samotny
tylko przez przypadek.

Śpieszmy się kochać ludzi
tak szybko odchodzą,
zostaną po nich buty i telefon głuchy,
tylko to co nieważne, jak krowa się wlecze,
najważniejsze tak prędkie,
że nagle staje.
 

Świat zamyka wszystkie drzwi wiesz ,że nie masz dokąd iść przez palce Ci przecieka czas resztki marzeń pogrzebane sięgają serca dna umierasz , choć życie ciągle trwa...

Lecz jak masz żyć gdy los nie daje szans, by w górę się wzbić Nie poda nikt dłoni Im obcy bólu smak , gdy sięgają gwiazd A Ty ... walczysz o każdy dzień, każdą chwilę przeżyć chcesz od nowa.

Wokół szaro pada deszcz nikt nie widzi Twoich łez. Na ustach drży modlitwy szloch i nadzieja pozostaje ,że chociaż on wysłucha , pomoże przetrwać noc!

 .Ten szary świat to dziś Twój dom Przechodzisz tak wciąż z kąta w kąt Po twarzy spływa słona łza czemu ludzie cię nie widzą przechodzą obok , a powinni uwolnić ciebie stąd

Wskazać jak żyć gdy los nie daje szans, by w górę się wzbić (gdy los nie daje nic, zupełnie nic) Nie poda nikt dłoni (nikt nie poda ) Im obcy bólu smak , gdy sięgają gwiazd A Ty ... walczysz o każdy dzień, ( A Ty , każdy dzień ) każdą chwilę przeżyć chcesz od nowa. ( od nowa )

 Choć otacza cię ludzi tłum ( ludzi tłum ) Jesteś zupełnie sam ( jesteś sam ) Chociaż krzyczeć chcesz milczysz wciąż ( słów ci brak) uparcie tak tłumisz ból w oczach strach ...

Zapomniałam dodać 

Te slowa co napisałam są częścią utworu 

K. Wyprzał & M. Bijan - ,,Samotni w tłumie"

„Ojciec i syn w starożytnym Egipcie szykowali się do długiej podróży. Zapakowali swoje tobołki na osła i wyruszyli w drogę.
Nie uszli daleko, kiedy nadeszła grupa młodych mężczyzn, którzy skrytykowali syna, za to że pozwala swojemu ojcu iść. Więc syn posadził ojca na osła i poszli dalej.
Niedługo potem spotkali następną grupę, która skrytykowała ojca, że on nie pozwala swojemu synowi jechać razem ze sobą na ośle, oszczędzając osła. Więc syn usiadł razem z ojcem na ośle i pojechali dalej.
Kilka godzin później spotkali kolejną grupę ludzi, którzy skrytykowali ich za to, że męczą osła w taki upał. W rezultacie ojciec i syn wzięli osła, związali go, przewrócili do góry nogami i ponieśli między sobą.

Wkrótce doszli do rzeki ze starym, chybotliwym mostem.
W momencie, gdy doszli do połowy mostu, most załamał się i cała trójka wpadła do wody. Ojciec i syn dopłynęli do brzegu i uratowali się. Związany osioł utonął. Morał z tej historii brzmi:
”Jeżeli próbujesz zadowolić wszystkich, stracisz swojego osła. Czasem musisz pogonić antagonistów i kierować się własną mądrością.”

- Nikodem Marszałek
Motywacja bez granic

Zawsze ilekroć ogląda się martwe już świątynie, pałace, miasta, rodzi się pytanie o los ich budowniczych. O ich ból, połamane kręgosłupy, oczy wybite odpryskami kamienia, reumatyzm. O ich nieszczęsne życie. Ich cierpienie. I wtedy rodzi się pytanie następne - czy te cuda mogłyby powstać bez owego cierpienia? Bez bata dozorcy? Bez strachu, który jest w niewolniku? Bez pychy, która jest we władcy? Słowem, czy wielkiej sztuki przeszłości nie stworzyło to, co jest w człowieku negatywne i złe? 

Adam Asnyk

Ach, jak mi smutno!

Ach, jak mi smutno! Mój anioł mnie rzucił,
W daleki odbiegł świat
I próżno wzywam, ażeby mi zwrócił
Zabrany marzeń kwiat.
Ach, jak mi smutno! Cień mnie już otacza,
Posępny grobu cień;
Serce się jeszcze zrywa i rozpacza
Szukając jasnych tchnień;
Ale na próżno uciszyć się lęka
I próżno przeszłość oskarża rozrzutną...
Ciąży już nad nim niewidzialna ręka -
Ach, jak mi smutno!

MOŻE POWINNAM BYŁA NAZWAĆ TEN TEMAT BARDZIEJ  JAK

********* SAMOTNOŚC W SIECI *********

Ja teraz czuję się jak szczur w tym swiecie 

Antoine de Saint-Exupéry, Twierdza

Jedyny szacunek, który jest coś wart, to szacunek ze strony nieprzyjaciela. Szacunek przyjaciół wart jest tylko wtedy, gdy wznosi się ponad ich wdzięczność, podziękowania i wszystkie bardziej prymitywne odruchy…

John Ronald Reuel Tolkien

Tak to już by­wa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się prze­konać, że zdąża je­dynie skrótem na je­go spotkanie. 

piękna ksiazka

kiedy odejdę...

Nie mów, że będziesz szlochać.

Ja przecież nie zniknę,

wyłączę tylko internet.

Łączy nas ocean poezji,

kilka garści nadziei

i mnóstwo czasu spędzonego

wspólnie przed laptopem.

Nie mów, że była to miłość.

Miłość to przytulenie, spacer,

nawet gdy deszcz pada...

Przyjaźń to wsparcie ramieniem

Oskar Wizard

Z wolna słowom odbieram blask, 
spędzam myśli jak gromadę cieni, 
z wolna wszystko napełniam nicością, 
która czeka na dzień stworzenia. 

To dlatego, by otworzyć przestrzeń 
dla wyciągniętych Twych rąk, 
to dlatego by przybliżyć wieczność, 
w którą byś tchnął. 

Nie nasycony jednym dniem stworzenia, 
coraz większej pożądam nicości, 
aby serce nakłonić do tchnienia 
Twojej Miłości. 

Sł . Karol Wojtyła - Pieśń o Bogu ukrytym

Przyjaciel z wirtualu

Bez słów zbędnych mnie zrozumiesz
Gest, spojrzenie, wymowna cisza
Więcej mogą powiedzieć
Niż słowa płynące potokiem
Niosące treści różne.
Jesteś moim przyjacielem,
W lot pojmujesz moje intencje
Wyczuwasz nastroje,
A gdy jesteśmy tylko we dwoje
Nikogo obok, noc, blask z monitora
Rozświetla mrok.
Potrafisz słuchać, chociaż nic nie mówię
Tak tylko przyjaciel, przyjaciela rozumie.
Zbierasz z mej twarzy słone łzy, gdy płaczę,
Ścierasz uśmiechem zmarszczone czoło,
Napawasz otuchą zranione serce.
Wraz ze mną szukasz dobrego losu,
Wyciągasz ramiona by mnie przytulić,
Wiele wybaczysz, wszystko rozumiesz.
Przyjaciel mój z sercem na dłoni
Nie lubi rozstań, rozczarowań.
Dla innych zamknięty, dla mnie
Zawsze ma czas.
Tak naprawdę go nie znam
A Ty? Czy Ty mnie znasz – mój przyjacielu.
 

Dom,rodzinny dom,odchodzi już w niepamięć, Czas z matczynych rąk,zabiera nas w nieznane. Żal tych czterech ścian,gdzie tyle się przeżyło, Lecz tam czeka świat i miłość woła nas. Ze starej płyty wraca muzyka Wibruje w smykach,jak w oczach łzy. A świat się kręci,jak stara płyta, Kreśli w pamięci obraz tych dni. Ze starej płyty melodia płynie, Jak w niemym kinie,ktoś na pianinie gra. Utopmy troski w czerwonym winie, Bo raz się żyje i kocha raz. Jak filmowy kadr,swe życie znów oglądam, Lecz nie wróci już,zielonych lat melodia. Po matczynej też poznałem inną miłość, Dziś,jak piękny wiersz powtarzam ją...powtarzam ją co dzień. Ze starej płyty wraca muzyka, Wibruje w smykach,jak w oczach łzy. A świat się kręci,jak stara płyta Lata nam składa,z nocy i dni. Ze starą płytą trzeba ostrożnie, Pęknie jak serce nic nie zostanie. Z naszą miłością bywa podobnie, Mija jak refren ze starych płyt.

Autor tekstu: Janusz Szczepkowski Kompozytor: Janusz Kępski Wykonanie oryginalne: Andrzej Frajndt

Fragment wiersz 

Gdym piękna była i młoda

Królowa Elżbieta I

Gdym piękna była i młoda, gdy Czas zawieszał swe prawa,

Niejeden do stóp mi padał, iżbym mu była łaskawa;

Lecz odtrącałam tym zimniej, im mnie kto błagał goręcej:

"Precz, precz, pójdź dokądś indziej, precz,

A mnie już nie męcz 

więcej!"

Ileż to oczu skazałam, by łzy trawiły je słone,

Z iluż to piersi wydarłam westchnienia rozgoryczone?

Lecz wciąż mówiłam tym hardziej, im mnie kto błagał goręcej

Jeden z najpiękniejszych wierszy które czytałam ,dzisiaj i wcześniej

DOBRANOC

Dobranoc! już dziś więcej nie będziem bawili,

Niech snu anioł modrymi skrzydły cię otoczy,

Dobranoc, niech odpoczną po łzach twoje oczy,

Dobranoc, niech się serce pokojem zasili.

Dobranoc, z każdej ze mną przemówionej chwili

Niech zostanie dźwięk jakiś cichy i uroczy,

Niechaj gra w twoim uchu; a gdy myśl zamroczy,

Niech się mój obraz sennym źrenicom przymili.

Dobranoc, obróć jeszcze raz na mnie oczęta,

Pozwól lica. - Dobranoc - chcesz na sługi klasnąć?

Daj mi pierś ucałować. - Dobranoc, zapięta.

- Dobranoc, już uciekłaś i drzwi chcesz zatrzasnąć.

Dobranoc ci przez klamkę - niestety! zamknięta!

Powtarzając: dobranoc, nie dałbym ci zasnąć.

Wiersz :Adama Mickiewicza

Samotność jest straszna 

Sercem sercu nie dogodzisz 

Zawsze pozostanie w tyle 

Deszcz

to był taki deszcz
jakby płakał cały świat,
szarość była bezkresna jak ból,
kałuże głębokie jak moja tęsknota,

to był taki deszcz,
że płakały wszystkie drzewa,
każdy dom, płot,
każdy dach.
razem z deszczem,                                                                                                                                                             

Fragment wiersza nieznanego autora 

Autor nieznany .

Czuję się zbita jak pies dzisiaj

Oczy 
W kroplach rosy
Oczy 
Pełne łez
Smutek
Z ciałem się droczy
O bólu zapomnieć
Pozwolić 
Odejść
Zamknąć 
W szufladzie
Listy historią

A to Polska właśnie..

Kocham wzrok Twój ospały wśród lamp miejskich błysku,
Uśmiech z ulic płynący mimo tłumów nacisku.
Słowa ciche na wietrze, tęsknotą wiejące,
Serce jak dno wulkanu z miłości gorące.

Dotyk Twej dłoni każdego poranka,
Niewinność i spokój w postaci baranka.
Kocham Cię za charakter, wraz z jego wadami,
Za życie w ubóstwie, bogate chwilami.

Za troskę niezwykłą, jaką kryjesz w sobie,
Przestrzeń do życia na Twej prawdy łonie.
Kocham Twe piękne, niezmiennie oblicze,
Nawet w chwili gdy palić chcą na Tobie znicze.

Za upór by odnowić, mimo okropności,
Podcinane przez wieki korzenie przeszłości.
Chociaż plują na Ciebie, piszą różne baśnie,
Wciąż piękne Twe imię, a to Polska właśnie.

Autor Metju

Jolu co się dzieło

Chociaż raz
warto umrzeć z miłości.
Chociaż raz.
A to choćby po to, 
żeby się później chwalić znajomym,
że to bywa.
Że to jest.
... Umrzeć.
Leżeć w cmentarzu czyjejś szyflady
obok innych 

nieboszczyków listów 
i nieboszczek pamiątek
i cierpieć...
Cierpieć tak bosko 
i z takim patosem,
jakby się było Toscą
lub Witosem.
... I nie mieć już żadnych spraw
i do nikogo złości.
I tylko błagać Boga, by choć raz,
choć jeszcze jeden raz
umrzeć z miłości. 
 

Agnieszka Osiecka

Rozmowa z Aniołem 

Aniele mój powiedz, 
Czy możesz schować 
Mnie w ramionach? 
A w skrzydłach swych 
Osuszyć znów moje łzy 
Niewiele powiem Ci 
Czujesz sam 
W niebiosach łatwiej jest trwać 
oddychać niebem 
Tam zabierz nas... 

Aniele mój 
Ty przecież mnie jedną masz 
I mnie ochronisz za grzechy 
Niech życie ukaże mnie 
Ty przy mnie zawsze bądź 
Chociaż wiem, me niebo daleko jest 
Więc nie wpuszczą jeszcze mnie 
Jeszcze nie... 

W ciemną noc modlitwy krzyk 

Zostałeś tylko Ty 
I deszcz na twarzy mej 
W ciemną noc nie wierzę już 
Choć trzepot skrzydeł znów 
Do snu kołysze mnie

Magda Femme

W dniu 12.04.2018 o 04:27, Cooliberek napisał:

Ostatnio pozostalo Mi tylko czytanie wierszy o Tęsknocie, uczuciach ,miłości oraz nienawiści . Smutno mi

Nieprawda, możesz czytać co chcesz. Zacznij rozmawiać ze Stwórcą, bo anioł to stworzenie.

Aloha bardzo często zastanawiam się czy stworca jest tak naprawdę . Wierzę i zarazem mam wątpliwości .

Za dużo w moim życiu się wydarzyło i dlatego tak pisze 

Do tej rozmowy pasuje mi ten wiersz Karola Wojtyły

Iść pod piarg, iść pod wiatr, iść ku burzom
W serce jąć Miarę Miar,
W serce wziąć Wiarę Wiar
Święty Urząd!
Nie wiem, czy dźwigną barki
od wiatru się struny kolebią
Moc wszystką ze mną wyszarpnij!
Otwórz mi żywe 

niebo! Ziemio!...
Wianem mnie uwieńcz przez piersi! 
Skrzydła porosną na hełmie