Osobiscie nie znosze ananasow

Osobiscie nie znosze ananasow - no moze poza imponujacym wygladem (dlatego kupuje zawsze jednego do zgnicia

Nie znosze ananasow - surowych, z puszki, suszonych ... jak to moze smakowac?

Za to inna sprawa sie ma z miskami zelkami wiadomej firmy (ktore pierwszy raz mi przywiozla ciocia z RFN jakies 30 lat temu i zagoscily w mojej diecie - chociaz o zgrozo maja 46 gram cukru na 100 gram produktu ... nie moge sie ich z diety pozbyc...ale ograniczam do minimum, do kilku ananasowych dziennie... biale miski - o smaku ananasowym (niby:) to moje ulubione, 100 razy przed innymi... wymienie sie na biale wszystkimi innymi.. chce ktos? ale jakby to na odleglosc higienicznie zrobic ?

Nie wiem jak to zrobić higienicznie bo ja nie jestem higieniczny. A to twoje wspomnienie o ananasach....... hmmmm....  lubię je bo chyba zawsze lubiłem. Jednak od jakiegoś czasu gdy tylko je widzę budzą się w mojej głowie wspomnienia tamtej dziewczyny która przyjeżdżała do agroturystyki Kazia w naszej wsi. Często widywaliśmy sie w lesie bo ona bardzo chętnie spacerowała. Wiesz? teraz przez chwilkę się zastanowiłem i pomyślałem że przecież teraz jest ta pora gdy ona tu u nas bywała. Las nie był wtedy jeszcze czerwono złoty jesiennie jednakże był już wyraźnie późno letni. Dojrzały. Nasycony swoim darami. Na dębowych gałęziach wisiały ogromne żołędzie które zapobiegliwe wiewiórki zbierały i chowały gdzieś do swoich spiżarni podobnie jak owoce leszczynowe. Ona często bywała w lesie z wiklinowym delikatnym można rzec damskim koszykiem. Zbierała dorodne o tej porze w naszych lasach podgrzybki. Mięsiste, mocno wybarwione, zdrowe. Bywały też borowiki na grubych mocarnych nogach. Patrzyłem ze swojego okna gdy wychodziła z domu i podążała ścieżka w stronę lasu. Po chwili ja też dziwnym trafem zmierzałem w tą samą stronę Początkowo tylko uśmiechaliśmy się do siebie ale po pewnym czasie nasze relacje stawały sie coraz bliższe. Chyba przypadliśmy sobie do gustu bo błyskawicznie z Magdą przeszliśmy na ,,TY,, i umawialiśmy się na kolejne grzybobrania.....Hmmm jakby to powiedzieć wyprawy były coraz dłuższe a zbiory z dnia na dzień coraz skromniejsze.... Czas tak szybko uciekał choć my wtedy tam w lesie nie zdawaliśmy sobie z tego wszystkiego sprawy. Mijały dni aż na jednym z naszych codziennych spacerów Magda powiedziała.

-Wiesz Dyziu? Za dwa dni wyjeżdżam Już za chwilkę październik i zacznie sie nowy rok akademicki. Muszę sie przygotować. Może wpadniesz do mnie jutro na kolację czy raczej późny podwieczorek. Przygotuję coś z ananasów na taki słodko lekko perwersyjny sposób. Mam nadzieję że będzie ci Dionizy smakować. Przyjdziesz? 

Stałem przez chwilę oniemiały. Szok. To był tylko sen? Magda gdzieś wyjeżdża? Dlaczego? A co będzie ze mną???

-Dionizy. Przyjdziesz?

- Tak mój Leśny Duszku. Oczywiście. O której mam być?

-Myślę ze dwudziesta będzie dobrą porą by skonsumować cos przy świecach.

-Dobrze Magdo. Będę.

Nie mogliśmy rozstać sie tamtego wieczoru Nasze ręce nie chciały się rozpleść a usta rozdzielić. Choć minęło już sporo lat od tamtego momentu to ciągle te wspomnienia powoduję u mnie lekkie drżenie wilgotne stróżki na policzkach.......

Sam sposób podania tego przysmaku z ananasa opiszę może jutro bo w tej chwili wszystko we mnie zbytnie ożyło i raczej trudno będzie mi w tej chwili pisać.

Tort z masą ananasową jest dobry.

W dniu 27.08.2018 o 20:36, Gość gość napisał:

wymienie sie na biale wszystkimi innymi.. chce ktos? ale jakby to na odleglosc higienicznie zrobic ?

Ja chcę. Mam pomysł. Wrzucaj do słoika po ogórkach te inne. Ja do słoika po śledziach Twoje ulubione. Zamienimy się adresami a słoiki prześlemy Pocztą Polską. Oni są higieniczni.

Tylko po tych ogórkach to opłukaj słoik, po śledziach chyba nie trzeba? Mniej intensywny zapach.

21 godzin temu, Poldek napisał:

Ja chcę. Mam pomysł. Wrzucaj do słoika po ogórkach te inne. Ja do słoika po śledziach Twoje ulubione. Zamienimy się adresami a słoiki prześlemy Pocztą Polską. Oni są higieniczni.

Tylko po tych ogórkach to opłukaj słoik, po śledziach chyba nie trzeba? Mniej intensywny zapach.

Po ogórkach też bym nie płukał.

CD deseru Magdy:

Na dworze lekko zmierzchało się. Nie było jeszcze ciemno ale bliżej już było do nocy niż do dnia. Szedłem powoli ścieżką przez łączkę Marceliny w dzwonowatych dżinsach obitych ćwiekami i w żaden sposób nie pasującej o nich koszuli ze stójką w bardzo drobną biało-czerwoną krateczkę. W torbie na ramieniu butelka wermutu ziołowego a ręce różnobarwne różyczki przed chwilką ucięte w naszym ogrodzie.

W pokoju Magdy panował mrok łamany tylko migoczącymi płomykami świec różnych kolorów i wielkości pozapalanych w metalowych sporych miskach wypełnionych piaskiem W mniejszej miseczce tliła się jakaś mieszanka żywic i ziół rozsiewając słodki lekko mistyczny aromat. Na stole nie było ani obrusa ani deseru Nakryty był puchatym kocem na którym leżało kilka zabawnych pluszaków.

-Madziu. No a co z tym deserem z ananasów?

Zapytałem lekko zmieszany sytuacją i nastrojem

-Cierpliwości Dionizy. Już za chwilę.

Patrzyłem na jej uwodzicielski uśmiech i te dziwne iskierki w oczach. Lęk? Może nie lęk ale jakieś obawy zagościły we mnie.

- Połóż się na plecach Dyźku.

Rozkazała wskazując dziwnie nakryty stół. Posłuchałem. Po chwili poczułam jak moje dłonie i nogi oplatają sznury uwiązane prawdopodobnie do nóg stołu.

-Magda. Co się dzieje?

Wyszeptałem patrząc na nią błagalnym wzrokiem

-Teraz już za późno i raczej nie musisz wszystkiego widzieć i wiedzieć

Powiedziała po czym na moich oczach zawiązała czarną opaskę zasłaniającą wszystko....

Kręciło mnie to co sie działo a jednocześnie bałem się Magdy

CDN

W dniu 27.08.2018 o 23:24, Dionizy napisał:

 

Sam sposób podania tego przysmaku z ananasa opiszę może jutro bo w tej chwili wszystko we mnie zbytnie ożyło i raczej trudno będzie mi w tej chwili pisać.

A kiedy będzie to jutro?

Bo może być interesująco

hehe już jest jutro  cos nie doczytałam

Ja bardzo lubię ananasa ale żelków nie jadam więc się nie wymienię.
 I co dalej z tym ananasem tzn ze sposobem podania

2 minuty temu, example123 napisał:

Ja bardzo lubię ananasa ale żelków nie jadam więc się nie wymienię.
 I co dalej z tym ananasem tzn ze sposobem podania

Dyziu będzie nam dozował po troszeczku  

Cóż @Zizi jak trza to trza  cierpliwie tfuuuu tzn niecierpliwie poczekam 

CD

Zapadła cisza. Z zasłoniętymi oczami wyraźnie wyostrzył mi się słuch i wrażliwość na zapachy. Wściekły byłem gdy czułem jak po kolei odcinane sa guziki mojej reprezentacyjnej koszuli. Potem Magda po nacięciu czymś ostrym przy mankietach powoli rozrywała na mnie rękawy.

-Magda! nie wiem czy to był okrzyk, westchnięcie czy też błaganie. Nie ma to znaczenia bo i tak odpowiedziała mi cisza. Czułem zimny ostry przedmiot powoli posuwający się od mojej szyi coraz niżej i niżej. Boże niech ona nie potnie moich najlepszych spodni które były obiektem zazdrości rówieśników.

Pocięła! Pocięła i to razem z nowymi bokserkami. Centymetr po centymetrze Najpierw prawą potem lewą nogawkę. Poczułem powiew chłodniejszego powietrza od strony okna uświadamiając sobie swoją bezradną całkowitą nagość leżąca na stole jak na ołtarzu ofiarnym. Tak. Stałem się ofiarą chłopięcego zauroczenia. Ciągle czułem krążące po mym ciele ostrze i gdy chwilami zbliżało sie niebezpiecznie w strefy intymne rosło moje przerażenie ale i podniecenie. Chyba zaczęła mi się podobać coraz bardziej ta gra. Na chwilę wszystko ustało, ucichło..... teraz na moją klatkę piersiową zaczęły układać się jakieś miękkie wilgotne kształty. Chłodne. Delikatne. kawałeczek po kawałeczku te dotyki zbliżały się do gardła. Potem zapewne dłoń Magdy jednym takim kształtem przesunęła po szyi aż do moich ust. Dotykała nim moich warg aż w pewnym momencie chwyciła go w swoje usta  by wepchnąć mi go językiem prawie do samego gardła. To był ananas a właściwie jego mały kawałeczek w jakiejś cudownie słodkoaromatycznej zalewie.

Teraz wędrówka ananasowych kawałeczków zaczęła podążać w drugą stronę. Bardzo powoli minęła pępek i nieuchronnie zmierzała w stronę......

Kurcze  tusz mi się skończył w klawiaturze . Jutro jak kupię i doleję to skończę opisywać te wspomnienia. A teraz muszę do łazienki pod zimną wodę.

Kupiłem tusz do klawiatury w promocji w biedronce Do dwóch tubek dodawali trzecią gratis i gęsie pióro Wlałem i piszę.

No tak. Przyszedł właśnie czas by zakończyć moje wspomnienia  na temat podwieczorka z ananasów w formie lekko perwersyjnej w wykonaniu Magdy. Ciągle się waham. Zastanawiam czy powinienem tu to opisać. No ale co tam. Najwyżej narażę się środowisku bardziej konserwatywnemu i może rzucą na mnie jakąś klątwę albo coś tam co jest mi całkowicie obojętne. Układała więc Magda owe słodkie owoce powoli zbliżając się do mojego najbardziej wrażliwego miejsca które już od dłuższego czasu było jak ,,konar,,  który właśnie zapłonął ogniem nie do ugaszenia Po krótkiej chwili słyszałem jak pozbywa się zbędnego odzienia i wchodzi też na stół- ołtarz Staje nade mną w rozkroku. Przykuca…czuję oszałamiający zapach jej rozpalonej kobiecości. Teraz w ruch idą szumiące strugi bitej śmietany. Pokrywa mnie tą bielą i siebie…. Czuję na ustach smak tej słodyczy i tej jej słodyczy która lekko krążącym ruchem przyciska do mych ust. Płonący konar też został pokryty tym słodkim śniegiem i wtedy ………….. Rozlega się głośne pukanie do drzwi i radosny głos Kazia

-Pani Magdo! Zapewne się pani ucieszy bo właśnie przed dom podjechał samochód pani rodziców. Pewnie przyjechali na weekend i chyba zabiorą córcie na uczelnię

Po ewakuacji przez tylne okno koło zdziwionych psów Kazia i pochylonej ucieczce siedziałem na skałce na obrzeżach lasu owinięty w obrus i jakiś szlafrok w różowe wzorki  zastanawiając się jak ja mam wrócić do domu. Nagi pobrudzony słodkościami. Co ja mam powiedzieć rodzicom? Obtarłem ręką resztki  bitej śmietany z policzka. Ten zapach hmmm To była Magda

A więc to była Magda  

Dobrze wiedzieć.

Tak Magda ale z dodatkiem ananasów i bitej śmietany

W sumie ananasy i śmietanę można mieć zawsze w domu 

A co będzie z tą umowną Magdą?

1 minutę temu, Dionizy napisał:

A co będzie z tą umowną Magdą?

He he  nie wiem 

Myślę że już ostrzy nożyczki  

Czyli trzeba mieć jakąś torbę z biedronki z zapasowym odzieniem I nożyczki na rewanż