Mam siebie dosyć

Tak jak w tytule, pod każdym względem. Nigdy nie było dobrze z samooceną, ale ostatnio staję się zgorzkniałą, egocentryczną, cyniczną, zawistną, warczącą karykaturą człowieka i nie wiem jak to przerwać. Sugestie?

Trzeba zmienić mental, bo bez tego ani rusz. O tym jak to zrobić napisano już wiele więc nie będę się rozpisywał. Najlepiej zaakceptować siebie, zrozumieć że to twoje negatywne "Ja" jest tylko częścią całości i że z pewnością ma to jakieś przyczyny. Określić życiowe priorytety i żyć w zgodzie z 3 pierwszymi. Na pewno nic samo się nie zmieni. Ot, tak na początek. Powodzenia.

Trzeba zmienić nastawienie. Pracować nad sobą, starać się być lepszym dla siebie i innych. Dobrze by było jakbyś kogoś miał. Choćby jakiegoś dobrego kumpla. Na siłę się nie zaprzyjaźnisz, wiem. Kawowy wrzucił post dotyczący zmiany. Poczytaj, może coś ruszy

Jest też kanał na youtube: Selfmastery. Fajna babka prowadzi i zazwyczaj czuję,  że trafia w sedno. 

Osobiście uważam,  że jesteś spoko gościem i jakbym pił, to bym kiedyś skoczył z Tobą na browca  

Ja kiedyś miałem podobnie jak Vert (może nadal mam a tego nie zauważam?). Poszedłem mocno w pracę, wręcz byłem pracoholikiem, wiedziałem od początku, że to będzie jedynie zagłuszenie, ale trochę pomagało, bo dużo pracowałem fizycznie, a wiadomo takie zmęczenie daje wielokrotnie odpocząć psychice.
Masz ciekawą pasję, ale widocznie i ona chyba nie daje za wiele na Twoje rozterki?
Może czasem warto odpuścić? Jak napisał @kawaixanax zaakceptować siebie.
Praca nad samym sobą, to dość długa droga, a przynajmniej tak u mnie było.

  Dnia 27.11.2018 o 11:29, Vertlain napisał:

Tak jak w tytule, pod każdym względem. Nigdy nie było dobrze z samooceną, ale ostatnio staję się zgorzkniałą, egocentryczną, cyniczną, zawistną, warczącą karykaturą człowieka i nie wiem jak to przerwać. Sugestie?

Serio? Żadnej zalety?  Co prawda znam Cię tylko z pisania na forum, ale odbieram Cię raczej 

pozytywnie i myślę, że większość nas tutaj.

Skup się na swoich dobrych cechach i nie mów proszę, że takich nie masz.

Panowie wyżej posłużyli fajnymi radami.?

Właśnie wróciłam z Pcimia, nie śpiem od 33 godzin, więc chyba niezbyt błyskotliwie dostrzegam tylko 3 opcje wystarczająco zróżnicowane, by można je potraktować jako alternatywy:

Po enelpowsku - nazwij, ukonkretnij, Vert, co Cię gryzie?

W czymże w detalach wyrażasz zawiść, cyniczność swą, itede, itepe? - to na początek.

Po kompozytorsku - stwórz z tego imperatyw muzyczny, wyartykułuj boleści i zniesmaczenia w utworze niezawisłym/dynamicznym/niechętnym ułomnościom ludzkim;

Po buddyjsku - a tego to Nastroik raczej nie wytrzymie, toteż tylko w zarysie: pozostań tu, gdzie jesteś i obserwuj dychawkę (oddech), także myślową huśtawkę/kurzawkę...i nie daj siem ponieść.

No właśnie ja chciałem koledze poradzić, żeby nawet na chwilę odstawić muzykowanie, wyjść z chaty i się zresetować. Porzucić rutynowe czynności i spróbować czegoś innego. Mi dużo pomaga wyjście do natury. Zmienić otoczenie. To jest pewnie rozwiązanie krótkotrwale, ale coś na początek, na rozruch. Człowieka Ci potrzeba. 

Hm a ja bym zasugerowała wizytę u psychologa terapeuty. Ja właśnie zaczęłam terapię bo po wypadku samochodowym zaczęłam się bardzo zmieniać, przestałam być sobą. Co się okazało ta trauma powypadkowa odblokowała we mnie traumę którą w sobie zagłuszyłam. Fajne porównanie terapeutka mi dała- moje życie obecnie jest jak szafa, którą otwieram i wszystko wylatuje bo nie jest poukładane tylko poupychane głęboko, muszę wszystko wyjąć- poskładać- włożyć do szafy i gdy drzwi będę otwierała nic nie wyleci co mnie doprowadzi do negatywnych emocji. Po prostu musimy znaleźć nasz wewnętrzny ład. @LayneStaley widzę ogląda tę samą babeczkę, wg mnie ona trafia w sedno z radami.

  Dnia 27.11.2018 o 13:33, BrakLoginu napisał:

Praca nad samym sobą, to dość długa droga, a przynajmniej tak u mnie było.

Praca nad samym sobą jest najcięższą z prac. Magda z selfmasterów świetnie tłumaczy dlaczego tak jest

To ja może inaczej.Vert nie marudź.Jesteś normalny i już.

  Dnia 27.11.2018 o 21:12, Jacekz napisał:

To ja może inaczej.Vert nie marudź.Jesteś normalny i już.

 

Nikt nie twierdzi, ze Vert nie jest normalny drogi @Jacekz

Samo wypowiedzenie tego Twojego "zaklęcia" "nie marudź jesteś normalny i już" ma zdziałać cuda?

To ja wtedy poprosiłabym o mnóstwo takich cudownych zaklęć hehe

  Dnia 27.11.2018 o 21:33, example123 napisał:

Nikt nie twierdzi, ze Vert nie jest normalny drogi @Jacekz

Samo wypowiedzenie tego Twojego "zaklęcia" "nie marudź jesteś normalny i już" ma zdziałać cuda?

To ja wtedy poprosiłabym o mnóstwo takich cudownych zaklęć hehe

Verta znam trochę już i dlatego mu tak napisałem.On się nie obrazi bo wie,że ja żartuje i o co mi chodziło.

No ok  powiedzmy, ze rozumiem

Nie obrażam się i dzięki wszystkim za dobre chęci... Alma wie że masterów od motywacji mam przerobionych, niektórych znam na pamięć... Co do psychologa, nie pójdę bo bardzo dobrze wiem co mi powie. Do ludzi też nie wyjdę bo ani ja ich nie rozumiem, ani oni mnie tam chcą. Na niektóre rzeczy jest po prostu za późno, szlag mnie trafia, ale tak jest. Nie pogodzę się z tym chociaż powinienem. Nie napiszę też dokładnie o co mi chodzi... bo nie. Bo to zbyt osobiste. Bo pisanie też by nic nie zmieniło. Mam jednocześnie chęć walnąć tu litanię na temat pogardy do samego siebie, a jednocześnie nie mam siły. Nie ważne. Jeszcze raz dzięki.

  Dnia 27.11.2018 o 22:12, Vertlain napisał:

Co do psychologa, nie pójdę bo bardzo dobrze wiem co mi powie.

Wow jesteś jasnowidz

Co Ci powie? i skąd wiesz, ze Ciebie ludzie nie chcą, znasz wszystkich ludzi?

  Dnia 27.11.2018 o 11:29, Vertlain napisał:

Nigdy nie było dobrze z samooceną, ale ostatnio staję się zgorzkniałą, egocentryczną, cyniczną, zawistną, warczącą karykaturą człowieka i nie wiem jak to przerwać. Sugestie?

Nie przejmuj. 

Mylisz się. Na nic nie jest za późno. Wpieprzyłeś się w stan , z którego jest wyjście. Otrząśnij się. Wstań i postanów, że coś z tym robisz. Wyjdź z chaty. Idź do parku, do kawiarni, do jakiegoś przyjemnego miejsca. Pooglądaj ludzi. Oswój się z nimi. Nie siedź w miejscu i nie powtarzaj sobie jak to jest. Nie skupiaj się na tym. Wrzuć się w jakąś sytuację,  gdzie będziesz mógł się pośmiać. 

Znalazłem w mieście takie kółko dla ludzi, którzy chcą jakoś kreatywnie spędzić sobotę. No i jakieś malowanie obrazów było, robienie kartek okolicznościowych. Spróbuj czegoś nowego, innego. Zmuś się qrwa. 

...żeby pooglądać ludzi, wystarczy by Vercik przeszedł siem do...drugiego pokoju, Layne ?

Przychodzi tu do Nasz kapkę pogawędzić, to też cosik znaczy.

Fakt, zrobienie czegoś nowego ma swoje dydaktyczne walory...ale co do zasadności jakiegokolwiek autoprzymusu - dyskusja mogłaby być długa i niekoniecznie z happy endem. ?

Rozumiem Vercik że chciałeś jedynie się wyżalić ? Ot tak dla samej zasady ? Generalnie to jestem zdania że... hmm... jeżeli uczucie dyskomfortu nie jest na tyle silne że przeszkadza ci w codziennym egzystowaniu, możesz zaryzykować i nie zmieniać nic, ale istnieję uzasadniona obawa że pogłębi to jedynie te stany "depresyjne". Może kilka słów więcej ode mnie dzisiaj...

1. Nie można nakręcać sobie jakichś negatywnych stanów. Siedzieć w kącie, ssać kciuka i utyskiwać nad tym jak świat jest zły. Jest taka zasada że każda myśl przyciąga myśl podobną, a że twój umysł to durszlak, to na jego powierzchni będzie to nad czym skupiasz swoją uwagę. Więc jak wrzucasz tam same gówno, to wszystko co wartościowe spływa gdzieś w nicość. Samemu można sobie stworzyć piekło na ziemi tylko po co ?

2. Należy skorygować myśli, wyrzucić ten chłam z mentalnego durszlaka i starać się złapać coś o innej częstotliwości. W takich sytuacjach zalecane jest prowadzenie dziennika i wypisywanie wszystkiego dobrego co nas spotyka. Mentalne wyrażanie wdzięczności, sprawia że umysł nastawia się na wdzięczności. Teraz w odmętach tej rzeczywistości będzie wyławiał rodzynki podobne. 

3. Sytuacja sama w sobie nie może być zła - Ważne jest tylko jak na nią zareagujemy. W tym jest nasza odpowiedzialność. Nie możemy panować nad wszystkimi okolicznościami, ale możemy panować nad naszymi reakcjami na te okoliczności. Często tuż za problemem, który trzeba rozwiązać kryję się większa nagroda. Trzeba się zastanowić cal po calu co doprowadziło do takiej sytuacji. Komu ta sytuacja daję korzyści a komu szkodzi. Jak można skorygować nasze codzienne posunięcia, tak by ujrzeć garniec na końcu tęczy. 

4. Przeszłość jest martwa i nikogo już nie interesuję, marnowania życia na grzebanie paluchem w przeszłości to nic innego jak marnowanie życia na bycie smutnym i byle jakim. Jedyne co można z tym zrobić to zrobić coś tu i teraz. To co napawa człowieka szczęściem to robienie postępów w czymś. 

5. To nie jest tak że ludzie Cię nie chcą, albo że ty ludzi nie lubisz. Po prostu twojego "Ego" sparzyło się kiedyś i nadal jakiś nie aktualny program miesza ci w głowię, kodując rzeczywistość na czarno białą. Wszystko zależy od naszego punktu widzenia. Coś co dla jednego jest okazją, dla innego jest trudnością. 

6. Mógł bym tak pisać i pisać, ale po co ? Jeśli przekaz miał trafić to już trafił gdzieś między punktem 2 a 3, reszta to bajdużenie. Nie chcę też na siłę tutaj indoktrynować kogokolwiek, więc pozwolę sobie skończyć w tym miejscu. Z tego co przeczytałeś powinny wypłynąć jakieś wnioski, które w większym lub mniejszym stopniu powinny do ciebie trafić. Jeśli coś dobrze czujesz, to sygnał żeby w to iść, jeśli sprawia ci to trudność, olej sprawę, bo nie sztuką jest ciebie do czegokolwiek przymuszać. 

Z tego całego słowotoku ma wynikać że wszystko jest utkane z myśli i by wybrnąć nawet z największego chłamu należy się nimi odpowiednio posługiwać. Ludzie eksploatują kosmos bo tego chcieli, a ty będziesz słuchał podszeptów własnego mentalnego płaczka który nad tobą zaoponował ?!? WEŹ NIE ŚWIRUJ

Na koniec tytuły które mogą się przydać, jeśli starczy sił i chęci, oczywiście. "Sztuka Bycia Wielkim", "Urodziłeś się Bogaty", "Benjamin Franklin - autobiografia", "Proś a będzie ci dane", "Ego-rcyzmy" Grzesiaka (ale naprawdę trafnie opisał co nasz mentalny mały chłopiec wyprawia z naszym życiem). I jeszcze taka niestandardowa "Subtelnie mówię Fuck". 

Nie uważam że świat jest zły. Świat jest ch...wy i "nie fair", ale spoko, w chwilach refleksji pretensje mam głównie do siebie. Te "łapanie na innej częstotliwości" też mam odhaczone, raz za razem... to też jeden z powodów dla których mam siebie dość. Ile można? To nie życie.

Strzelata wszyscy z tymi radami, nie znając mnie strzelata w większości na oślep, a poznać nie poznacie. Powiedzmy że było dla zasady, żałosne wyżalanie, chwila słabości i takie tam. Przepraszam, może się nie powtórzy. Nevermind. Mimo to jeszcze raz dzięki.

  Dnia 28.11.2018 o 23:11, Vertlain napisał:

 

Strzelata wszyscy z tymi radami, nie znając mnie strzelata w większości na oślep, a poznać nie poznacie. Powiedzmy że było dla zasady, żałosne wyżalanie, chwila słabości i takie tam. 

 Jak wszyscy to wszyscy.

Ale ja nie z radą, chciałam tylko powiedzieć, że zupełnie nie odbieram tego jako żałosnego wyżalania się. Raczej jako godne podziwu  (i pożyteczne dla ewentualnej zmiany w sobie, jeśli będziesz rzeczywiście jej chciał) stanięcie w prawdzie (swojej subiektywnej, bo inni mogą Cię odbierać całkiem inaczej). Bo co innego oceniać siebie krytycznie, a co innego mieć odwagę  wypowiedzieć to na głos. 

Szacunek, @Vertlain

  Dnia 28.11.2018 o 23:11, Vertlain napisał:

Strzelata wszyscy z tymi radami, nie znając mnie strzelata w większości na oślep, a poznać nie poznacie.

Wybacz kolego, być może nazbyt się ośmieliłem, biorąc twój przypadek na świecznik, ale chciałem pomóc i dodać otuchy Powinienem napisać tylko "Przepisem na lepsze samopoczucie i wyższą samoocenę jest robienie tego co sprawia nam radość i nie myślenie o tym całym g#wnie" i to też by wystarczyło. Naprawdę trzymam kciuki ! 

  Dnia 28.11.2018 o 21:14, Alma napisał:

żeby pooglądać ludzi, wystarczy by Vercik przeszedł siem do...drugiego pokoju, Layne

Nie. Z tego , co napisał , to ma problem także z ludźmi. Myśli, że go nie chcą.

Vert,  powiedziałeś A, to powiedz B, nie wycofuj się teraz. Strzelamy radami, bo poprosiłeś o sugestie. Spróbuj z któryś skorzystać. Rusz. Napisałeś o tym i wykonałeś już jeden krok. Ludzie Cię za to szanują, bo nie każdego na to stać

  Dnia 29.11.2018 o 00:06, aliada napisał:

co innego mieć odwagę  wypowiedzieć to na głos. 

Szacunek

Spróbuj. 

Piszę z własnej perspektywy,  co mi w jakiś sposob pomogło, gdy czułem się podobnie. 

Jak by to ująć, Layne, raczej nie czuję siem powołana do przekraczania granic dyskrecji ? ...stąd: pas ?