Kto ma racje

9 godzin temu, kto ma racje napisał:

Serce co prawda mi się kraja, od razu dostałam łez do oczu i ciepło mi się zrobiło ale trudno.

Nie zawsze da się tak po prostu przekreślić x lat bycia razem, ale czasem lepiej być nawet samemu niż się męczyć w związku.

Jutro sądny dzień, zobaczymy jak będzie. Na razie jest bez kłótni, pojechał ze mną wczoraj po pracy po sukienkę do Krakowa, przy czym jechaliśmy w ciemno. Propozycja pojechania wyszła od niego jak powiedziałam że jest ta sukienka ponoć w Krakowie. Bardzo się zdziwiłam, ale pojechaliśmy - finalnie udało się kupić :). Pospacerowaliśmy jeszcze po Krakowie i wróciliśmy spać. Weekend też minął spokojnie, bez żadnych kłótni ani nieporozumień. Oglądaliśmy filmy wieczorem jak zawsze i gadaliśmy, było nawet trochę wygłupów. Zobaczymy jak będzie jutro po tej jego rozmowie...

Po rozmowie jutro jedzie prosto do rodziców na chwilę ale już nie robiłam z tego problemów - powiedziałam jak uważasz i tyle. Temat zakończony. Zdarzyło mu się mnie przytulić w nocy, ja też mogłam się przytulić bez żadnego "ale".

Za dużo zabawy jest w tym "poważnym" związku, nikt nie wie na czym stoi i jeden pewnie na drugiego patrzy jak dalej to się rozwinie. Od początku twierdzę, że w tym przypadku jak i w wielu innych związkach brakuje szczerej otwartej rozmowy dosłownie o wszystkim, ale też o oczekiwaniach.

Dnia 16.07.2019 o 10:26, kto ma racje napisał:

Jutro sądny dzień, zobaczymy jak będzie.

I co się wydarzyło?

Kolejny etap rozmowy w czwartek. I do czwartku będę myśleć 

Tyle czekałaś, to już ten dzień pewnie ciebie nie zbawił. Każdy pisze swój scenariusz życia i ja bym starał się to wszystko poukładać na zdrowych zasadach i brak dialogu oraz chęci z drugiej strony, by u mnie skutkowało rozejściem się. Lepiej być samemu niż tkwić w toksynach lub w czymś na "chwilę".

Witaj.

Czy już odbyłaś z partnerem te rozmowę, która zapowiadałaś?

Nie, nie udało mi się z nim otwarcie porozmawiać ponieważ partner nie ma ochoty o tym rozmawiać. Tak jak napisałam wcześniej czekam jeszcze do przyszłego czwartku, ponieważ ma drugi etap rozmowy kwalifikacyjnej. Cześć swoich rzeczy w weekend już przeniosłam z powrotem do rodziców, żebym nie miała dużo do zabrania.

Skoro z nim nie chcesz być, to w takim razie nie rozumiem co Tobie da te czekanie? Sama stwierdzasz, że jest to raczej dla Ciebie koniec, on nie chce tego naprawiać i nie ma zamiaru rozmawiać o tych wszystkich niejasnościach.
Przewozisz część rzeczy do rodziców, ale jednak do czwartku jeszcze będziesz chodzić jak na szpilkach, by zobaczyć jaki będzie tego finał? Jakbyś była jakaś rozchwiana, między młotem i kowadłem.

Moxliwe, ze autorka chce sobie dac ten czas żeby możliwie jak najbardziej dac jeszcze coś z siebie lub zobaczyć ostatnia reakcję, jeśli chłopak zostanie postawiony przed takim faktem.

Niestety w tym wypadku nie liczylbym na żadne fajerwerki ani jakąś wyjątkową zmianę patrząc po wcześniejszych wpisach.

Ja to rozumiem, ale jednak tutaj chyba nawet z przystawioną bronią do skroni on nadal będzie jaki jest i już nic nie pomoże jak sam słusznie zauważyłeś.

Przewoze część rzeczy, bo później się z wszystkim nie zabiore a nie chcę pakować się na 2 razy bo będzie bolało bardziej, po co mi to. Partner nie zauważył że zabrałam część swoich rzeczy. Na razie jest w miarę ok.  Też jestem pewna że jak dostanie tą pracę to wróci do rodziców 

Rozumiem, do tego jest to dość praktyczne, bo mniej będzie później wywożenia

Spakowalabym panu walizkę i wystawiła z drugiej strony drzwi bez tłumaczenia.

Chyba że to jego mieszkanie, wówczas spakowałabum sobie i się wyprowadziła.

Chciałabym żeby to wszystko było takie proste. W jednej chwili o nim i o wspólnych 5 latach po prostu zapomnieć. Usunąć z wspólnych zdjęć tylko jego zostawiając widok i mnie samą ...

Dnia 13.08.2019 o 08:42, kto ma racje napisał:

W jednej chwili o nim i o wspólnych 5 latach po prostu zapomnieć.

Fakt nie jest to łatwe. Coś się zmieniło przez ten ostatni miesiąc na plus?