Hrabia i Hrabina

- Janie, czy w najnowszym automobilu Pani Hhabiny drzwi otwiehają się thadycyjnie, czy eksthawagancko do góhy?
- Tradycyjnie, Jaśnie Panie Hrabio.
- Jesteś pewien, Janie?
- Tak, Jaśnie Panie Hrabio.
- Hmm... Dziwne... Bahdzo dziwne... Ale skoho tak, to w takim hazie, Janie, phoszę powiedzieć Pani Hhabinie, że nie życzę sobie więcej być przywożony z imhezy w bagażniku.

-----------------------------------------

Do pokoju wchodzi strasznie pobity hrabia.
- O rany, sir, co się panu stało? - pyta Jan.
- Dostałem w twarz od barona Stefana.
- Od barona Stefana? Przecież to chucherko! Musiał mieć coś w ręku!
- Miał. Łopatę.
- A pan, panie hrabio? Nie miał pan nic w ręku?
- Miałem. Lewą pierś żony barona. Piękna rzecz, nie przeczę, ale do walki zupełnie się nie nadaje.

Hrabia po dłuższym pobycie za granica wraca do swoich posiadłości. Na dworcu czeka na niego zaprzęg koni i wierny sługa Jan. 
- No i cóż tam zdarzyło się nowego we dworze podczas mojej nieobecności Janie? 
- Nic nowego Jaśnie Panie... no może tylko to że Azorek zdechł. 
- Azorek ?! Mój ulubiony pies? Jak to się stało? 
- Ano nażarł się końskiej padliny to i zdechł. 
- A skąd we dworze końska padlina? 
- Konie się poparzyły to zdechły. 
- Jak to konie się poparzyły ??... Od czego? 
- Od ognia Panie jak się stajnia paliła. 
- A kto podpalił stajnie? 
- Nikt od płonącego dworu się zajęła. 
- Na miłość boską to i dwór spłonął? Jakim sposobem? 
- Ano po prostu. Świeczka przy trumnie teścia Pana hrabiego się przewróciła i firany się zajęły. 
- Och! A czemu mój teść umarł? 
- Bo Jaśnie Pani uciekła z tym oficerem co się z nim od trzech lat spotykała. 
- Spotykała się od trzech lat?! To przecież nic nowego! 
- Właśnie mówiłem Jaśnie Panie że nie zdarzyło się nic nowego.

- Panie Hrabio, SMS przyszedł!
- Niech wejdzie!