Facet na życie?

Hej. Mam 30 lat. Jestem od roku w związku. Mezczyzna ten w styczniu skończył pracę w Skandynawii i do dnia dzisiejszego pobiera jakiś ich zasilek. Wrócił póki co do Polski. Od stycznia nie robi nic. Żyje rozrywkami dnia codziennego. Ja pracuje. Studiuje w weekendy. Choruje przewlekłe więc bywa że przeleze też na kroplowkach. A mój facet skoro nie pracuje zamiast być przy mnie jest zajęty jak twierdzi. Mieszkamy od siebie 60 km. Mieszkam sama. /On z ojcem!!!!/. Mógłby przyjechać i być u mnie przeciez i tydzień. Byłoby mi raźniej i lżej. Nic z tego. Spotykamy się jak licealiści. Wpadnie na jedną noc i wraca do siebie. Zwiazek się nie rozwija i nic nie planujemy bo przecież jest bez pracy. W dodatku teraz zawinal manatki i mimo rozmów i próśb że to bardzo teraz potrzebuje (spadek formy że zdrowiem) to on wyjechał na tydzień za granicę do rodziny ot tak. Podpowiedzcie proszę czy to normalne i czy tak to teraz wygląda? Ja od związku oczekuje zupełnie czegoś innego. Pozdrawiam

Nie to nie jest normalne - pogonić w diabły 

Nie mnie oceniać, co jest normalne, ale nie wygląda, by Twój partner, Autorko tematu, w ogóle angażował siem.

Jeśli już na początku tak jest, to...skromne rokowania, chiba.

To wszystko razem wygląda na specyficzny układ, ale nie mnie oceniać, przecież jakoś zaistniała ta relacja...

zostaw faceta i poszukaj sobie nowego- takiego który będzie za tobą szalał:)

Szkoda Twojego czasu i zdrowia 

Napiszem klarowniej, a nawet posłużę się własnym przykładem, Autorko topiku, bo cosik misiem widzi, że mało zrozumiale wyjszło w poprzednim poście.

Dawno temu, przed matrymonium, byłam w specyficznej relacji z pewnym oryginałkiem.

Nie był aż tak 'niedościgniony' (sorry za joke), jak Twój łobecny partner, a i ja w tamtym czasie nie lubowałam siem w zobowiązaniach, niemniej bywał komplitnie nieodpowiedzialny...Daruję sobie więcej detali, albowiem najistotniejsza jest puenta tegoż zawiązka. Gdy wreszcie dogłębnie dotarło do se mła, że niedasiem tak funkcjonować, powiedziałam mu wprost: wiem, co chcesz mi dać, ale zasługuję na więcej. Zgodził się ze mną i rozeszlimśmy się szybciutko i pokojowo.

Zmierzam do: gdy naprawdę dojrzejesz do szacunku wobec siebie, własnych potrzeb, odpuścisz takie namiastki.

To nie jest zły człek, a jedynie trudny, tyle, że nie zawsze, nie na każdym etapie życia warto inwestować w trud dźwigania dwóch plecaków. ?

Houk.

5 godzin temu, Alma napisał:

Napiszem klarowniej, a nawet posłużę się własnym przykładem, Autorko topiku, bo cosik misiem widzi, że mało zrozumiale wyjszło w poprzednim poście.

 

Dawno temu, przed matrymonium, byłam w specyficznej relacji z pewnym oryginałkiem.

Nie był aż tak 'niedościgniony' (sorry za joke), jak Twój łobecny partner, a i ja w tamtym czasie nie lubowałam siem w zobowiązaniach, niemniej bywał komplitnie nieodpowiedzialny...Daruję sobie więcej detali, albowiem najistotniejsza jest puenta tegoż zawiązka. Gdy wreszcie dogłębnie dotarło do se mła, że niedasiem tak funkcjonować, powiedziałam mu wprost: wiem, co chcesz mi dać, ale zasługuję na więcej. Zgodził się ze mną i rozeszlimśmy się szybciutko i pokojowo.

Zmierzam do: gdy naprawdę dojrzejesz do szacunku wobec siebie, własnych potrzeb, odpuścisz takie namiastki.

To nie jest zły człek, a jedynie trudny, tyle, że nie zawsze, nie na każdym etapie życia warto inwestować w trud dźwigania dwóch plecaków. ?

 

Houk.

 

Mądre słowa

W dniu 21.11.2018 o 15:30, 30latka napisał:

Podpowiedzcie proszę czy to normalne i czy tak to teraz wygląda?

Nie, to nie jest normalne. Facet wydaje się bardzo wygodny. Pracować się nie chce, budować jakiegoś zdrowego związku również nie ma ochoty. Według mnie niczego dobrego z tego nie będzie i nawet nie ma o co walczyć.

23 godziny temu, Alma napisał:

nie na każdym etapie życia warto inwestować w trud dźwigania dwóch plecaków. ?

Trafione w samo sedno. Zwyczajnie czasem nie warto się dalej angażować. Dwie osoby jednak powinny zmierzać w podobnym kierunku.