Czy zostałam zablokowana na snapie?

Odniosłem wrażenie, że to było trochę takie napawanie się własnymi zdolnościami oratorskimi. I wolnością fantazji. Duchowny głoszący homilię mówił ze swadą o swoim wyobrażeniu i nie musiał przejmować się tym, czy wszystko, co mówi, ma sens. Czy ma jakieś oparcie w Pismach czy Tradycji. Zastanawiam się nad taką ciekawostką - ilu księży zgodziłoby się z jego koncepcją, że stajenka to symbol naszego grzechu albo z tym, że przyjście na świat pod postacią Jezusa było dla Boga upokorzeniem. Patrzcie - mówi ksiądz - Bóg zgodził się na to, że nie będzie potrafił chodzić, że będzie musiał się uczyć, będzie się przewracać, będzie karmiony mlekiem matki, będzie wiedzieć o astronomii mniej, niż dzisiejszy przedszkolak... To naprawdę takie upokorzenie? Każdy z nas był niemowlęciem, zależnym od opieki opiekunów.  Najdziwniejsze było jednak to: " Bóg ma dość pokory, by się odważyć... na wcielenie, na przyjście do nas, na wyjście ze swojego bezpieczeństwa". Tak - Bóg bojący się człowieka to jednak oryginalna nowość. I na podstawie tych słów myślę sobie, że taką swobodę w fantazjowaniu o Bogu może mieć ktoś, kto... nie wierzy w Boga. A może wie, że Go nie ma i że to tylko symbol, którym można się posługiwać w dusz pasterstwie.

Ja jestem na wyjeździe   

Wczoraj Misiak woził moją rodzinę. W naszych okolicach posypali tylko zakręty i skrzyżowania. Dzisiaj jest chyba jeszcze gorzej, ledwo doszłam z parkingu do kościoła a teraz idę na powstańcze uroczystości i też mam pietra, że zamiast pochodu będzie poślizg 😛

Nikt u mnie goło nie lata, ale drogi są fatalne. Dzisiaj dopiero jakaś piaskarka przemknęła. Wczoraj mieliśmy rodzinę odwiedzić i nie pojechaliśmy.     

Nikt z nas nie chciałby zostać nazwany w sposób obraźliwy. Ten, kto używa takich zwrotów per „ciapaty” jest niewychowany. A co najważniejsze krzywdzi taką osobę, pod której adresem formułuje takie stwierdzenia. „Szczerbulec”, „okularnica”, „ciapaty” – wszystkie te słowa łączy jedno. Obrażają. Poza tym słowa mają moc: mogą odczłowieczać i być zaczątkiem złych czynów. Sprawiają, że osobie nazywanej w ten sposób nie jest już miło, a inni przestają widzieć w niej drugiego człowieka, swojego bliźniego. I dzieje się tak wbrew kulturze nie tylko chrześcijańskiej, ale i polskiej tradycji wynikającej z przysłowia: „Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe”. 

(zwłaszcza ten drugi utwór... warto czasem wracać do staroci)

Dla tych, którzy o tej porze roku jeszcze jeżdżą rowerem.  

8 gwiazdek. Też mocne (i dobre )

Boo zna się na muzyce i wie, co dobre.

Spokojnych     

Dobre. Mocne. I muzycznie fajne. 👍

Jak ten czas leci    

W złotych sierpnia pokojach, moja miłość największa nie wie nic, że jest moja     

Niewiasta

Pałowanie 

Pod wspólnym dachem naszych myśli i słów, szepczą świąteczne życzenia przy wirtualnym ogniu, gdy śnieg wpada pazurem w zimowe okna, a światło choinki w ciepłych barwach tonie.   Niech każdy post niesie radość jak prezent, co serce rozgrzewa, gdy dni są krótkie i chłodne, niech wśród Waszych słów zabrzmi kolęda, co spokój wnosi i nadziei dodaje w skromne godziny.   Pod wspólnym dachem rozmów i uśmiechów, gdzie każdy dzień pisany jest z humorem lub wzruszeniem, życzę Wam Świąt pełnych ciepła i bliskości, nie tylko przy ekranie — lecz w sercach, w domu, z bliskimi.   A Nowy Rok niech otworzy nowe wątki, pełne sukcesów, zdrowia i niespodzianek pięknych, niech każdy z Was znajdzie tu chwilę ukojenia, uśmiechu, zrozumienia — i wiele serdecznych wspomnień.   Pod wspólnym dachem — razem, choć w różnych miejscach, niech świąteczna gwiazda rozświetli każdy dzień, i niech w tym forumowym świątecznym śpiewie zagości radość — dziś i przez cały rok cały!  

Gdy noc grudniowa ciszą świat otula, a śnieg jak modlitwa na ziemię opada, w stajence serca rodzi się nadzieja — cicha, lecz mocna, jak pierwsza gwiazda.   Migoczą światła w oknach domów bliskich, zapach choinki wypełnia powietrze, a czas na chwilę zwalnia swój oddech, by człowiek mógł poczuć, co naprawdę wieczne.   Przy stole miejsca więcej niż ludzi, bo pamięć siada razem z nami, są ci, co odeszli, i ci, co daleko, lecz miłość łączy ich z opłatkiem białym.   Słowo „przepraszam” brzmi dziś lżej, a „dziękuję” ma smak ciepłego chleba, w tę noc cuda dzieją się bez hałasu — wystarczy uwierzyć, że dobro to potrzeba.   Kolędy płyną jak rzeka wspomnień, niosąc dzieciństwo, spokój i wzruszenie, a Boża Dziecina w prostym ubóstwie uczy, że siła tkwi w miłosierdziu i pokorze.   A potem — Nowy Rok — cichy próg czasu, na którym stajemy z marzeniami w dłoniach, z nadzieją, że jutro będzie jaśniejsze, choć nie znamy dróg, które przed nami.   Niech niesie ze sobą odwagę serca, by kochać mocniej i mądrzej żyć, by umieć przebaczać, gdy boli najbardziej, i nie zapominać, że warto być dobrym — po prostu być.   Niech Nowy Rok będzie jak świeży śnieg — czysty, gotowy na nasze ślady, a Boże Narodzenie niech trwa w nas dłużej niż blask choinki i świąteczne kolędy.   Bo kiedy w sercu zapali się światło, każdy dzień może być jak Wigilia — pełen pokoju, nadziei i cudu, który zaczyna się od jednego: miłości.

❤️