Całkiem niezły film kiedyś tam obejrzany to...

,,Miasto radości."

To film z lat dziewięćdziesiątych. Oglądałam go dawno temu. Najpierw przeczytałam książkę, potem przyszedł czas na film.

Opowiada o lekarzu (w tej roli Swayze) który wyjeżdża do Kalkuty po tym, gdy zmarło dziecko które operował, w poszukiwaniu... właściwie to chyba sam nie wie czego. Po prostu byle dalej od szpitala i od umierających pacjentów. Zaprzyjaźnia się z rikszarzem i z jego rodziną. Poznaje ich problemy, sposób życia, myślenia, widzi ich ciężką pracę. Zauważa niesprawiedliwość i namawia do buntu przeciwko wyzyskowi.  Pomaga w leczeniu chorych. Jednym słowem- angażuje się, choć tak bardzo tego nie chciał. 

Kalkuta w tym filmie przepełniona jest biedą, niesprawiedliwością, trądem, chorobami, wyzyskiem, nieszczęściem. Trudno tu o spokój. Trudno o obojętność wobec tego bardzo  niebollywoodzkiego obrazu. Nieprzyjemnie patrzy się na ludzi zmienionych trądem. Ten widok odrzuca. Ale ten film jest też filmem o tym, że przyjaźń może się zrodzić w każdym miejscu między bardzo różnymi ludźmi. To taka bryłka złota znaleziona w brudnej kałuży. 

Ten sam reżyser nakręcił,,pola śmierci". Ale to już inna historia.

Rzeczywiście kiedyś tam...

1. Lektor- Berlin, 1958 rok. 15-letni Michael zakochuje się w dużo starszej od siebie Hannie. Po latach jako student prawa zobaczy ją na ławie oskarżonych o nazistowskie zbrodnie

2. Ciekawy przypadek Benjamina Buttona 

3. Szkoła dla łobuzów - dosyć trudny film

Oglądnęłam miniserial ,, Czarnobyl"

Tak trochę na początku bez przekonania, bo Związek Radziecki to był przedziwny twór, i trudno było mi się przekonać do nierosjan grających homo sovietus. Brakowało mi języka rosyjskiego w tym filmie. Oni mają takie specyficzne słowa, formułowania zdań które wiele dodają i uwypuklają przekaz. 

Temat katastrofy znam przede wszystkim z książki Aleksiejewicz. Według mnie bardzo dobrze przetłumaczonej na polski, z zachowaniem właśnie tych charakterystycznych słów. Aleksiejewicz przeprowadziła rozmowy z czarnobylcami i zapisała je. Te opowieści zobaczyłam we filmie. Uwiarygodniło go to w moich oczach. 

To obraz warty zobaczenia. Można choć trochę zrozumieć, co wtedy się stało i jak ogromna to była katastrofa. Są postacie prawdziwe, problemy prawdziwe i prawdziwe śmierci. Prawdziwe tuszowanie. Oszukiwanie ludzi. 

Szkoda, że ma trochę hollywoodzkie zakończenie, ze główny bohater ujawnia prawdę o wadzie tych reaktorów. Owszem, ujawnił, ale dopiero w liście- albo w nagraniu- przed swoim samobójstwem. On jest we filmie przedstawiony jako ten dobry, wzbudza naszą sympatię, ratuje świat przed katastrofą.  Ale chyba nikt nie ma wątpliwości, że w Związku Radzieckim nie mogliby takiej funkcji powierzyć jakiemuś człowiekowi, który nie żyłby według ich zasad.  To nie wywrotowy ideowiec.

Nie umniejsza to jego zasług, ale trochę zbyt mało to jest pokazane, może są ze dwie takie rozmowy z których można wyciągnąć taki wniosek.

Ogólnie według mnie to bardzo dobra  opowieść o tych wydarzeniach. Warta zobaczenia i myślę, że nie zmarnowałam żadnej godziny spędzonej na jej oglądaniu.

,,Puk puk"

Szukałam czegoś wesołego, gdzie ta śmieszność nie byłaby budowana na  przeklinaniu i wulgarnych żartach. I tak trafiłam na ,,puk puk" Trochę wulgarnych i sprośnych słów tam jest ale podanych w formie jednostki chorobowej, więc do przyjęcia.

To komedia hiszpańska opowiadająca o osobach cierpiących na zaburzenia polegające obsesyjnym powtarzaniu pewnych czynności, którzy zostali umówieni do światowej sławy lekarza, omyłkowo- na tą samą godzinę. Po kolei pojawiają się w poczekalni a wraz z nimi kolejne dziwactwa.  Zdenerwowanie rośnie, bo lekarza nie widać a nagromadzenie w tak małej przestrzeni tytlu ekscentrycznych zachowań wróży...wiele smiechu, jak na komedie przystało. Fajny, lekki film, choć traktujący o poważnych problemach. Myślę, że zaletą też jest to, że kończy się w odpowiednim momencie, bo kiedy jedna z pacjentek, nie wiem który juz raz szła myć ręce, bo ktos ją dotknął, a ona bała się zarazków i bakterii,zaczynało mnie to juz męczyć. I koniec fajny, ja się nie domyśliłam.

A przypomniałam sobie o tym filmie, bo miałam dzisiaj fugowane płytki i musiałam chodzić po płytkach nie stąpając na fugi. Zupełnie jak pewien pacjent tajemniczego psychiatry.

33 minuty temu, la primavera napisał:

Puk puk

Opis zachęcający

Kiedyś oglądałem "Pukając do nieba bram". Niemiecki film, o którym było głośno. I nie dziwne, bo na prawdę fajny, z lekkim humorem.  

Gdyby ktoś chciał się pośmiać, to polecam polską komedię "Last minute".

2 godziny temu, słoneczna napisał:

Gdyby ktoś chciał się pośmiać, to polecam polską komedię "Last minute".

Last minute - "Kaczyński, taniej niż w Biedronka" Fajna lekka komedia

2 godziny temu, Layne napisał:

Opis zachęcający

 

Kiedyś oglądałem "Pukając do nieba bram". Niemiecki film, o którym było głośno. I nie dziwne, bo na prawdę fajny, z lekkim humorem.  

Właśnie obejrzałam, naprawdę świetny. Dzięki.

9 godzin temu, słoneczna napisał:

Właśnie obejrzałam, naprawdę świetny. Dzięki.

Do usług :] 

Podobno ,,Dunkierka" ma zniknąć z hbo więc jesli ktoś jeszcze nie widział, a ma mozliwość, to warto, bardzo warto. Film opowiada historię ewakuacji żołnierzy z francuskiej plaży podczas drugiej wojny i opowiada ją w niezwykły sposób. To taki wojenny obraz, gdzie główny wróg, czyli niemiecki żołnierz, nie jest w ogóle pokazany. Tam nie ma Niemców  fizycznie na ekranie, ale ich duch, obecność, groza tej obecności, jest bardzo wyczuwalna, cos jak w horrorze, gdzie za zamkniętymi drzwiami czai się niewidziane ,,coś''.

Ciekawa jest sama konstrukcja filmu: pomieszany chronologicznie, te same wydarzenia obserwujemy raz z perspektywy pilota, raz żołnierza czekającego na ewakuacje a innym razem cywila, który rusza swoja łodzią aby wspomóc ewakuację.

Mnie się podobał.

Byłem dzisiaj na Jokerze. Wyszedłem rozdrażniony. Wyśmienity film. Dramat psychologiczny. Miałem dreszcze. Łzy leciały mi po policzkach. Mocny film. Dawno już żaden nie zrobił na mnie takiego wrażenia. Mam już swoją trójcę postaci z filmów, z którymi się utożsamiam gdy oglądam. Pink z The wall, Trelkovsky z Lokatora i Arthur Fleck. 

Noo po takiej rekomendacji to trzeba to cudo zobaczyć. U mnie jeszcze nie grają.

27 minut temu, la primavera napisał:

Noo po takiej rekomendacji to trzeba to cudo zobaczyć. U mnie jeszcze nie grają.

Ja chyba jeszcze raz pójdę.

Byłam na Jokerze wczoraj. Rzeczywiście wbija w fotel.

Widziałem już trzy razy. Portret chorego człowieka, dla którego nie ma miejsca w społeczeństwie.

SPOILER

Chociaż wiesz, że to on stanie się tym potworem jest ci go żal, kibicujesz mu, chcesz, żeby się udało, uśmiechasz się kiedy się tak wstydzi stojąc na scenie i próbując spełnić swoje marzenie, jest ci tak przykro gdy osmarkany się śmieje po przeczytaniu akt matki, bo wiesz, że ten śmiech jest reakcją na nerwową sytuację, ciężkie wewnętrzne przeżycie. Scena gdy się śmieje głośno w towarzystwie tym swoim śmiechem wyuczonym i skręcając za róg od razu momentalnie poważnieje, przywodzi ci na myśl sytuacje z życia codziennego, gdy słyszysz te fałszywe rechoty, tych którzy starają się dograć do reszty. Scena cichego tańca w toalecie po pierwszym wymierzeniu sprawiedliwości puszcza ci po kręgosłupie silny, zimny dreszcz, a twoje oczy napełnia łzami. 

Pomimo, że widziałeś tysiące razy w filmach jak ktoś dostaje po ryju, to drgasz w momencie gdy Wayne uderza go w toalecie z pięści prosto w nos.

Niektóre sceny są przerysowane lub niektóre motywy lekko oklepane ( na przykład wyimaginowanie sobie obecności sąsiadki w różnych sytuacjach), ale to silne wrażenie po obejrzeniu zostaje. Oddziałuje na podświadomość ten obraz bardziej. Zostawia ślad.   Żaden film nie wywarł na mnie jeszcze takiego wrażenia. Jest fantastyczny. Acha. I schody. 

KONIEC SPOILERA.

Wszyscy byli na jokerze tylko ja nie byłam. Czasem lubię odczekać trochę, jak echa przebrzmią, film zostanie skomentowany i opowiedziany na wiele sposobów i dopiero wtedy załapać się na ostatnie seanse.

Za to byłam na ,, bożym ciele". 10/10 po prostu doskonały.

Dnia 12.10.2019 o 11:30, la primavera napisał:

Wszyscy byli na jokerze tylko ja nie byłam.

Nie wszyscy  
Tak tutaj kusicie tym filmem, że chyba czas bym i ja się na niego wybrał?  

Dla tych, którzy mają problem z tolerancją związków homoseksualnych polecam "Green Book". Został wyróżniony  Oscarami za najlepszy film drugoplanowy z 2018 roku.

Dnia 12.10.2019 o 11:30, la primavera napisał:

Za to byłam na ,, bożym ciele". 10/10 po prostu doskonały.

Też go obejrzałam, świetny. Tylko to zakończenie...

17 godzin temu, aliada napisał:

Tylko to zakończenie...

Mnie się podoba. Zresztą całym filmem jestem zachwycona. Nie spodziewałam się tak dobrego polskiego kina. 

,, Puzzle'' - całkiem przyjemny, ciepły, taki na wieczór, spokojny film z przepiękną muzyką w tle. Opowiada o pewnej kobiecie, która prowadzi życie matki i żony, czyli zajmuje się domem, i udziela się w parafii. Pewnego dnia okazuje się, że ma niezwykły talent do układania puzzli. Wydaje się to rozrywką dla dzieci, a nie dla dorosłych, tymczasem okazuje się, że są konkursy w układaniu puzzli i że zajmują się tym poważne osoby. Tak poznaje pewnego ekscentrycznego biznesmena z który oczywiście nawiązuje romans. 

Mąż nie podziela jej pasji, a ona staje się coraz bardziej świadoma swoich, pomijanych do tej pory, potrzeb. Staje przed wyborem- mąż czy kochanek. I wybiera siebie. 

Dnia 17.10.2019 o 09:25, brw napisał:

Dla tych, którzy mają problem z tolerancją związków homoseksualnych polecam "Green Book". Został wyróżniony  Oscarami za najlepszy film drugoplanowy z 2018 roku.

 Jedna scena sugerująca orientację seksualną bohatera to wszystko. W całym filmie bardziej chodziło o wykluczenie społeczne z powodu koloru skóry, zwłaszcza gdy bohaterowie zmierzali na południe Stanów. 

Ogólnie całkiem niezły film.

,,Proceder"

Opowieść o polskim raperze tragicznie zmarłym poprzedniego roku, którego życie przeplatała muzyka i konflikty z prawem.

Tak przynajmniej zapowiadał opis filmu. 

Ogólnie o rapie jak i o sanym Chadzie wiem niewiele, więc jeśliby coś się w filmie z faktami nie zgadzało, to nie zgrzytałabym zębami.

Film fajnie zrobiony, świetny główny bohater, pojawili się też prawdziwi raperzy choć kogo tam grali to do końca nie wiem. 

Podobało mi się, że film nie był pomnikiem wystawionym Chadzie. Jego ,, skłonność do pakowania się w problemy" była  wyborem zdobywania szybkiej kasy nie parając się  pracą tylko złodziejstwem. I narkotykami. I może jednak powinno to być pokazane w bardziej negatywny sposób. Ale nie mogło być, bo tą złą kobietę która  w tym gangu szefowała grała Hanka z m jak miłość. Porażka. Normalnie złota malina.

Świetna natomiast Ewa Ziętek w roli matki, której  brakło sil do jedynego syna który nie chciał żyć jak jak inni, ale nie zauważał ile złego robił  dążąc do realizacji własnych celów. 

Może artyści muszą być egoistami? Nie wiem.

Ogólnie film z pewnością warty zobaczenia, można się wciągnąć w historię, nie ma dłużyzn, muzyka jest dobra u można się wsłuchać w to, ci Chada śpiewał, znaczy rapował. Ale zrobiony zbyt wcześnie, zbyt niewiele czasu minęło od jego śmierci. Myślę, ze dlatego koniec jest taki właśnie jaki jest. Jakieś delikatne naprowadzenie, ale bez żadnych  głębszych analiz.  

Mnie film się podobał.

Nic specjalnego ostatnio nie widziałam. ,,Historia małżeńska" która wzbudza zachwyt mnie sie nie podobała. Z trudem dotrwałam do końca.  Może,, Ukryta gra"? Film ok, nie jest jakiś wybitny, ale wybitnie zagrał w nim Więckiewicz.  Natomiast film o dwóch papieżach  mnie  rozczarował. Czułam się, jakby ktoś patrzył mi w oczy i kłamał. 

To może najlepszy film jaki widziałam w 2019? Najlepszy w moich oczach, panie i panowie, przed państwem ,, Joker" 

"Zjadacz grzechów"- Młody ksiądz zostaje wysłany do Rzymu, gdzie bada tajemniczą śmierć zwierzchnika swojego zakonu.