Tablica liderów

Prezes był ostatnio u stylisty. Jak Wam się podoba? Mateuszek, ten od Kłamczuszków pozazdrościł Panu Prezesowi. A temu ciągle mało:

No przecież wiem. W Twoim pokoju są szuflady. Całe mnóstwo szuflad. Biurko,komody,dolna i górna część szafy. Także stolik zawiera pod blatem szufladę. Kiedyś też tak próbowałem wszystko upychać po szufladach. Wisiorek z morskiego kamyka i bursztynu podarowany mi przez kilkudniową Boginię wczasów i liście jesiennego jawora Mówiłaś że są złote a ja uwierzyłem. W szufladach pookładałem też swoje marzenia. W tych dolnych takie zwykłe codzienne np o pachnącym rożami liście od Ciebie czy o serii uśmiechów lecącej w moją stronę codziennie. Wspólnym zjedzeniu porannych kanapek. W tych szufladach pod sufitem pomalowanym w rozgwieżdżone nocne niebo ulokowałem te intymne moje marzenia ale nie powiem teraz jakie one są. Teraz coraz częściej myślę o szufladzie takiej wielkiej bym w niej schował się przed otaczającym mnie bezsensem świata. Tego świata jak łańcuch trzymającego mnie jako kotwicę stateczku zbudowanego powszednią pracą z codzienności. I co z tego że podowieszałem do tego łańcucha inne niemoralne? Które i tak nie zaistnieją nigdy w całości a są tylko słodyczą kilku chwil. Czy gdy w łańcuchu brakuje ogniw to jest sens wiązać go sznurówka? Wydaje mi sie ze gdy przychodzi taki czas trzeba pozwolić kotwicy opaść na dno by otoczyła ją mgła odwiecznego mułu lub skryć ją w skrzynce szuflady z drewnianym wieczkiem. A za oknem znowu śnieg i rozćwierkana grupa wróbli I sikorki próbujące wywieźć w pole egocentryczne sójki. Trzeba zabrać sie za lopatę i trochę się odkopać skoro chce się mieszkać w ,,uroczym domu w Karkonoszach,, Kawy znowu nikt mi nie zrobił. Czemu mnie to nie dziwi?

Miałem kiedyś czarną kotkę, to pewnie ona przychodzi. Nie głaskaj jej, noo może jak się bardziej poznacie, może po czterech latach? Bardzo nieufna, my zaprzyjaźniliśmy się wcześniej, bo tak jakoś wyszło. Wcześniej nie, odradzam!

Cukier to trucizna pod warunkiem że źle na ciebie działa, dla mnie alkohol to trucizna i wzdryga mną jak widzę polskich robotników z fabryki albo ukraińców którzy obowiązkowo po pracy tworzą długie kolejki by uzupełnić zapas codziennego piwa i wódek małpek. Tacy ludzie myślą kategoriami/ harmonogramem o następujących podpunktach: - wstaję rano z łózka, kiedy ja piłem ostatnio? - okey, już się napiłem, kiedy będę mógł się znowu napić? - okey już się napiłem, kiedy będę mógł się napić jeszcze raz? (ta frakcja powtarza się kilka razy w ciągu dnia) - okey, napiłem się, mogę iść spać.

Hej, to tylko jej duch, nic takiego przecież.

Nie oryginał ale może być ostatecznie...