Tablica liderów

Może, może ?...........chciałabym ? Hey ? Nie znam polskiej wersji.

Może zaglądają, ale coś nie chcą pisać.

Może kompromis? Letnie

Big Bad Voodoo Daddy - Diga Diga Doo

"Jestem z niej dumny i zdegustowany, Naciśnij przycisk, trochę potłuczony i poobijany. O Panie, nie przyjdę z tobą do domu. Moje życie ciut bardziej chłodne,"

Miałam krótką przygodę z tańcem nowoczesnym i klasycznym. Miło to wspominam, bo uwielbiam tańczyć, a teraz mam tak malo okazji ku temu. Zmysłowa Kizomba

Witam ? Temat upada. Mptiness jest. Gdzie reszta? Jesiennie:

La Musica De Los Dioses - Voice of the Heart... I tym pięknem Do usłyszenia... ?

Chciałbym. Nie jestem fanem tańca, ale ta babka zrobiła na mnie wrażenie. Do tego w rytmie jazzowej przygrywki, co jeszcze bardziej utrudnia sprawę. Podejrzewam.

Dziś w drodze do pracy taki wschodzik mi się udało zobaczyć:

@alan a gdzie Ty zostałeś upokorzony? Czytam Wasza dyskusje i jedynie, co widzę, to prośbę o sprowadzenie rozmowy do jakiś faktów. masz racje, parady organizowane są odgórnie. Zastanawiasz się jednak nad tym, dlaczego do nich dochodzi? Nie jest może tak, ze podstawą jest dyskryminowanie określonej grupy społecznej? Nie ma już znaczenia, kto w tych marszach bierze udział, ważne jest, jakie problemy są akcentowane. nie ma dyskryminacji? To powiedz teraz dwóm gejom z małej wiochy w podkarpackim, by emigrowali do Warszawy, jeśli chcą się za rączki potrzymać. slub jest przereklamowany? To idź z dziewczyna do banku i powiedz, ze chcesz z nią wziąć wspólny kredyt hipoteczny, a po jej śmierci gon do Zusu i kloc się o emeryturę, przecież byliście razem...Ty jednak możesz pójść do urzędu, wsunąć obrączkę na palec i zminimalizować podobne problemy do zera. Dwóch gejów walczy o te minimalizację podczas parady, taka to glanc pomada właśnie.

Coś na sen....?

To też taniec.. w wersji sportowej.

Blackmore's Night,Beatrix Sipos - Ocean Gipsy... ?

Tak, oddałabym - pod warunkiem, ze mialabym pewnosc dobrego poziomu opieki rodzica. Nie czarujmy się, w momencie gdy rodzic wymaga stalej opieki nad nim nietrudno mi wyobrazic sobie sytuacje, gdzie ze wzgledu na np. prace i posiadanie dzieci zwyczajnie nie moglabym jej zapewnic wlasciwej opieki, co wykoncyzloby w koncu i rodzica i mnie.

Skradłam z lasu wszystkie głosy...coś pięknego.

Devil Sold His Soul - It Rains Down

i jakas klasyka na dobranoc ☺️

ojcem bym się nie opiekowała,bo jestesmy dla siebie jak obcy sobie ludzie, poniżał mnie i krzyczał na mnie w dzieciństwie, a także w okresie dorastania, chorowałam na nerwicę lękową przez niego. Był beznadziejnym ojcem. Niejedni obcy ludzie lepsi byli dla mnie niż on. Mamy nie chciałabym oddawać, wiele jej zawdzieczam, uratowała mnie gdy byłam w zyciowych tarapatach, gdy wpakowałam się w rujnujący mnie związek z nieciekawym człowiekiem. Jako jedyna na całym świecie mi pomogła, bez jej pomocy umarłabym.

Nie mam zamiaru tu nikogo oceniać, ani przekonywać co do slusznosci/błędu decyzji, ale chciałbym żebyście mi wyjaśnili czemu twardo obstajecie przy fakcie, że będziecie się opiekować rodzicem do śmierci? Czy poza lojalnością idzie za tym jakiś powód? Szczerze mówiąc patrzę na to zupełnie inaczej, albo nie potrafię tego zrozumieć. Jasna sprawa, jeśli rodzic jest całkowicie zdrowy, albo nawet "troche" chory - tu dyskusji nie ma. Rozumiem jednak, że motyw tematu jest taki, że rodzic praktycznie stracił kontakt z rzeczywistością. Teraz, miałem zaprzyjaźniona bardzo bliska, wielofzietna rodzinę, która opiekowała się takim właśnie starszym panem. Poziom jego zerwania z rzeczywistością był poglebiony w niesamowitym stopniu, nie dość, że był okrutny w swoich słowach to jeszcze zachowanie (plucie i wydalanie się na podloge) musiały być niesamowicie przykre dla dzieci. Spędziłem 4 dni, mieszkając z umierającą najbliższa osoba, koszmar, który pamiętam do dzisiaj. Wydaje mi się, że prawda jest taka, że mając taka osoba w domu nie za bardzo pomoże jej się w jakikolwiek lepszy sposób niż gdyby była w hospicjum, wręcz przeciwnie - no chyba, że mowa o jakiejś rozsypujacej się mordowni z pielegniarkami o aparycji buldoga. Dla nas natomiast będzie to wielki stres, obciążenie psychiczne i na dłuższą metę coś, co pozbawi nas całkiem radości życia. Już pomijam kwestie mieszkania samemu, ale mając rodzinę, męża, żonę, dziecko wygląda mi na skazywanie ich na taki właśnie stres. A jak to wygląda w praktyce? W praktyce gdybym był stary, stracił kontakt z rzeczywistością, byłbym źródłem jedynie stresu i przykrości, mam NADZIEJĘ, że moje dziecko zdecyduje się mnie oddać do odpowiedniej placówki.

Pierwsza myśl to oczywiście zdecydowanie nie. Jednak nie wiem czy mogłabym się jednoznacznie określić, Nie chodzi tu o to, że ich nie kocham czy ich nie szanuję. Są cudowni i dali mi wszystko... Swoją miłość, wychowanie, wykształcenie. Nie wiem czy mogłabym się nimi opiekować 24h na dobę. Musiałabym zrezygnować z pracy, a na to nie mogę sobie pozwolić. Wiadomo, że w pierwszej kolejności starałabym się z braćmi jakoś podzielić opieką, czy zatrudnić pielęgniarkę, ale różne są sytuacje w życiu. Nie każdego na to stać, nie każdy jest z rodzicami na miejscu... Nie potępiam takiego postępowania, bo nie wiem co mnie w życiu spotka. Na ten moment wolę o tym nie myśleć, bo gdybym musiała oddać ich w takie miejsce (biorąc pod uwagę to, ile się słyszy o traktowaniu seniorów w tych wszystkich domach), chyba pękłoby mi serce.

Tak bywa. Ja też czasami tylko czytam, albo muzyki posłucham.. chociaż gadułą jestem.

Miałem nadzieję, że jeśli upadnie to na Twoje kolanka. Ale, i ich tu zbyt często też nie ma ? A mogły by, co niektórych poratować Żadne jesiennie! tylko wiosennie! Ale Ty nam życzysz, trzy godziny usypiania!!! ? Polubiłem tylko MAURICE

Klamerki za uszami pomagają