- Niebo
- Borówka
- Szary
- Porzeczka
- Arbuz
- Truskawka
- Pomarańcz
- Banan
- Jabłko
- Szmaragd
- Czekolada
- Węgiel
Ogłoszenia
Zaloguj się, aby obserwować
Obserwujący
0
Ogłoszenia Forum. Wszystkie ważne informacje i nowości dotyczące forum oraz jego użytkowników.
21 tematów w tym forum
-
Podpięte tematy
-
- 20 odpowiedzi
- 7 225 wyświetleń
-
-
- 3 odpowiedzi
- 1 816 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 200 wyświetleń
-
Tematy
-
- 0 odpowiedzi
- 1 169 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 361 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 159 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 458 wyświetleń
-
- 5 odpowiedzi
- 1 333 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 987 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 191 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 174 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 210 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 415 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 271 wyświetleń
-
- 4 odpowiedzi
- 3 331 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 595 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 103 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 1 289 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 652 wyświetleń
-
- 0 odpowiedzi
- 431 wyświetleń
-
- 2 odpowiedzi
- 2 453 wyświetleń
Zaloguj się, aby obserwować
Obserwujący
0
-
Statystyki forum
-
Tematów9 378
-
Postów239 996
-
-
Statystyki użytkowników
-
Użytkowników708
-
Najwięcej dostępnych3 042
Najnowszy użytkownik
Rogowski99
Dołączył -
-
Nowe Posty
-
Przez la primavera · Napisano
,,Po tysiąc razy dobranoc " Nikolaj Coster-Waldau był dla mnie wystarczająca zachętą by obejrzeć film. Jednak zszedł na dalszy plan, bo film należał do Juliette Binoche. Grała w mim reporterkę wojenną, która wyjeżdża do miejsc, gdzie toczą się wojny i przywozi stamtąd bardzo znaczące zdjęcia. Dowiadujemy się o tym już w pierwszych scenach filmu, gdy grana przez nią Rebecca dostaje się na miejsce ceremonii przygotowania samobójczego ataku. I my dzięki niej widzimy jak to wygląda. Widzimy również sam zamach, to też nam.pokazuje, sama zostając ranną. W domu czekają na nią mąż i dzieci. Czekają... Właściwie cały czas czekają, aż nie wróci, aż dostaną wiadomość o jej śmierci. Nie potrafią się cieszyć z jej powrotów, w tak dużym żyją lęku. Rebecca postanawia porzucić swoją pracę, by tworzyć na nowo zwykły dom. Niby proste, bo czy jest coś cenniejszego od rodziny? Zresztą widać, że dla niej to ważne, że chce zostać i być z córkami i mężem. To dopiero początek, do końca filmu daleko. Zatem zobaczymy co przyniosło jej postanowienie, czy w nim wytrwa i co okaże się ważniejsze, który instynkt wygra. Bardzo ładny film, dobrze się go ogląda, ładne zdjęcia. Historia odmienna od znanych, bo to przeważnie mężczyźni pchają się w tereny konfliktów a kobiety duszą płacz poduszką. Tu jest inaczej i od razu zmienia się perspektywa patrzenia na sytuację. Mocny koniec. Bardzo. -
Przez Pieprzna · Napisano
Producenci damskich rękawiczek ogrodowych rozmiar S zakładają, że każda kobieta nosi tipsy, albo ja mam tragicznie krótkie palce 🙈 -
.thumb.jpg.4c944ba983621f4b0f90632430cf4d24.jpg)
-
Przez Jacenty · Napisano
Może pomogą na WinClub lub ForumPC.pl -
Przez Pieprzna · Napisano
To na forumek spokojnie sztukę możesz przeznaczyć 😄 -
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Przez Nafto Chłopiec · Napisano
Nie dałbym rady się przebić przez te tłumy 😂 Jutro na szczęście ostatnia, tym razem krótka wycieczka i powrót do domu 😅 -
-
-
Przez Nafto Chłopiec · Napisano
Dzisiaj kolejne 30 km. Moje nogi płaczą 😭 -
Przez la primavera · Napisano
,,Mój piękny kraj " Nad rzeką Ibar lezy serbsko- afgańska wioska a w niej wdowy, matki, żony i dzieci tych, co na wojnie zginęli, lub tych, którzy ciągle ją jeszcze prowadzą. Przeważają tu Serbowie, wraz z upływem filmu widać jak wojna rogrywa się również w ludzkich sercach, zmienia dobre dotad stosunki między sąsiadami. Tylko nieświadome różnic dzieci bawią się razem, cytują dorosłych, zastanawiają się co znaczą te ich dziwne słowa. Dzieci są radością świata, a w tym filmie po prostu są przepiękne. Sceny z nimi wnoszą ten uśmiech, którego nie sposób pohamować i wlewają nadzieję do serca. Pewnego dnia przynoszą do domu młodą kózkę.Siedzą przy niej, rozmawiają z mamą i przystrajają koze według ich pomysłu. Niech się ktoś spróbuję nie uśmiechnąć widząc to 🙂 Ale do rzeczy Pewnego dnia ranny albanski żołnierz trafia do domu serbskiej wdowy ktora ma pod opieką dwójkę synów. Kobieta oddaje mu swoje łózko,opiekuje się nim i w końcu zakochuje się z wzajemnością. We wrogu. Kruche to ich szczęście, niepewne kolejnego dnia, z małymi szansami na przetrwanie. Ale piękne, bo.przeciez każdą miłość jest piękna gdy jest wzajemna. Chlopcy potrzebują taty, który już nigdy nie wróci. Młodszy garnie się do mężczyzny, starszy nie jest mu przychylny, ma juz swój świat, swoje przemyślenia. Wszystko to rozgrywa się na tle rozleglych bałkańskich krajobrazów i zniszczonych wojną wsi. Bieda, rozwalające się domy, zniszczone mienie i uszkodzony czołg na placu centralnym są tu planem zdjęciowym. Nad głowami.lataja natowskie bomby, które jeszcze zdążą przynieść mieszkańcom kolejne nieszczęście. Film jest bardzo dobry, toczy się niespiesznie, wzrusza, bywa, że boli. Pokazuje trudne życie w trudnym czasie i nie daje odpowiedzi kto tu jest bardziej winny. Po prostu opowiada historię, a ja bardzo zachęcam, by ją poznać. -
-
-
-
-
-
-
Najnowsze Tematy
-
