Trochę o tym co Słowianom knechty przynieśli

Natchnieni, potomkowie ówczesnej, zdradzieckiej Targowicy, chórem wykrzyczą - przykazania i boga.
Więc nie, a nawet na pewno nie. Przytoczę opisy: historyka z VI w. Prokopiusza z Cezarei, św. Bonifacego (VII w.) i Dietmara (Thietmara, biskup, X/XI w.) Nie umieszczam ich pod cytatami by wypadło czytelniej.

„Słowianie wyznają jednego Boga, twórcę piorunów, jedynego pana wszechświata, i święcą mu na ofiarę woły i inne zwierzęta. - jakby z Biblii. - Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. I cześć mu jak Kain i Abel oddawali
Jakoż gościnność i uszanowanie dla rodziców bywają u Słowian za główne cnoty uważane. .
(wiadomo jakie przykazanie to ujmuje).
„Wendowie tak gorliwie wzajemną
miłość małżeńską dochowują, że małżonka po śmierci męża życie sobie odbiera, i za cnotliwą niewiastę ta pomiędzy innemi uchodzi, która własną ręką śmierć sobie zada, aby wraz z mężem na jednym
zgorzała stosie”. - Nie pożądaj żony bliźniego swego.
Za zabójstwo główszczyzną się opłacają. (łatwo przypisać przykazanie).
Wszystkie swoje dostatki chowają pod ziemię, nie posiadając nic otwarcie. i
Szkoda jaka podróżnym się wydarzy, natenczas sąsiad niedbałego przewodnika zbrojno dom mu najeżdża, uważając sobie za cnotę pomścić obcego podróżnika”. - w tych dwóch cytatach mieści się dbałość o własność i surowe karanie złodziejstwa. Zatem - nie kradnij.
Tylko te przykłady wskazują, że to nie poganie, jak pogardliwie nazywa się nie chrześcijan coś otrzymali, a chrześcijanie od pogan. Bez poznania ich kultury, obyczajów i norm moralnych żadnych przykazań bożych by nie było. Boga też. Przecież mieli, nawet jedynego, ważnego dla nich. Zatem czapki z głów przed tymi, którzy wnieśli do chrześcijaństwa wartości.