Motywacja - co napędza cię do działania?

Motywacja jest nam raczej niezbędna, aby móc wstawać każdego dnia, by stawiać czoła całemu światu oraz iść ku obranym planom i celom.

Bywa tak, że ów wspomnianej motywacji nam brakuje, zaczynamy szukać, niby gdzieś się ukryła w którejś kieszeni (żarcik), ale nie znajdując jej wydaje nam się, że to, co robimy nie jest właściwe, że jest bezowocne.

Ja akurat mam nadzieję, że tylko chwilowo znalazłem się na zawodowym zakręcie, niby robię to, co zawsze, ale już mnie to tak nie cieszy. Dodam, że jestem przedsiębiorcą, więc raczej bez motywacji daleko nie zajadę, inaczej by było na etacie, tam by człowiek zrobił swoje i do domu
Nie szukam tutaj pomocy, bo ja już raczej zdiagnozowałem swój problem. W moim przypadku to jest bardziej rozleniwienie zbyt dużą ilością dni wolnych. Lubię być w biegu, a jak spocząłem trochę to mi się jakiś "hamulec" załączył.

Jestem ciekaw jak z tym u Was jest? Jak sobie radzicie z brakiem motywacji i w czym ją odnajdujecie?
Może i jak coś wyciągnę z Waszych pomysłów oraz wskazówek

2 godziny temu, BrakLoginu napisał:

 Dodam, że jestem przedsiębiorcą, więc raczej bez motywacji daleko nie zajadę, inaczej by było na etacie, tam by człowiek zrobił swoje i do domu
 

Ja nie jestem przedsiębiorcą i także się rozleniwiam. Potrafię się dość szybko zmotywować wyznaczając sobie jakiś cel do osiągnięcia. Przeważnie jest to cel długoplanowy ale bywa i tak, że po dłuższych przemyśleniach dochodzę do wniosku, że to jednak "zły" cel no i szukam nowego
P.S.

Cel nie mylić z celą

2 godziny temu, example123 napisał:

Przeważnie jest to cel długoplanowy ale bywa i tak, że po dłuższych przemyśleniach dochodzę do wniosku, że to jednak "zły" cel no i szukam nowego

Czyli CELowo jesteś elastyczna
Ja mam cel, ale właśnie bardziej odległy, a chyba potrzebuję coś na "dziś" z tym, że nie jest tak źle, chociaż mam już co raz częściej takie stany. Możliwe, że to jest jakieś wypalenie i potrzebna jest zmiana, jakieś nowe wyzwania

Mnie do działania napędza chęć sukcesu. Chcę by ludzi popatrzyli na mnie i pokiwali głową "to ten,któremu się udało" Mam nadzieję ,zę kiedyś mi się uda jakoś tego dokonać.  

U mnie jest z tym różnie. Czasem nie mam potrzeby myśleć o motywacji, bo ... Czuję się fajnie w życiu. Wstaję, idę do pracy, po południu skoczę na trening albo na basen, wieczorem się zrelaksuję przy piwie, w weekend pobawię z synem, pójdę z nim na wycieczkę.

To wszystko są rzeczy, które sprawiają mi radość i nie muszę się do nich na codzień jakoś specjalnie motywować/

Wiadomo jednak, że każdy jest człowiekiem, czasem się nie chce, czasem człowiek by machnął ręką.

W tych chwilach myślę motywuję mnie myśl, że jeśli po prostu ja nie zrobię pewnych rzeczy, nikt tego nie zrobi. Jeśli ja nie zarobię na swój byt i mojej pociechy, nikt tego nie zrobi. Więc człowiek po prostu wstaje, rusza pupsko i robi co trzeba.

Jest we mnie również ta chęć o której mówi pientryk, jednak z zasady jestem człowiekiem, który niestety patrzy krótkoterminowo.

pragnienie wiedzy o świecie

Samo życie ?

Mieszkam z 4 chłopami - mąż, nastoletni syn, plus 2 świnki morskie (też chłopy ? ), więc w tej sytuacji, przynajmniej w takiej zwykłej codzienności, do działania napędza mnie konieczność, bo wiem, że jak ja czegoś nie zrobię, nie dopilnuję, to nie będzie dopilnowane. To samo w pracy, moja szefowa jest osobą bardzo emocjonalną, chaotyczną i nieogarniętą, więc znowu z konieczności muszę czasami się poświęcać i robić coś wychodzącego ponad obowiązki, bo mam tą świadomość, że jak ja nie zrobię, to nikt nie zrobi i nie będzie zrobione ?.

Są momenty, że chciałabym tym wszystkim pieprznąć, wyjechać na bezludną wyspę i wylegiwać się pod palmami. Są momenty, że brakuje mi świętego spokoju i tego uczucia beztroski jakie było jeszcze przed wejściem w dorosłość, ale co zrobić? Pobiadolę, poużalam się nad sobą i trzeba działać dalej, choć nie zawsze wszystko wychodzi tak jakby się chciało. 

Do działania mnie przymusza pragnienie przetrwania i poznanie odpowiedniego światopoglądu, gdyż światopogląd socjalistyczny prowadzi prędzej czy później na zgubne drogi.