Małżeństwo a nowa miłość

A więc.. zaczęło się to 4 miesiące temu. Z mężem jestem od 9 lat. Różnie bywało. Obaj przeszliśmy przez duze problemy zdrowotne. Problem jest w tym że zawsze byliśmy lepszymi przyjaciółmi niż kochankami. Poznałam kogoś 4 miesiące temu .. nie lubiłam go przez pierwsze 2 tygodnie (razem pracujemy) .. w pewien piątek poszłam do spowiedzi i na mszę świętą. Modliłam się do Matki Boskiej o uczucie ..tak bardzo brakowało mi go w małżeństwie. Zaraz po tym poszłam do pracy i... Jak strzała amora .. to on.. i to z obu stron.. obaj nie wiedzieliśmy co się stało. Tydzień później nie wytrzymałam i chciałam mu powiedzieć co poczulam on powiedział nie mów.. nie musisz.. poczułem to samo ..to bylo tam i o tej godzinie.. zamarłam... !! Przez dwa miesiące nasza miłość rozwijała się w naszych sercach ciągle rozmawiając o tym że nie możemy dopuścić nawet do pocałunku. W naszych sytuacjach rodzinnych nie mieliśmy prawa. To co mieliśmy to nasze krwawiące serca spojrzenia rozmowy i smsy. Próbowaliśmy to przerwać tysiąc razy.. aż wkoncu zdążył się pocałunek ..nie mogę opisać co to było za przeżycie ale zaraz po tym wtulilismy się w siebie wyplakujac milion łez i rozstaliśmy się ..mijały tygodnie. Ja wyjechała na tydzień do rodziców. Ukrywając wszystko przed mezem. Zadaje sobie razem to samo pytanie..jak mamy uciec przed tą miłością.. w jego związku wszystko się rozpadło jak twierdzi nie kochają się on kocha mnie.. ona kocha dzieci .. w moim małżeństwie ..mój mąż zucil się na mnie z rękami bo zaczęłam się za bardzo zajmować sobą!! .. więc stało się... Tak stało się nie jedno krotnie ..on i ja i ta prawdziwa miłość ...cierpienia porzadanie w jedynym. Nie żałuję on też nie. Ale.. on chce być ze mną jak twierdzi oni się rozstają.. ja mam jedno pytanie ..ja jestem w stanie odejść od męża ale jak on chce odejść od niej nawet jeśli miłość wygasla.. tam jest dom i 3 dzieci!!!! Nie jestem naiwna...

Ale historia. Nie zamierzam oceniać. Nie wiem co doradzic. Z jednej strony wielka miłość,  z drugiej macie rodziny, z trzeciej wypalenie w związkach.

Tak się zastanawiam. Myślicie, że miłość istnieje?  Czy jest ten szał na początku, a potem po prostu zależy jak się tych dwoje ludzi ze sobą ułoży, czy się będą szanować , będą lojalni wobec siebie, będzie im się wspólnie dobrze czas spędzało, układało w łóżku, wyrozumiałość itd?

Ja jak poprzednik to sam nie wiem jak ugryźć ten problem. Za dużo jest ZA i PRZECIW, by cokolwiek nawet podpowiedzieć. Jedno według mnie jest pewne, że dla samych dzieci nie warto tkwić w związku, bo to o i tak do niczego dobrego najprawdopodobniej nie doprowadzi. Jeśli masz jakieś wyrzuty sumienia to zaczął, bym od porozmawiania z mężem, może akurat Ty i on będziecie chcieli to naprawić, jeśli nie, to jak już się rozstaniecie to dlaczego byście nie mogli spróbować układać sobie życia na nowo z nowymi partnerami? Czasem coś się wypala, czasem jest toksycznie, ale według mnie nie ma co się pakować w romans czy coś nowego jak się nie zakończyło poprzedniego związku w cywilizowany sposób.

33 minuty temu, BrakLoginu napisał:

dla samych dzieci nie warto tkwić w związku, 

W pierwszym odruchu pomyślałem, że warto, ale potem doszło do mnie , że dzieciak by tylko dostał zły wzorzec relacji, rodziny, itd. Oschłość w związku,  brak czułości, miłości,  pewnie warczenie na siebie. Nie. To by nie zagrało.

3 minuty temu, LayneStaley napisał:

W pierwszym odruchu pomyślałem, że warto, ale potem doszło do mnie , że dzieciak by tylko dostał zły wzorzec relacji, rodziny, itd. Oschłość w związku,  brak czułości, miłości,  pewnie warczenie na siebie. Nie. To by nie zagrało.

Dokładnie. Tylko, by cierpiał widząc co się dzieje w domu i sam, by się zniechęcił, by w przyszłości założyć rodzinę.

Nie rozumiem, alimenty cię przerażają? Przed taką wielką miłością naznaczona przez matkę boską?