Macie takie okresy że czytane książki nie są w stanie was zainteresować?

U mnie raczej zależy to od treści książki i jej rodzaju, nie od okresu jako takiego.

Skoro czytanie książek "Nie idzie" może znaczy to, że organizm chciałby w tym czasie robić co innego? Przy czytaniu non stop może tak być.

Ja obecnie mało czytam, ale miewałem takie momenty, z tym, że to raczej było takim ogólnym stanem. Nie tylko nie mogłem się skupić na lekturze, ale i w pracy itd.

Codziennie staram się czytać. Nie mam takich problemów. 

Zdarza mi się zmęczyć tym, co czytam. Czasem muszę zrobić przerwę, odpocząć, ułożyć w głowie.

Zdarza się to, gdy wydarzenia opisywane w książce są tak drastyczne, że trudno je udźwignąć. Na przykład w ,, gułagu" gdy zaczynały się opisy traktowania dzieci w tych okrutnych miejscach musiałam odłożyć książkę na jakiś czas bo nie byłam w stanie tego czytać. Mimo, że miałam już za sobą lektury o stalinowskim pojmowaniu człowieka (ludzi u nas jak drzew w tajdze), to jednak już zostanę nieuodporniona na takie historie.  ,,Strach" czytałam po jednym opowiadaniu  dziennie. 

Jedną z książek Aleksiejewicz odłożyłam na rok. 

Literatura faktu dostarczala mi wiedzy. O świecie i o tym, do jak wielkiego okrucieństwa jesteśmy zdolni. Nie wiem, po co mi to było potrzebne wiedzieć. Kiedyś zwierzyłam się komuś, że sniją mi się po nocach historie które czytałam, trupy jak w filmie ,, idź i patrz". Prosta skuteczna rada ,,to nie czytaj". 

Oczywiście że tak, mam tak, że czasem 3 miesiące nic nie czytam nic, a potem się rzucam i czytam kilka tytułów pod rząd.

Nie ma zasady na czytanie, przecież to nie o to chodzi, żeby się zmuszać.

No chyba, że ktoś w ogóle nie czyta, to wtedy chociaz raz mógłby się zmusić.

Są ludzie którzy mało czytają, ale dużo oglądają, słuchają, chłoną wiedzę w inny sposób. Są też ludzie, którzy dużo czytają, ale gowien.

Rozwój nie polega tylko na czytaniu, generalnie na myśleniu i na wychodzeniu ze strefy komfortu.