Kura domowa na pełen etat

Postanowiłam powrócić do tematu starego jak świat, jednak ciągle aktualnego. Praca, jaką kobiety wykonują w domu-tak bardzo niedoceniana.
Uważam, że każda z nas jest kurą domową-nawet jeśli kobieta pracuje- to w domu ciągnie drugi etat. Podobno obecnie modne są związki partnerskie ze sprawiedliwym podziałem ról. Rzeczywistość pokazuje coś zupełnie innego. Badania z 2002 roku-myślę,że wciąż aktualne pokazują:mężczyżni pracują tygodniowo średnio o 9h.i 27min. więcej od kobiet. Jednak kobiety na prace domowe i opiekę nad dziećmi tracą 45h tygodniowo więcej niż mężczyżni. Średnio praca domowa kobiet to 5,5h dziennie w mieście i 6.5h na wsi. Obliczono, że odpowiada to przeciętnemu wynagrodzeniu.
Panowie nadal nie lubią pomagać w obowiązkach domowych, choć należy raczej użyć słowa dzielić obowiązków z kobietami. Pomaganie oznacza,że robią nam przysługę-jest to smutna prawda. Może bardziej obrazowo:
4% mężczyzn robi pranie
5% mężczyzn sprząta i gotuje
6% zmywa
32% wyrzuca śmieci
6% bierze urlop ojcowski
Szczerze co trzeci pan przyznaje się, że w dni powszednie nie robi w domu nic!44% ojców w dni powszednie spędza ze swoim dzieckiem mniej niż 1h dziennie.
Można zadać pytanie dlaczego tak jest?-odpowiedż mężczyzny-przecież my to lubimy, mamy to we krwi. Faktycznie nie potrafię znależć innej odpowiedzi na pytanie dlaczego pierwsza widzę pełen kosz brudnej bielizny, czy brudną podłogę. We krwi mam myślenie o wszystkim to fakt. Kto codziennie zastanawia się co na obiad?,czy dziecko ma odrobione lekcje?,czy w szafach jest czysta bielizna?,jakie zrobić zakupy?,czy rachunki popłacone?
Nasi panowie myślą,że to wszystko dzieje się "samo"-w magiczny sposób.
Przychodzi na myśl tylko jedno słowo-równouprawnienie-gdzie ono się podziało?Pytanie ciśnie się na usta-czy praca domowa jest pracą?Uważam,że tak-zapłata to wdzięczność rodziny i satysfakcja.Jeśli wszystko ogarniam pomimo dwóch etatów-jestem Perfekcyjną Panią Domu.

Tyle się mówi o partnerstwie, nawet nie zdawałem sobie sprawy, że tak źle jest z nami panami. Nie da się takiego wychować? Dlaczego takich partnerów życiowych wybierają kobiety, z braku laku?

Wczoraj słuchałam takiego luźnego wywiadu, rozmowy wywiadu z panem socjologiem, który stwierdził, że kobietom z dużych miast wydaje się, że żyjemy w związkach partnerskich, że patriarchat odchodzi, ale nic bardziej mylnego, ciągle żyjemy w schemacie księżniczka i książę. A co dopiero w 2002 roku....

Dodam, że Pan socjolog stwierdził że patriarchat jest szkodliwy nie tylko dla kobiet, ale i dla mężczyzn i rzeczywiście, nigdy w ten sposób na to nie patrzyłam. 

A powolność zmian wynika też z tego, że panowie nie nadążają za czasami i zmianami.