Książki, do których wracacie

Muszę przyznać, że ostatnio dość często wracam do książki "Bogactwo w zasięgu ręki" otwieram na wybranej losowo stronie (po uprzednim przeczytaniu jej dwa razy, oczywiście ) i skłania mnie to do refleksji, przemyśleń, zmiany postrzegania sposobu myślenia, itd..

A Ty, masz taką książkę, do której wracasz, może do jakiś fragmentów, rozdziałów?

Również mam swoją jedna lub raczej kilkanaście tomów Sagi o ludziach Lodu.

Ksiąkę tę już kiklakrotnie przeczytałam .Ispiruje mnie ona do popatrzenia oczami bohaterów tej całej rodzinki, jacy mogliby być  ludzie tak naprawdę   Chociaż ta książka jest tylko wyobrażnia i można powiedzieć tez trochę bajką ,ale w ostatnich tomach można się przenieść w świat Dermonów , Aniołów itd.....

Filary Ziemi - Ken Follett 

"Nagi sad" - Wiesław Myśliwski. 

Jeśli wracam, choć rzadko to robię, bo uważam że jest tyle dobrej literatury jeszcze nieprzeczytanej przeze mnie...ale jesli....to do "Miłość w czasach zarazy" i w ogóle do Marqueza....uwielbiam go, prócz "Sto lat samotności" - nudna, nigdy jej nie skończyłam. 

I do książek Camusa - ogrom uniwersalnej ponadczasowej mądrości w nich

Ja jestem z czasów Edwarda Stachury

Agonia, P. Kapusta

Książka reportaż o ratownikach medycznych w Polsce, o rodzinach dzieci niepełnosprawnych itp itd.

Cały czas ciarki na plecach, choć czytam 2 raz. 

Agonia, P. Kapusta
Książka reportaż o ratownikach medycznych w Polsce, o rodzinach dzieci niepełnosprawnych itp itd.
Cały czas ciarki na plecach, choć czytam 2 raz. 

30 minut temu, ddt60 napisał:

Dnia 23.01.2022 o 09:13, Maybe napisał:

Agonia, P. Kapusta
Książka reportaż o ratownikach medycznych w Polsce, o rodzinach dzieci niepełnosprawnych itp itd.
Cały czas ciarki na plecach, choć czytam 2 raz. 

Jest druga jego książka czyli Pandemia

To przeczytam, o ile znajde w formie ebooka lub audiobooka. Agonia mam papierową, czytałam już po raz drugi. Zawsze ciarki na plecach. W chorym kraju żyjemy. Niby to wiem, niby słyszę od rodziny, ale za tymi anegdotami opowiadanymi przy stole, kryje się drugie dno, o którym nie mówi się, żeby atmosfery nie psuć. Mnie to boli, że w takim kraju żyjemy.

Serwisowa ?