Jak się uspokoić ?

Dowiedziałam się wczoraj, że u mojej mamy podejrzewają raka jelita grubego. 

Do samych badań jak i wyników trzeba czekać. Wiem, że tego nie przyspiesze, ale odchodzę już od zmysłów.  Naczytalam się jeszcze w internecie o tej chorobie i przybiło mnie to już totalnie. 

Sama mama podchodzi do tego pozytywnie i mówi, że póki nie będzie wyników nie będzie tego roztrząsywała. Ja mimo z reguły stalowych nerwów wpadam w lekką histerię.  Jakbym była nastolatką, która nie potrafi poskromić emocji.

Jakieś pomysły jak się uspokoić? 

W jaki sposób zapanować nad płaczem?

Dziś próbowałam zmęczyć się fizycznie do skraju wytrzymana, ale i to ulgi nie przyniosło. 

Przykro mi z powodu choroby Twojej mamy

Jak przechodziłem przez coś podobnego, też ktoś bliski mi zachorował na raka i byłem przy tej osobie w tych ciężkich chwilach.
Twoja mama ma na szczęście zdrowe podejście, lepiej nie roztrząsać sprawy przed ostatecznymi wynikami, dlatego zawsze byłem przeciwny by lekarze mówili na wyrost diagnozy, lepiej najpierw się upewnić.

Jak się uspokoić? Niektórzy medytują, inni jak Ty próbują ten ból zajechać fizycznie. Ja niezmiennie staram się zawsze podchodzić na spokojnie szukając pozytywów, te pozytywy dodają mi wtedy energii i wiary. Łatwo mówić, a gorzej wprowadzić w życie. Niestety sprawdzonej metody nikt Ci raczej nie poda, bo na jednego cos działa a na drugiego niekoniecznie

Moja ciotka umarła na taka chorobę, długo nie pożyła

Nie da się uspokoić w takiej sytuacji , tym bardziej , ze chodzi o kogos bliskiego .Ja swoje już przezyłem i nie zycze nikomu takich przezyc .

Jeszcze musiałem ja sam pochować, bo mąz jej umarł wcześniej.Skad na to wszystko wzi alem siłe nie wiem.

Na pewno normalnie reagujesz , jeżeli to Cię pocieszy .Zycze Ci , aby lekarz się mylil , tak tez może być , do widzenia .

14 minut temu, BrakLoginu napisał:

dlatego zawsze byłem przeciwny by lekarze mówili na wyrost diagnozy, lepiej najpierw się upewnić.

 

Ja bym chciała wiedzieć jak najszybciej bo to bywa tak szybko rozwijająca się choroba, ze lepiej wcześniej niż za późno.
Współczuję i mam nadzieję, że dasz radę to przetrwać i że nie spełni się czarny scenariusz. Niedawno przeżywałam to samo, całkiem przypadkiem u mojej siostry wykryto 2 cm guz. Po biopsji okazało się, że nie ma komórek rakowych ale co nerw zjadłyśmy to nasze.

Myślę, że nie było by dobrze gdyby mama widziała, że Ty "już ją chowasz". To chyba ją powinnaś pocieszać a nie Ona Ciebie. Tak mi się wydaje.

Tak, dla mamy powinna być silna i pewnie taką pokazuje, myślę że te nerwy i łzy zostawia sobie jak ona nie widzi.

 @Lawendowa Moja mama miała guza na jelicie grubym. Wycieli guza z kawałkiem jelita, ma założoną stomię. Zbadano guza, wyniki nie były dobre, ale chyba udało się wyciąć to najgorsze. To było dwa lata temu. Do dziś jest dobrze, mocno schudła, ale ma się nieźle. Stomia już do końca życia.

Musisz być dobrej myśli. Będzie dobrze. Trzymaj się kochana. Wiem że jest Ci ciężko.

2 godziny temu, Zizi napisał:

 

 @Lawendowa Moja mama miała guza na jelicie grubym. Wycieli guza z kawałkiem jelita, ma założoną stomię. Zbadano guza, wyniki nie były dobre, ale chyba udało się wyciąć to najgorsze. To było dwa lata temu. Do dziś jest dobrze, mocno schudła, ale ma się nieźle. Stomia już do końca życia.

Musisz być dobrej myśli. Będzie dobrze. Trzymaj się kochana. Wiem że jest Ci ciężko.

Dziękuje za słowa otuchy 

Wszystkiego dobrego dla Twojej Mamy.

Czasem coś strasznie wygląda a potem wszystko jakoś się układa. 

A płacz...czasem dobrze się wypłakać. Z bezsilności, z żalu, że smutku.

A potem, choćby nie wiadomo co bo przyczyną płaczu, trzeba wysmarkać nos, umyć chłodną wodą twarz i powiedzieć sobie, że będzie dobrze.

Jeszcze raz życzę- zdrowia, zdrowia, zdrowia.