Facet z wielkim ego

Dzień dobry. Od miesiąca spotykam się z facetem, równolatkiem który bardzo mi odpowiada, ale przeraża mnie jego gigantyczne ego. Dorobił się niezłej kasy na własnym biznesie, a dodatkowo wydał w zeszłym roku książkę (powieść). Nie osiągnęła jakiegoś wielkiego sukcesu, ale też sprzedała się w nakładzie parunastu tysięcy i zebrała dobre recenzje. Facet jest na pozór skromny, nie pozuje, nie obnosi się swoimi sukcesami, ale gdy pozna się go bliżej, to wychodzi z niego postawa "dlaczego cały świat mnie nie uwielbia, dlaczego w pas mi się nie kłaniają?". Takie pomieszanie roszczeniowej postawy wobec życia z cynizmem i poczuciem ogromnego rozczarowania na zasadzie "ja taki wspaniały a otoczenie, kraj i kontynent mnie nie doceniają, tak jakbym ja tego chciał". W życiu codziennym przekłada się to np. na konieczność ciągłego prawienie mu komplementów i przekonywania, że już za parę lat "poznają się na nim". Jak napisałam, facetowi nic nie brakuje, ma kasę, wygląd i znajomych, ale ewidentnie nie spełnia to jego ambicji. Czuję się przy nim czasami tak, jakbym ja też była jego drugim wyborem, albo inaczej: jakbym była z braku lepszej alternatywy, a on zasługuje na kogoś o wiele lepszego. Czy ktoś miał okazję zetknąć się z tego typu ludźmi? Czy da się z nimi cokolwiek sensownego zbudować w relacji innej niż pełnego podporządkowania się?

A odczuwasz od niego, że masz się podporządkowywać czy po prostu to Twoje wymysły, dedukcja, ze tak będzie?

Też mnie to zaciekawiło czy on właśnie Ciebie skłonił do takiego myślenia swoim postępowaniem? Ja na całe szczęście nie byłem "posiadaczem" takiego ego, chociaż nie ukrywam w bardzo młodym wieku mi trochę urosło względem kobiet i to raczej one mi przez pewien moment je "wypielęgnowały", ale znałem i znam takie osoby, i powiem Tobie, że nie są to łatwe osoby do życia. Ja mam z nimi sporadyczny kontakt a co dopiero mają powiedzieć ich życiowe partnerki i najbliższa rodzina?