Czy to depresja?

Witam. Osiem lat temu zmarła moja mama i od tej pory zaczęły się schody. Pierwsze myśli samobójcze, samookaleczenia, terapia u psychologa. Później mój brat zerwał że mną i z tatem kontakt na 3 lata. Ciężko to przeżywałam. Ostatnio dowiedziałam się że mój brat nie żyje popełnił samobójstwo. Świat mi się po raz kolejny zawalił. Od czasu pogrzebu nie mogę sobie z tym poradzić. Ciągle mam przed oczami jak leżał w trumnie. Panicznie boję się ciemności, nie mogę spac, w nocy że strachu cała się poce serce szybciej bije. Stałam się bardzo nerwowa czasem nawet bardzo agresywna. Na cmentarzu na okrągło płacze. Już nie wiem co mam robić niedługo chyba oszaleje...

Tylko nie oszalej proszę , kogoś kto zmarł spotkasz przecież w niebie . Wszyscy kiedyś tam się znajdziemy .

Proś najświętszą panienkę o pomoc , ona tobie chętnie pomoże .

Rozpacz to zły doradca .

Zacznij wbrew wszystkiemu uprawiać jakiś sport , to ciebie wzmocni .

Hm. Nie wiem co napisać. Przykro mi

W dniu 15.11.2018 o 12:25, gość napisał:

Witam. Osiem lat temu zmarła moja mama i od tej pory zaczęły się schody. Pierwsze myśli samobójcze, samookaleczenia, terapia u psychologa. Później mój brat zerwał że mną i z tatem kontakt na 3 lata. Ciężko to przeżywałam. Ostatnio dowiedziałam się że mój brat nie żyje popełnił samobójstwo. Świat mi się po raz kolejny zawalił. Od czasu pogrzebu nie mogę sobie z tym poradzić. Ciągle mam przed oczami jak leżał w trumnie. Panicznie boję się ciemności, nie mogę spac, w nocy że strachu cała się poce serce szybciej bije. Stałam się bardzo nerwowa czasem nawet bardzo agresywna. Na cmentarzu na okrągło płacze. Już nie wiem co mam robić niedługo chyba oszaleje...

Bardzo mi przykro.

Musisz isc do psychologa,sama nie poradzisz sobie.Polowa ludzi tam chodzi.To normalne,i wariatem nie bedziesz

A czy twój tato nic ciebie nie wspiera ?