Chi

dalej zima...    

uhm...i dlatego pytasz🤭              

... and coffee, of course,

nie,   włącz tv, jeśli Ci się nudzi,  

Noo a tak po prawdzie,  to mi wszystko jedno 😁 😴

,,Na bruk" Niemiecki film z 2018 roku to historia pewnej eksmisji, podczas której Walter -pracownik firmy, która takie  eksmisje przeprowadza, rozpoznaje  w lokatorze swojego syna Jana. Chłopak, razem ze swoją rodziną, jako jedyni z całej kamienicy  nie zgodzili się na wyprowadzkę. Bronią się przed tym jak mogą  ale mają za przeciwników  złych ludzi, o czym jeszcze nie wiedzą.  Ale Walter wie. I próbuje im pomóc, nie zdradzając tego kim jest. Bo Jan go nie pamięta. Walter nie był.obecny przy jego dorastaniu.  Dlaczego tak było, dowiemy się tego podczas kolejnych scen, które  płyną wolno, nie zarzucają słowami,  nie maja namiaru zdarzeń. Film bardzo wyważony,  stonowany, nie kipi emocjami a raczej skrywa  je pod spojrzeniem, ruchem głowy, wyrazem twarzy. Są tacy aktorzy, którzy nic nie muszą mówić, by zostać zrozumianym.  Ten film  ma Rainera Bocka, który gra Waltera. Prowadzi nas przez ten film i pokazuje nawet nie tyle  życie swojego bohatera, co sytuacje, do których się dostosował. Wygląda, że wiedzie beznamiętne dni wypełnione  pracą, potem  kufel piwa i odpoczynek w domu. Ćwiczenia na sztandze, by pamietac, ze kiedyś  odnosil w tym sukcesy. W obliczu zagrożenia  jego rodziny nie staje się naraz superbohaterem, który wypowiada wojnę swojemu szefowi, nie dostaje supermocy odkręcenia tego, co było złe  Staje z tym co ma, bez wielkich przemyśleń szuka prostych rozwiązań,  poddania  nie uważa za złe, a ustąpienie silnieszemu za słuszne wyjście.  Jakby duch sportowca, który mówi  by nigdy się nie poddawać dawno uleciał z tego człowieka.    W mojej ocenie film bardzo dobry,  toczy się tempem, który  lubię,  opowiada nie zarzucając słowami. Zaskakuje,  bo ciągle nie możemy się domyślić, co zrobi Walter by ocalić rodzinę syna.  Polecam.       

Coś o lecie🌻

Wygląda na to ,że tak.

Lipiec *** __________ Żytnie kłosy blade. Spali słońce niskie - O, niebiańskie sady, Obłoki wy bliskie! Mijacie nade mną Lekko i wypukle - Zwijając się w kłębki Niby włosów pukle. W niebieskim ogrodzie Wolno i przyjemnie, Obłoki jak łodzie Przepływają we mnie... I wszystko się zlewa W łagodną pogodę. Lipiec miodem śpiewa Złoci żyto młode. Autor : Jarosław Iwaszkiewicz

No wiem. W życiu najważniejsze są zmiany   ale pomarudzić czasami z rana trzeba. To taki nasz narodowy koloryt w końcu.

Musi być jakieś urozmaicenie -no i odpoczynek od upałów,które ponoć znowu powrócą

Clematis-powojnik -mam tylko taki kolorek

Cześć   Mam nadzieję, że odpocznie i wróci, bo deszczowy lipiec  brzmi smutno jakoś. Rozumiem październik, listopad, ale lipiec ?

Chyba już było?,a teraz odpoczywa☔

No właśnie, znów zimno...      

Jedni i drudzy to kasztany 😎

Gdzie jest lato ? Widział ktoś ?