Brak pomysłu na życie

Cześć Wam,

Jestem tu nowa więc nie wiem czy taki post już kiedyś tu był ,dlatego proszę o wyrozumiałość...

Mam 20 lat. Zdecydowałam się na studia zaoczne i  je rozpoczęłam, niestety brak dobrego zorganizowania sprawił,że juz po 2 zjeździe zdecydowałam się,że je rzucam.. Z jednej strony powodem było rozczarowanie kierunkiem - byla to logistyka (chociaz wiem,ze na pierwszym roku kazdy tak mowi a tym bardziej po tylu zjazdach, jestem świadoma,ze moja decyzja byla moze zbyt pochopna ale chyba nie żaluję) Problemem było tez to,ze pochodzę z malej miejscowosci oddalonej ok.150km od miejsca,gdzie mialam studiować(Warszawa) i miałam trochę problem z dojazdami i zatrzymaniem się gdzieś na czas zjazdów. Jeszcze w wakacje planowalam przeprowadzkę na stale do stolicy , znaleźć tam pracę i studiowac. Ale oczywiscie jak przyszlo co do czego nic nie wyszlo... Zostałam teraz z niczym. Dodatkowym problemem jest tez trudna sytuacja materialna w rodzinie.. Nie bylo by mnie stac na studia dzienne, a co dopiero na przeprowadzke od tak gdzies no bo za co? Obok tego wszystkiego borykam się cały czas z  myślą o mojej przyszlosci.. Najgorsze jest to,ze nie wiem co chce studiować, co chce robic, gdzie pracować.. I nie piszę tu po to żebyście mi dali propozycje tego co moge robic co mnie interesuje bo to jest przeciez niedorzeczne i mija się z celem. Chodzi mi tylko o to czy oprocz mnie są też tacy ludzie a jesli są to jak sobie z tym poradzili? Ja caly czas  bije się z myslami , czy zrobic sobie jakiś kurs,zrobic przerwe , isc na studia w pazdzierniku nowe, wyprowadzic się? Caly czas czyje niedosyt i moja ambicja nie pozwala mi siedziec bezczynnie.. źle mi z tym bardzo a z drugiej strony nie wiem co zrobić ze swoim życiem.Nie chce podejmować nietrafnych decyzji tak jak te studia...

Czy ktoś zna wyjście z takiej sytuacji? Boję się,ze popadnę w depresję..  Darujcie sobie zlosliwe komentarze bo nie po to tu jestem..