- Niebo
- Borówka
- Szary
- Porzeczka
- Arbuz
- Truskawka
- Pomarańcz
- Banan
- Jabłko
- Szmaragd
- Czekolada
- Węgiel
Przeszukaj forum
Pokazywanie wyników dla tagów 'tomasz kot'.
Znaleziono 2 wyniki
-
''Skazany na bluesa''- polski, biograficzny film fabularny z 2005r. w reżyserii Jana Kidawy-Błońskiego. Jest to film opowiadający o życiu lidera zespołu Dżem, Ryszarda Riedla (zagrany fantastycznie przez Tomasza Kota), niezrównanego wokalisty, autora prostych, ale wspaniałych, szczerych tekstów, charyzmatycznego artysty zdolnego porwać na koncertach tłumy, a jednocześnie postać tragiczna - ofiara narkotykowego nałogu, który mimo sukcesów nie potrafił odnaleźć się w życiu. Jan Kidawa-Błoński decydując się na realizację filmu o Riedlu musiał się więc liczyć z tym, że oceniać go będą nie tylko krytycy, ale również oddani fani muzyka, dla których wokalista Dżemu to wybitny piosenkarz i kompozytor. Opowiadał on swoją wersję tragicznej historii Riedla. Pokazał człowieka, którego zgubiły narkotyki. Opisuje trzy najważniejsze wątki z jego życia: - o dzieciństwie i początkach konfliktu piosenkarza z ojcem; - o początkach muzycznej kariery artysty; - o końcowych latach życia Ryśka, kiedy to coraz częściej narkotyki uniemożliwiały mu normalne funkcjonowanie; Dużą rolę odegrał Tomasz Kot, który grał Ryszarda Riedla, brawurowo wcielając się w jego postać. Był on młodym aktorem, grającym pierwsza tak duża rolę. Upodobnił się on do wokalisty do tego stopnia, że w scenach koncertowych, w których jego sylwetkę widać z daleka, można pomyśleć, że to faktyczne Riedel. Również dobrze zagrała Jolanta Fraszyńska, wcielając się w żonę piosenkarza - Golę. Niezwykle ważną rolę pełnią w filmie piosenki Riedla i Dżemu, które nie tylko dostarczają emocji i uzupełniają ilustracje obrazu, ale jednocześnie pełnią rolę osobistego komentarza. ''Skazany na bluesa'' to odważna próba zmierzenia się z legendą, ale również pierwszy od wielu lat prawdziwy, muzyczny film w polskim kinie. Skazany na bluesa - filmweb
-
Obejrzałem "Zimną wojnę" Pawła Pawlikowskiego. Nie powiem, film niezły, dobry scenariusz, niezłe zdjęcia, dobra muzyka. Motyw przewodni "Dwa serduszka, cztery oczy" chyba na zawsze będą mi się kojarzyły z tym filmem. Dramatyczna historia dwojga ludzi, którzy nie potrafią zarówno żyć ze sobą, jak i żyć bez siebie. Historia opowiedziana w okrutnych czasach głębokiego stalinizmu. Świetne kreacje aktorskie, szczególnie rola Joanny Kulig - nie dziwię się, że się spodobała. Ten film może być początkiem jej europejskiej kariery. Ogólnie kawałek dobrego, artystycznego kina, które jak dla mnie nawiązuje do starych włoskich filmów (moje subiektywne odczucie). Jednak czegoś mi w tym filmie zabrakło. To coś to relacja obu postaci, jej stopniowanie, od poznania do łóżka jednak warto coś jeszcze pokazać. Zabrakło jakiejś głębi w pokazaniu emocji, budowaniu namiętności, pragnień. A szkoda, bo byłoby naprawdę arcydzieło.
